Negombo

De fietsen zijn ingepakt. Wij liggen nu lekker bij het zwembad.

De vissers zijn alweer op jacht naar tonijn en andere vissen.

Bentota - Hanwella - Negombo

We vertrekken weer vroeg voor een lange dag. De route gaat door een landelijke omgeving met thee en rubberplantages. Het zijn veelal hele smalle weggetjes waar verder bijna niemand komt. Met aanwijzingen als "linksaf bij een huisje" en "rechtsaf bij een grote boom" kon het natuurlijk niet uitblijven..... Op enig moment kloppen de aanwijzingen niet meer en we hebben geen idee waar het fout is gegaan. Nergens staan plaatsnaamborden en als ze er staan kunnen we ze niet lezen. Met Google Maps lukt het om ongeveer uit te vogelen waar we zijn. Plan B is we fietsen op kompas  gewoon naar de kust en daar vinden we wel ergens een hotelletje. Onderweg naar de kust stoppen we ergens om een lekker fruitsapje te scoren. De eigenaar van het barretje overtuigt ons om toch naar Hanwella te fietsen. Vanaf hier "very easy". Wel even weer een heel eind terug fietsen, bij de tempel linksaf ennuh.... vanaf daar moet je maar weer verder vragen. Het weggetje naar links vinden we door het te vragen aan voorbijgangers, maar zelfs als we op de kruising staan is er geen tempel te zien. Ineens komt  de eigenaar van het barretje voorbij op de motor. Ja ja, dit is de goede weg! We hebben een idee hoe we ongeveer moeten rijden, maar voor de zekerheid vragen we de weg bij iedere kruising van betekenis. We geven dan bij het vragen bewust geen richting aan om te voorkomen dat de beste man of vrouw alleen "yes" zegt omdat dat toevallig het enige woord Engels is dat hij of zij beheerst..... Zonder verdere omwegen komen we aan in Hanwella en ook het hotelletje is snel gevonden. Al met al een dag met flink wat bonuskilometers.

Dan hoop je natuurlijk op een geweldig restaurant waar je weer een beetje op krachten kunt komen. Tsja, helaas, een restaurant waarvoor het de moeite was om een stukje om te rijden was het dus niet. Het blijft soms hilarisch om te zien wat ze er van bakken. Om een idee te geven; de volgende ochtend werd bij het ontbijt gevraagd wat we wilden drinken............cola of sprite?

Na het ontbijt met uiteindelijk thee zonder melk! Vertrokken we voor onze laatste fietsdag naar Negombo. De eerste kilometers waren nog rustig maar daarna werd het erg druk. Er is geen andere mogelijkheid om Colombo voorbij te komen. We moeten een keer op een drukke weg oversteken. De auto's blijven komen totdat oom agent ons een handje helpt. Hij houdt het verkeer tegen zodat wij veilig kunnen oversteken. Eenmaal uit de drukte fietsen we langs de kust over een erg hobbelige weg naar onze eindbestemming Negombo. In Negombo eten we bij het zelfde restaurantje met aardige mensen waar we een week of vier geleden ook gegeten hebben. Als we een biertje bestellen kijkt hij echter heel sip. Vandaag geen bier. Dat is ons al vaker overkomen bijvoorbeeld bij volle maan. Op deze dagen wordt geen alcohol geschonken. We vragen of vandaag een religieuze dag is, maar meneer moet bekennen dat hij geen drankvergunning heeft en dat hij onlangs controle heeft gehad van de politie. Hij kreeg een fikse boete en heeft ook twee uur in de cel gezeten. Vooral dat laatste wilde hij niet nogmaals meemaken. Een vergunning kost 60.000 roepies en daar verkoopt hij onvoldoende drank voor. Wij bestellen dus maar een fruitsapje en een colaatje en drinken later in ons hotel nog een biertje om te vieren dat we de tocht weer helemaal volbracht hebben. 

 

Galle

Bentota

Lion beer

Dikwella - Unawatuna - Bentota

Weer vroeg opgestaan, maar het hotelletje waar we in zaten vond het maar vreemd dat de gasten 's ochtends voor vertrek nog graag van een ontbijtje wilden genieten. Uiteraard kon dat nog wel geregeld worden, maar dan wel pas om half negen....... Nou laat maar..... Afijn, onder protest duizend hele roepies van de rekening afgetrokken en met een lege maag op zoek naar een alternatief. Dat is al heel snel gevonden. Op een bounty locatie genieten we bij aardige mensen van een overvloedig ontbijt met zelfs ook weer een hele aardewerken bak buffelyoghurt. We strooien na dit feestmaal kwistig met de eerder "uitgespaarde" roepies. Omdat we door de ontbijtperikelen aan de late kant zijn en het weer niet mee lijkt te gaan zitten besluiten we over de drukkere en kortere weg langs de kust te fietsen. We moeten twee keer schuilen als het even erg hard regent, maar deze buien trekken vaak binnen tien minuten weer weg. Niet lang later schijnt het zonnetje weer. 

In Unawatuna aangekomen een hotelletje gezocht. Unawatuna is een echte strandbestemming. We zien eigenlijk voor het eerst veel westerlingen die in een soort oh oh cherso achtige setting hun vakantie vieren.

Vanuit Unawatuna rijden we met een tuctuc naar Galle. In de VOC tijd bouwden Nederlanders hier op een schiereilandje een fort. Het fort is wonderwel goed bewaard gebleven en dus zie je overal Hollandse huisjes. Het aardige is dat het fort niet zozeer als openluchtmuseum te bezichtigen is, maar dat het gewone leven hier ook gewoon doorgaat. Zo is het druk bij de rechtbank en is overal veel bedrijvigheid in een setting die enorm afwijkt van wat je elders in Sri Lanka ziet. Volgens de overlevering verloren bij de tsunami veel mensen in het nieuwe gedeelte van de stad het leven. Hoewel het er al weer vierhonderd jaar staat was het fort met de dikke kademuren echter nauwelijks beschadigd.

De volgende dag ontbijten we onder het genot van "radio gold" met allemaal golden Oldies. "Sri Lanka, you are my shang ri la" blijkt maar moeilijk weer uit je hoofd te krijgen. Dan op weg naar Bentota. Na de eerdere drukte fietsen we over heerlijk rustige kleine weggetjes door een prachtige natuur. De rust wordt alleen verstoord door een stel gillende fietsers als er een levende slang wordt overreden en bij een bijna botsing met een plots overstekende meterslange varaan. Hoe het met de slang is afgelopen hebben we maar niet gecontroleerd. Ennuh, de varaan stak zijn tong naar ons uit...........

Bentota is ook een strandbestemming, alleen dan voor de wat meer vermogenden onder ons. Hier mag je vanaf tweehonderd dollar per nacht komen slapen in een van de vele luxe hotels. 

Wij hebben een betaalbaar alternatief gevonden en nog even lekker over het strand gelopen. Het is zaterdag dus ook veel Sri Lankaanse gezinnen hebben de weg naar het strand gevonden. De meesten zwemmen met hun kleren aan. Aangezien we onze badkleding vergeten zijn is dat voor ons wellicht ook een goed idee!

Unawatuna

We zijn nu in Unawatuna. Uitzicht op zee.

Morgen een rustdag om Galle te bezoeken. Een stukje Nederlandse geschiedenis in Galle.

Tissamaharama - Embilipitiya - Di(c)kwella

We gaan weer vroeg op pad. Er staat ons slecht wegdek te wachten. En uit ervaring weten we dat we dan lang onderweg zijn en dat het vermoeiend is.

We fietsen langs het Tissa meer. Het meer waar het hotel aan ligt, we hebben flinke tegenwind. En gezien de richting die we op fietsen blijft het de hele dag zo. Na 7 km slaan we een weg in. Volgens de route moet het een nieuw geasfalteerde weg zijn. Dat klopt, alleen na ongeveer honderd meter houdt het wel op. Dan is de weg een gatenkaas. Kuilen, weggeslagen asfalt, zand en stenen... Bij een school spreekt een vrouw ons aan. Ze loopt met een aantal emmers met deksel. Ze vraagt waar we heen gaan. Wanneer ze de plaatsnaam hoort kijkt ze bedenkelijk. Vraagt of we dat op de fiets gaan doen. We vragen haar of ze water gaat halen. Niet iedereen heeft een waterleiding en we zien regelmatig mensen met kruiken, flessen en jerrycans lopen naar een waterpomp. Elke plaats heeft wel een waterpomp. Ze zegt wat ze gaat doen. Ze heeft het over babies en wijst naar de school. Ze gaat voor 200(?) kinderen rijst koken. De kinderen krijgen de rijst op school. Na ons praatje nemen we afscheid. Even later slaan we een onverhard pad langs een drooggevallen kanaal in. We vragen ons af of de vrouw vanwege dit pad zo bedenkelijk keek. Na dit pad wordt het niet echt beter. We komen op een dijk met weer heel slecht asfalt. We hobbelen over de dijk tegen de wind in met maximaal 10 kilometer per uur. Bij dit meer hadden we de mogelijkheid om olifanten te zien. Maar helaas ze waren er niet toen wij er waren. Wel waren er ibissen, waterbuffels en aalscholvers. De vissers waren druk bezig met het binnenhalen van de netten. Her en der werd een tuctuc schoongemaakt aan de oever.

Onderweg hebben we buffelyoghurt met honing gegeten. Het was niet echt de bedoeling om bij het stalletje de yoghurt op te eten. De jongedame begon er ineens schik in te krijgen om ons toch te kunnen helpen. Ze pakte twee stoeltjes, ging bij de waterput schaaltjes en lepeltjes schoonmaken en deed ons voor hoe de buffelyoghurt uit het bakje van aardewerk gehaald moest worden. We hebben genoten van deze plaatselijke delicatesse. Aan de andere kant van de weg lagen een paar buffels te badderen in het water. Een mooi gezicht. De ibissen stonden op de buffels. Toch maar een foto. Ik probeerde steeds iets dichterbij te komen. Maar toen een van de buffels uit het water kwam heb ik mij maar snel uit de voeten gemaakt...

De laatste 16km werden we weer getrakteerd op heel erg slecht wegdek. We waren blij dat we in de stad aankwamen.   

De volgende dag een relatief korte etappe naar Dikwella. De weg is iets beter, maar nog steeds niet geweldig en de wind laat zich ook weer gelden. We slapen uiteindelijk in een eenvoudig hotelletje op ongeveer 30 meter vanaf de zee. Na de douche en late lunch hebben we nog even over het strand gewandeld. Een stukje verderop zit een zeer luxe all inclusive resort. Volgens de lifeguard kunnen we vanavond in het resort eten.  

Tandpasta

Dit is nou tandpasta uit een sachet. 

Tissamaharama

Wellawaya - Tissamaharama

We zitten vroeg aan het ontbijt. We hebben een lange dag (80km) voor de boeg. Daarom willen we vroeg starten. De hoteleigenaar begrijpt dat we meer toast willen hebben dan de standaard twee plakjes. Eigenlijk krijgen we meestal ongevraagd een Westers ontbijt. Toast, gebakken ei, jam, thee en als het meezit nog fruit. Op een groot bord wordt het geroosterde brood geserveerd. En er liggen banaantjes. Heerlijke bananen. Niet zoals wij ze in de supermarkt hebben. Laatst zagen we bij KVW dat de bananen die bij ons in de supermarkt liggen al maanden onderweg zijn. 

Onderweg zien we schrikdraad langs de weg. Dit is om de olifanten in de dorpen op afstand te houden. Het zal wel maar we hebben er hier geen een gezien.

Na 36km moeten we even iets eten, drinken en water inslaan. De komende 20km is er niets te koop. We fietsen door het Yala National Park. De doorgaande weg ligt door het NP. Het is een mooi natuurgebied. Na 1 km zien we al de eerste olifant langs de weg en later nog een. Fantastisch om dat zo mee te maken op de fiets. We komen waterbuffels tegen die met een groepje in een grote waterplas liggen. Toch maar geen foto gemaakt. We hebben in Laos een keertje zo'n beest achter ons aan gehad. Die ervaring willen we niet nogmaals beleven en dan met een stuk of zes tegelijk... Er vliegen veel vlinders, zowel witte als gele. Ook zien we veel apen rondscharrelen. Er rijden veel safari jeeps over de weg. We zullen de dag van de safari toeristen wel goed gemaakt hebben. Menigeen zat omgekeerd in de jeep. :-)

Je zit toch anders op de fiets als je weet dat je door een NP fietst. Je blijft de struiken en vlakten aan weerszijden van de weg bekijken. Op zoek naar het wild. We zien een karkas liggen. Zeg maar een spare rib voor de hele familie. En even verderop ligt een dode waterbuffel. Niet zo'n fraai gezicht maar het schijnt bij de natuur te horen.

Het Yala National Park zelf is gesloten vanwege de lange droogte. Maar kennelijk is in de buurt ook een park waar wild kan worden gespot. Vandaar dat we de safari jeeps tegenkomen.

Na het park moeten we nog ruim 20 km fietsen naar Tissamaharama. We hebben flink wind tegen. Dat lijkt verfrissend als de fietscomputer aangeeft dat het 40 graden is, maar het voelt aan als een hete föhn.

Wij zijn voor nu alleen geïnteresseerd in een wat luxere accommodatie. Het is tijd om weer eens tussen echt frisse lakens te liggen. Het heet Tapro Spa. Wat de Spa is is onbekend. Er is een heel mooi zwembad maar bij nadere inspectie lijkt het niet verstandig om er een duik in te nemen. Maar we mogen bij de buren zwemmen. Typisch Azië. Maar het uitzicht is schitterend. Het ligt aan een meer. Als het voldoende heeft geregend dan zou je met een boot kunnen aanmeren bij het hotel. Maar nu even niet. We hebben even wat smalltalk over van alles en nog wat en over het weer natuurlijk. De man verwacht geen regen. Op zich vreemd want het regent hier haast iedere dag en de wolken zijn zich toch weer aan het opbouwen. Even later is er ook gerommel in de lucht. En als we even later van een heerlijk bordje met fruit genieten begint het toch te regenen. Oké, geen tropische bui. Maar toch... Het blijkt maar weer dat men zich hier niet zo met het weer bezig houdt. En het lijkt of de Gerrit Hiemstra's, Piet Paulusma's hier geen zendtijd op tv hebben. Ook is er geen buienradar te vinden. Het zal allemaal wel typisch Nederlands zijn dat gezeur over het weer. Ze hebben natuurlijk gelijk. 'Het komt zoals het komt en het is zoals het is.' Oant Moarn zoals Piet altijd afsluit.

Ella - Wellawaya

Vanuit Nuwara Eliya vertrekken we weer vroeg in de richting van Ella. Het is op bijna tweeduizend meter hoogte een graad of 20. Omdat we eerst een stuk moeten dalen voelt het "koud" aan en we hebben een dik shirt aangetrokken. Na een kilometer of dertig zitten we op ongeveer duizend meter en is het de rest van de dag klimmen en dalen. Tot op heden hebben we redelijk geluk gehad met het weer, maar op ongeveer tien kilometer van Ella begint het enorm hard te regenen. In no time verandert de weg in een kolkende rivier. We besluiten om te schuilen, maar dergelijke buitjes kunnen in de bergen nogal lang blijven hangen. Als het even iets minder regent vervolgen we onze weg. 500 meter verder valt de hemel weer op ons neer dus schuilen we maar weer. Dit herhaalt zich een paar keer. Na een tijdje wordt het min of meer droog en fietsen we verder. Op de weg liggen nu enorme plassen. Als auto's en vrachtwagens er doorheen rijden spat het water hoog op. Voor ons zien we een man op een scooter de volle laag krijgen. Hij rijdt door alsof er niets aan de hand is. We doen een poging om de combinatie plassen en tegemoetkomend verkeer te vermijden..... Gelukkig slaan we snel af naar een rustiger weggetje en klimmen naar Ella.

In Ella zijn veel toeristen die vanuit hier gaan wandelen. We hebben nog veel plezier aan een drietal meiden die blijkbaar al dat rare eten niet zo vertrouwen. Ze bestellen als diner broodjes met friet. Het beleg wordt van de broodjes gepeuterd en vervolgens opnieuw belegd met.......friet! 

Verderop heeft iemand pizza besteld. De pizza wordt weer teruggestuurd naar de keuken. Koud, niet gaar......  Tsja, ze hebben hier soms al de grootste moeite om een standaard westers ontbijt (toast met een gebakken eitje) te serveren. Ze weten vaak niet goed hoe het moet. Een Sri Lankaanse pizza is dus gewoon niet helemaal het zelfde als een pizza thuis. En als je dan in Ella's Rotti Hut gaat eten is het dan niet handiger om gewoon rotti te bestellen?

De volgende dag hebben we een makkie. Vanuit Ella dalen we langs watervallen en mooie vergezichten nog ongeveer dertig kilometer naar bijna zeeniveau. We verblijven net even buiten Wellawaya in een klein familiehotel. We komen er vroeg aan en hebben dus de gelegenheid om hoognodig de was te doen. In de bergen is het gewoon te vochtig. Gisteren hebben we nog lang moeten föhnen om een setje droog te krijgen. Er is zowaar een heuse wasmachine. Het wasje is in een kwartiertje klaar. Schoon is anders maar het gaat om het idee. Het is hier weer bloedheet dus de was is supersnel droog en dat is maar goed ook want om half vier begint het weer even stevig te regenen.  

Als ons gevraagd wordt hoe laat we willen eten zeggen we een uur of zeven. De jongeman probeert er nog half acht van te maken, maar wij zeggen 'Doe toch maar om zeven uur'  . Of het ook pittig mag zijn? Jahoor dat is goed. Afijn, om even over zes wordt er al op de deur geklopt. "Dinner is ready!".... Rare jongens die Sri Lankanen....... we hebben om 7 uur ontbijt geregeld. Nu maar hopen dat er morgen niet om 6 uur op de deur wordt geklopt........;-)

Nuwara Eliya

De zon scheen toen we wakker werden. We kregen een Sri Lankaans ontbijt. Aangezien we het idee hebben dat een kip of een ander beest hier met een blinddoek voor op vakkundige wijze in stukken wordt gehakt hebben we gekozen voor de vegetarische variant. We houden niet zo van botten, bonken en lellen in en aan het vlees, vandaar. Het ontbijt bestond uit: string hoppers (soort noodels), dahl (linzen curry), cocosnootsambal en een groente curry van cocosnootmelk. En natuurlijk een kopje Ceylon thee. 

De ober vertelde ons dat hij de hele week bij het hotel slaapt en dat hij vrijdagavond weer naar huis gaat. Hij woont ongeveer 80km verderop in een stad. Om thuis te komen moet hij driemaal overstappen op een andere bus. Zijn reistijd is ongeveer drie uur. Helaas voor hem is zijn woon-werkverkeer niet te bespoedigen met de fiets;-)

We hadden ruim 40km voor de boeg. Waarvan het merendeel klimmen. Klimmetjes met stijgingspercentages tussen de 4 en 10%. Onderweg horen en zien we veel watervallen. We rijden gedurende hele rit langs theeplantages. 

