Fukuoka - Hita
We moeten de stad uit. Dit gaat over drukke wegen. Aan beide kanten van de weg ligt een fietspad. Niet zoals wij in Nederland gewend zijn. Het is een combinatie van voet- en fietspad. De logica zou zijn dat we links fietsen, maar er komen ons ook veel fietsers tegemoet. In de stad is het druk met mensen die naar het werk lopen. Oppassen dus. Als we het centrum verlaten wordt het rustiger met voetgangers. De weg is wel druk. We blijven braaf op het fietspad. Maar het is niet echt een pretje. Om de haverklap ga je stoepje op stoepje af. Het schiet niet echt op. We verbazen ons over de hoeveelheid verkeerslichten. Bij elke zijweggetje is een verkeerslicht geplaatst. Soms hebben we het niet eens door en rijden we door. Beter opletten, dus. De lichten hangen aan de overkant van de straat, dus ook niet zoals we gewend zijn.
Na een kilometer of 30 eindelijk een rustig weggetje, maar het duurt niet lang of de aanwijzingen komen niet meer overeen met de werkelijkheid. We raken van de route af. We maken ons niet echt zorgen, volgens ons kompas gaan we precies de goede kant op. We vragen uiteindelijk aan twee jongens op de fiets de weg naar Hita. Moeilijk... Geen Engels. Maar ze hebben een mobiel. Follow us, please. Grappig, het please erbij. Beleefdheidsvormen zijn hier echt een ding. Er wordt bij het groeten, danken en bij vertrek veel gebogen. Ik zag zelfs dat wanneer we door een auto werden ingehaald ze naar ons kijken en het hoofd buigen. Gelukkig kan ik dat ook als ik fiets dus één en al beleefdheid terug. We volgen de jongens maar verderop bij een kruispunt wordt het toch lastig. De jongens discussiëren maar er komt alleen de vraag uit waar we in Hita moeten zijn. Tja, als je de weg naar Hita niet kunt uitleggen, hoe leg je de rest dan uit? We vragen welke richting we moeten dan zien we later wel weer of we een ander slachtoffer kunnen vinden. We komen bij Ukiha. Staat op ons kaartje dus we gaan goed. Het kaartje is niet zo gedetailleerd dus maar weer eens vragen. Bij twee oudere dames in een winkeltje koekjes gekocht. Die zijn onze volgende slachtoffers. Eerst gevraagd om het toilet. Ze wijzen ergens naar buiten. Nou ja! Oh een openbaar toilet:-) Heel netjes en zelfs toiletpapier. Wel een hurk toilet. Maar gelukkig doe ik squats op de sportschool dus een makkie. Toen de weg naar Hita vragen. Een spraakwaterval van Japans en veel gebaren. En ook tegenstrijdige gebaren. Uiteindelijk wordt Sandra meegenomen naar een gebouw. Drie mannen en één vrouw aanwezig in één soort VVV. Niemand spreekt Engels maar ze begrijpen de bedoeling. Er wordt een kaartje gepakt en een stift. Cirkel waar we zijn. Pijl met Hita en een wegnummer. Dat gaat lukken. Buigen en arigato roepen en iedereen lacht en buigt. Paar koekjes wegwerken en zoals dat hoort als je bij oma vertrekt, we krijgen nog een rolletje snoep mee en daar gaan we weer.
Hita - Yufuin
We verlaten Hita. We besluiten om het fietspad definitief links te laten liggen. Op sommige plekken is het fietspad zelfs zo smal dat we met de fietstassen klem zouden komen te zitten. Bij wegwerkzaamheden worden we door een verkeersregelaar op het fietspad gedirigeerd. Oké, omdat hij het graag wil een paar meter fietspad. Het verkeer rijdt rustig en passeert ons ruim. Wij fietsen uiterst links. We fietsen door een rivierdal. Stroomopwaarts, dus stijgend. Eerst vals plat, later klimwerk. De omgeving lijkt een beetje op de Alpen. Bergen, naaldbomen. Na 20 km een waterval. We moeten soms door tunnels. Bij lange tunnels gaan we vanwege de slechte zichtbaarheid toch op het fietspad. We komen door een plaatsje. Het ruikt er naar rotte eieren. Dat komt vanwege de thermaal baden. Japan heeft allemaal Onsen. Onsen zijn natuurlijke thermaal baden. En dat ruik je:-) Na het klimwerk dalen we af naar Yufuin. Een toeristenstadje. Bij het station staat een glimmende zwarte trein, 7 stars cruises. Ziet er schitterend uit. Zie de site met een filmpje van hoe de trein eruit ziet: http://www.japanspecialist.co.uk/featured/seven-stars-cruise-train-in-kyushu-japan/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten