De route gaat wederom over weg 3. Niet echt spannend. Af en toe zien we apen. Na een korte rit zijn we in Tanjung Gemok. We arriveren bij het hotel waar, volgens het routeboekje, onze fiets kan blijven staan als we op het eiland Tioman zijn. We fietsen nog even naar het ticketkantoor bij de Jetty. Tot onze verbazing kunnen we de volgende dag wel met een dure speedboot naar het eiland maar voor de terugweg is zowel de ferry als de speedboot volgeboekt. Op de vraag hoe het dan moet met de gasten die geen overnachtingsplek meer hebben en niet van het eiland kunnen wordt een beetje gelachen. Hevig balend gaan we terug naar het hotel. Eerst maar eens internetten en het routeboekje nalezen. Het internet werkt meer niet dan wel, dus het kost veel tijd en geduld. We verzinnen een andere mogelijkheid en stappen weer op de fiets om bij het ticketbureau na te vragen. Als we niet naar Tanjung Gemok terug kunnen, is het wellicht wel mogelijk om via Mersing terug te varen. Dan moet echter wel de fiets mee naar het eiland. Helaas ons plannetje lukt niet. De fiets kan alleen met de ferry mee, niet met de speedboot. Hevig balend belanden we weer in het hotel. We kunnen het hotel op Tioman niet meer annuleren. En een mooi snorkeltripje waar we zo naar uitgekeken hebben lijkt nu door onze neus te worden geboord. We hebben nog één mogelijkheid. In Mersing is ook een haven waar ferries vertrekken naar Tioman. Als we vroeg vertrekken kunnen we de volgende dag naar Mersing fietsen en mogelijk nog de laatste boot halen. Het hotel waar we verblijven is een keten en heeft in Mersing ook een hotel. Via de receptie regelen we dat we onze fietsen in het hotel in Mersing kunnen stallen en daar op zondag kunnen overnachten als we terugkomen van Tioman. Als er plek is op de boot...
We vertrekken vroeg. We rijden over een rustige weg. Wat een heerlijkheid. We slaan een heel klein weggetje in. Even later staan aan weerszijden van de weg waterbuffels. Van tegengestelde richting komt een brommertje. Deze rijdt tussen de waterbuffels door en de beesten reageren niet. Totdat wij aankomen fietsen worden ze ineens onrustig. Nee he! We zijn in Laos een keer achtervolgd door zo’n rakker en sindsdien zijn we iets minder gecharmeerd van ze. Alle koppen met de puntige horens zijn naar ons gericht. De beesten aan de rechterkant van de weg beginnen zich onrustig om te draaien en steken over. Ze verzamelen zich aan de linkerkant van de weg en blijven ons aankijken. Heel rustig en uiterst rechts van de weg passeren we ze. Dat hebben we weer gered. Na 17 km zien we de zee aan onze linkerkant. We komen langs Kem PLKN Rekreasie Pertanian Teluk Sari. Een hele mond vol. Het is een militair oefenkamp voor jongens en meisjes die van de middelbare school komen. Het ligt op een mooie locatie maar of de jongens en meisjes daar oog voor hebben vraag ik me af. Er is niemand. Ik kan me bij zoiets weinig voorstellen en vraag me af of het verplichte kost is. Of dat het voor probleemjongeren is. Je gaat toch niet vrijwillig naar zo’n kamp als je het mij vraagt. De weg is vlak tot golvend. Er zijn allemaal kleine resorts. Maar er zit niet iets bij waar we zouden willen overnachten. Bij km 25 slaan we een licht heuvelachtige weg in. We rijden door de jungle, Virgin Jungle Reserve. We zien weer apen met jongen. De stijgingspercentages wisselen van 2%tot 6%. Na de jungle fietsen we weer langs de zee tot aan Mersing. We zoeken eerst het hotel en rijden dan naar de Jetty voor het kopen van boottickets. Er is zowaar plek op de ferry voor de terugweg! Helaas wel om 7 uur ‘s ochtends. Er wordt nog gezegd dat de ferry op de terugweg van 11 uur vol is, maar als we op Tioman een uur van te voren naar de Jetty gaan dan kunnen we vast nog wel een kaartje kopen... beetje vreemd. En een wel erg spannende gok, want als het niet lukt dan zit je vast op het eiland. De boot van 11 uur is namelijk de laatste afvaart. We nemen maar het zeker voor het onzekere. We rijden weer naar het hotel. Na wat heen en weer gepraat en het gebruik van het toverwoord “mr. Fizul” is het goed dat de fietsen worden gestald. Drie dames staan bij de receptie te lachen. Ze hebben een taxi voor ons gebeld, maar die lijkt niet te komen. Opeens wordt ons een rit met een van de dames aangeboden naar de haven. Hier ging het lachen om. Ze hebben de moed verzameld om zo een centje te verdienen. We stappen bij een van de dames is een nieuw koekblik, Proton. Er kunnen twee fietstassen in de kofferbak en de andere twee moeten op de achterbank. Ze stapt achter het stuur, zet de stoel in de voorste stand. Ze zit bijna bovenop het stuur en kan net met blote voeten bij de pedalen. Gelukkig is het niet ver, want echt goed rijden kan ze niet. Maar je hoort ons niet klagen! We gaan naar Tioman! Het is al heel druk bij de Jetty. Hordes Chinezen. Maar ook een aantal Nederlanders lopen er rond. De boottocht duurt twee uur. Bij de tweede stop moeten wij eruit. Een paar mensen blijken niet te zijn uitgestapt bij de eerste stop, waar ze eruit moesten... De boot gaat niet terug. Ze moeten later maar zelf regelen dat ze met een speedboot alsnog op de juiste bestemming komen. We checken in. Even later willen we een snorkeltripje voor de volgende dag regelen. Helaas vol. Ook bij de volgende aanbieder is geen plek meer..... Dit zal toch niet?! Gelukkig kunnen we even verderop voor de volgende dag nog een tripje regelen.
De toeristen zijn voornamelijk Aziaten, we gokken dat het Chinezen zijn. We zitten in een boot met zeven Chinezen. Deze zeven hebben voordat we weggaan al met complete snorkeluitrusting én met zwemvest aan geoefend vanaf het strand. Onze schoenmaat wordt geschat en we moeten zwemvliezen passen. We krijgen een masker met snorkel én we krijgen een zwemvest. De Chinezen hebben netjes hun zwemvest aan. De zwemvesten van ons liggen in de boot. Bij de eerste stop wordt er in het Chinees het één en ander uitgelegd. De snorkelinstructeur beheerst het Engels niet zo goed. Maar gelukkig vertalen de Chinezen beetje bij beetje het één en ander. Het zwemvest moet aan. ‘Oh, ook als je een beetje kunt zwemmen?’ ‘Ja’ De Chinezen lachen en er wordt gezegd dat we kunnen zwemmen. Nou dan mag het ook zonder zwemvest. Op de Perhentian eilanden ging het ook zo. Moet er niet aan denken om te gaan snorkelen met een zwemvest aan. Er gaan ook enkele reddingsboeien mee het water in. De instructeurs hebben een hele kluif om dat ding mee te slepen. Er hangen minimaal vier mensen aan met een zwemvest om die geen enkele zwemslag beheersen. Wij snorkelen lekker een stukje verder dan de spetterende en lawaai makende Chinezen. We zien vele soorten vissen en visjes. Als we weer in de boot zitten komt een schildpad even boven water. We gaan naar vier locaties en hebben tussendoor nog ergens een lunch. En ja, Nemo is ook gespot. Ook twee enorme kwallen. Daar zwemmen we met een grote boog omheen. Het is net alsof je in een aquarium zwemt. We zien een bubblevis (grote vis met een dikke buik) en een haai wordt ook gespot. Een heerlijk dagje op en in het water!
De laatste weken hebben we geen plaats aangedaan waar alcohol wordt verkocht. Toen we de vorige dag bij de Jetty waren was er een man die bij een stalletje van een moslim vroeg of ze ook bier verkochten. Beetje een bijzondere vraag bij een moslim. De blik in de ogen van de vragensteller was alsof er sprake was van een zeer primaire levensbehoefte. Op Tioman wordt alleen bij restaurantjes van Chinezen bier verkocht. En er is een serieuze drankwinkel. Er wordt flink ingenomen op het eiland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten