Het is al een nerveuze drukte voor het hotel. De vraag is hoe laat de boot komt vanaf de Peherentian eilanden. Vanaf de eilanden is er een vaste dienstregeling en kennelijk vanaf Kuala Besut is de dienstregeling afhankelijk van hoe laat de boot aankomt. Wanneer we ons ontbijt hebben weggewerkt gaan we even bij het kantoor van het hotel langs. Daar krijgen we te horen dat de boot zo vertrekt. We halen onze tassen uit het hotel en we worden lopend naar de pier gebracht. Voordat we de boot op mogen moeten we nog betalen voor het behoud van de natuur op en om de eilanden. We komen als laatsten aan op de boot. Drukke en krappe bedoening. Opeens wordt gevraagd wie er naar Mimpi moet. Mimpi is de naam van het hotel. Ja, een rare naam voor ons. Maar het betekent ‘a beautiful dream’. Dat belooft wat;-). We moeten overstappen op de naastgelegen boot. Een open speedboot. Er zitten al twee oudere moslimdames op de boot, ingesnoerd in zwemvest. Er komen nog vier dames bij. Waarvan twee keurig geklede jonge moslimdames met make up. Ze hebben allerlei boodschappen mee en een tas met een taartdoos. Wanneer we op zee varen wordt de snelheid opgeschroefd. De boot slaat met harde klappen op de golven. Heerlijk! Alleen vindt niet iedereen dat. De oudere dames zijn onafgebroken aan het bidden. De jonge keurig geklede dames vinden het niet zo fijn. Ze worden steeds witter. Als het ontbijt er maar niet uit komt! We naderen de eilanden. Echte paradijsjes en zelfs een grote moskee. Mede dankzij de gebeden van de oudere dames komen ze veilig en opgelucht aan land. Bij de volgende stop mogen de keurig geklede dames eruit. Gelukkig had een van de bemanningsleden de taartdoos overgenomen om vast te houden. De taart is heel gebleven. Opgelucht kunnen ze weer giechelen wanneer ze op de kade staan. Dan zijn wij aan de beurt, Long Beach. Op het kantoor was al geregeld dat onze kamer gereed was, dus kunnen we vroeg inchecken. Een mooie kamer met uitzicht op zee. Én een echte badkamer met een aparte douchehoek. Na de zware en vooral hete fietsdagen is het nu tijd om even te ontspannen bij het zwembad.
De volgende ochtend hebben we een snorkeltripje geregeld. Toevallig bij iemand die geen andere klanten heeft, dus zitten we heerlijk in een priveboot. De eerste stop is “turtlebeach”. Het is eerst nog even prutsen met die duikbril en flippers, maar we zijn nog maar net over boord gekieperd of de eerste schildpad laat zich al zien. Het heet daar dus niet voor niets ‘Turtle beach’. Enorme beesten. De volgende stop is bij het koraal. Het koraal ziet er niet heel erg mooi meer uit maar er zijn een hoop gekleurde visjes en vissen. Totdat het drukker wordt met andere boten en snorkelaars. De moslimdames gaan geheel gekleed inclusief hoofddoek te water. Het blijft een apart gezicht. Maar wel heel handig tegen verbanden van de zon;-) De volgende stop is bij ‘Shark point’. Hm, is dat een goed idee om overboord te stappen? We plonzen er toch maar in. Ze zullen wel dagelijks genoeg hapjes krijgen... In eerste instantie zien we alleen visjes, vissen, koraal en een school steur-achtingen vissen. Tot ineens een stuk of tien haaien onder ons zwemmen. Best wel ieeee! Wij houden hun in de gaten en zij ons. Gelukkig zitten al onze ledematen er nog aan. Wie had dat nou gedacht? Wij zwemmen bij haaien. De ‘black tipped sharks’, zwartpunthaai. Voldaan gaan we terug naar het eiland. Maar weer even ontspannen bij het zwembad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten