Fukuoka

Tijdens de reis waren we al een paar keer benaderd door Nederlanders die ook naar Fukuoka doorreizen. Of we ook bij hun groep van Koning Aap horen. Bij welke organisatie dan?, was steevast de volgende vraag. Nee, niet iedereen reist georganiseerd. Op het vliegveld van Hong Kong kregen we toch een beetje de kriebels van georganiseerd reizen. Een dame met vlaggetje liep met haar kudde over het vliegveld. Iedereen werd netjes naar een zitplaats gedirigeerd. Brrrr.

Na een lange reis landen we op het vliegveld Fukuoka. We nemen afscheid van de Koning Aap reizigers. De fietsdozen staan al klaar. Één doos was open aan de onderkant, de ander was nog redelijk intact. Je blijft je verbazen hoe gehavend zoiets aankomt. De staat van de fietsen is een zorg voor morgen, nu eerst richting onze transfer. Ver hoeven we niet te zoeken. Meneer Masaki Tanioka staat met zijn "welcom"-bordje al paraat. Hij heeft de tekst door een computer laten vertalen en vraagt of het goed Nederlands is. Hmm, bijna, wat voor zichtbare teleurstelling zorgt. Hij vraagt waar we allemaal naar toe gaan en haalt snel nog een stapel folders en kaarten voor ons op en hup naar het busje. Met een beetje gepruts en overleg staat en ligt het allemaal in een brandschoon busje. De deuren sluiten elektrisch. Na een ritje van ongeveer 20 minuten zijn we bij het hotel. Het verkeer is rustig en georganiseerd, geen getoeter, geen gehaast. Fietsen in de dozen in de garage en wij eindelijk een douche. Het toilet is een uitdaging. Het heeft een armleuning met allemaal knopjes. Twee knopjes hebben een afbeelding die tot de verbeelding spreken maar de andere knopjes zijn ons een raadsel. Allemaal Japanse karakters. Maar eens gaan testen. Enne... Het lijkt wel alsof de bril verwarming heeft... Het lijkt niet zo, het is zo! Goed de billen zijn schoon, maar met welk knopje krijgen we die nu weer droog?

Na ons eerste Japanse ontbijt eerst maar eens de fietsen in elkaar zetten. In de garage staan we de fietsen uit te pakken. We worden verzocht om onze spullen aan de kant te zetten. Er wordt op knoppen gedrukt en een deur gaat open. Er staat een auto. Een parkeerlift voor auto's. De auto wordt achteruit eruit gereden en op een metalen ronde plaat geparkeerd. De ronde plaat wordt door een druk op een knop 90 graden gedraaid en de auto kan eenvoudig de krappe garage uitrijden. 

De schade aan de fietsen lijkt mee te vallen. Maar na verdere inspectie blijkt van één fiets de beide wielen niet goed te draaien. De remmen lopen aan, ze hebben flink in de verdrukking gezeten. Het lukt ons niet om het goed te krijgen. We moeten op zoek naar een fietsenmaker. Maar eerst weer naar het park. We zijn niet alleen, het is druk met dagjesmensen die genieten van de kersenbloesem. Er wordt druk gefotografeerd. En als je dan gaat trouwen dan moet je dat nu doen voor de mooie foto's. En in kimono! 

Na wat rondgestruind te hebben vinden we een fietsenwinkel met werkplaats. Daar gaan we later op de dag met de fietsen heen. De monteur kijkt moeilijk en is een tijd aan het sleutelen. Uiteindelijk gaat hij zelfs met iemand beeldbellen. Het lukt niet. Toen het internet op. Tja, wijsneus en wijsneus er zelf weer op de hurken bij. Geweld lijkt de enige oplossing. Beetje rommelen, duwen en trekken. En ja hoor, opgelost! Uit het voorwiel wordt nog een slagje gehaald zodat de rem niet meer aanloopt. De fietsen zijn er klaar voor om morgen van start te gaan!

In de avond wandelen we door de haven in de veronderstelling dat er ook wel ergens een restaurant te vinden zal zijn. Waar wij lopen is echter alleen industrie. Het regent inmiddels een beetje dus duiken we de stad weer in en vinden al snel een restaurantje met een "plaatjesmenu".

Bij binnenkomst gaan onze schoenen in een houten kluisje. We schuifelen op sokken verder en komen tot de ontdekking dat het een traditioneel Japans restaurant betreft met hele lage tafeltjes. 

De plaatjes op het menu zijn niet erg duidelijk dus doen we een poging om bij de serveerster te achterhalen wat het zoal is, maar ons Japans is helaas net zo "roestig" als haar Engels. Met haar telefoon probeert ze een en ander nog te vertalen tot een van de andere gasten te hulp schiet. De man blijkt te werken voor een bedrijf met een kantoor in Hamburg en is nota bene onlangs nog in "Kroninke" geweest. Als duidelijk is dat we uit Nederland komen begint een van de andere gasten, die duidelijk wat te veel van de sake heeft geproefd, tot onze verbazing over Rembrandt en Spinoza. Hij besluit zijn maaltijd met yoga oefeningen midden in het restaurant. Wij doen net alsof het de normaalste zaak van de wereld is, maar als ze eenmaal het pand hebben verlaten komen ook de serveersters niet meer bij van het lachen.