Een paar jongetjes vonden het leuk om een stukje met ons mee te rennen en ons te 'duwen'. Tja bij klimpartijen zijn we behoorlijk traag dus kun je ons wel een tijdje bijhouden. Helaas hadden we weinig aan deze service omdat het meer op onze tassen leunen was dan het echte duwwerk. Bij een theeplantage hebben we ze van ons afgeschud en hebben daar een kopje thee en een gebakje gehad. 

De theebladeren worden overdag geplukt en de bladeren worden 's nachts bewerkt. Het bewerken wordt 's nachts gedaan omdat het dan koel is met een constante temperatuur. We benijden de, voornamelijk vrouwelijke, plukkers niet. Een grote zak (ter grootte van de jutezak van Sinterklaas..) hangt op de rug en de draagband zit om het voorhoofd. Ze lopen langs de planten en plukken de bladeren. Je kunt je voorstellen als de zak aardig vol begint te raken dat het gewicht door het hoofd en nek moet worden gedragen. Heel erg ergonomisch en arbotechnisch verantwoord. 

Ook benijden we de bouwvakkers en wegwerkers niet. Veel gaat dat gewoon met de hand en op slippers... Er wordt cement gemaakt en daarvan worden cementblokken handmatig gemaakt. Zo gaat het ook met het maken van de bakstenen. Lekker met handen en voeten in de bruine klei. En heel ergonomisch worden de bakstenen gemaakt en te drogen gelegd. Als je er naar kijkt krijg je het al in de rug.

We kunnen merken dat hier veel toeristen komen. We zien ze regelmatig uit een auto stappen en fotograferen. Maar we worden ook wel begroet door zowel kinderen als volwassenen met 'Hello, money'. Er was zelfs een jongetje die meeliep en alleen maar 'money' zei. Het gewenste bedrag noemde hij en hij wist dat het uit de fietstas moest komen. We komen aan deze verzoeken nooit tegemoet. En we zijn van mening dat andere toeristen dit ook niet zouden moeten doen. Maar ja, wie zijn wij...

Tijdens een klim zie we een jongen aan de kant van de weg zitten. Hij verkoopt bloemen. Hij heeft wel door dat wij geen klanten voor hem zijn. Maar hij groet ons vrolijk. Even later zien we hem weer. Hij heeft een sluiproute genomen. Hij is op slippers omhoog geklommen. Dit doet hij meerdere malen in de hoop dat de voorbij komende auto's toch bloemen bij hem kopen. Helaas voor hem hebben wij geen verkoopsucces gezien. Wel bleef hij ons vriendelijk groeten.

We komen een restaurantje tegen die aardbeien verkoopt. We hebben een lekkere pannenkoek met aardbeien en aardbeien ijs gegeten en een aardbeiendrankje gedronken. Een heus feestmaaltje. 

Het blijft droog weer. Zonnig en soms bewolkt. De temperatuur loopt zelfs op tot 30gr. Nog ruim 5km klimmen voor de boeg en ineens ziet de lucht er dreigend uit. Maar we houden het droog. De laatste 3km dalen we af naar de stad. We hebben een jasje aangetrokken omdat het door een bezweet lijf fris is bij het afdalen. Maar in de stad aangekomen hebben we hem weer gauw uitgedaan.   

Bij een hotel aangekomen begint het te regenen. Net op tijd een slaapplaats gevonden.

Na het douchen is het weer droog. Tijd om de stad te verkennen en een hapje te eten. 

We hebben vandaag ruim 1000 hoogtemeters bedwongen.

Het is nu ongeveer 20gr.. Er liggen twee dekens op het bed. We lopen sinds weken weer met een lange broek rond. Tijd om maar weer af te dalen naar zeeniveau;-).

Pussellawa

De hoteleigenaresse heeft ons gewaarschuwd voor het weer. Het advies was om vroeg te vertrekken. We worden wakker en zien dat het behoorlijk mistig is. De drumband is alweer aan het oefenen alsof het een gewone zonnige dag is. Na het ontbijt de fietsen klaarmaken en uitchecken. Het uitchecken gaat niet snel. De eigenaar maakt de bon klaar terwijl je wacht. Hij checkt tig keer of we twee nachten zijn geweest, twee keer diner hebben genuttigd en de drankjes. Na wat optelwerk is de eindstand toch bekend geworden. Er kan niet met creditcard betaald worden want de telefoonlijn is gisteren door een vrachtwagen kapot gereden. Andere gasten zijn in mineur dat er contant betaald moet worden. Een ongeduldige Chinees of Japanner wil er zo vandoor gaan omdat hij zijn verblijf gegarandeerd heeft met zijn creditcard. Er is enig overredingskracht voor nodig om de ongeduldigen tot wachten te manen. Uiteindelijk zijn we dan toch op weg. Eerst de stad uit. Het is behoorlijk druk. Een getoeter en gekrioel van tuctuc's, bussen en ander wegverkeer. En enorm veel uitlaatgassen. Het begint zachtjes te regenen.

Een verademing wanneer het verkeer iets rustiger wordt, maar het betekent tegelijk dat we aan de klim naar Nuwara Eliya zijn begonnen. Het is een lange klim die regelmatig wordt onderbroken door een kleine afdaling waardoor je de meeste hoogtemeters dubbel voor de kiezen krijgt. In Negombo kregen we al te horen dat het de meeste mensen niet lukt om deze puist van ruim 2000 meter te bedwingen. Het alternatief is de trein, maar we hebben een hekel aan reizen per bus of trein (erg lastig met een fiets, de fiets moet als vracht met de nachttrein mee en vervolgens reis je daar de volgende ochtend achteraan), dus hebben we besloten om halverwege de klim in Pussellawa een hotelletje te pakken en de rest een dag later te fietsen. Ergens onderweg nemen we een colaatje. We vragen naar het weer. Wanneer de zon vandaag weer komt. Het antwoord is simpel. 'Dat kan ik jou morgen vertellen'. 

De regio is bekend van de theeplantages. Regelmatig zien we vrouwen de theebladeren plukken. Onderweg zit een aap aan een elektriciteitsdraad te knagen. Als we bijna in Pussellawa zijn wordt het zowaar weer wat helderder en breekt de zon door. Tot op heden hebben we nog stroom........

In Pussellawa lopen we door het stadje. Marcel wordt bij een benzinepomp aangesproken door een man. Hij wil ons wel naar Kandy brengen... Ineens zegt hij dat hij ons gisteren in Kandy heeft gezien. Tuurlijk. Ja, zegt hij. Jij, Sandra, had een blauw shirt aan. Huh? (Klopt) Maar hij heeft natuurlijk een makkie. En zoals een Singalees al eens een keer had gezegd. Wij buitenlanders lijken ook allemaal op elkaar. Nogmaals biedt hij ons een ritje aan naar Kandy. Als we aangeven dat we morgen de andere kant opgaan wil hij ons morgen ook wel rijden. Dat we morgen zelf met de fiets gaan kijkt hij ons bevreemd aan. 

We hebben dekens op het bed liggen. Het is 22 gr..

We zitten nu op 968m hoogte. Morgen naar 2000m hoogte. Daar zal het nog wel een paar graden kouder zijn.

Kandy

Ons is een pittige dag beloofd. Om in een zijdal te komen moeten we nagenoeg vanuit het vertrek flink klimmen. Volgens de aanwijzingen moeten we de Pallopola-Koholanwela road in maar nergens is een straatnaambordje te vinden. Probeer de weg maar eens te vragen met zo'n tongbreker, om over de uitspraak nog maar te zwijgen.....;-) De immer aanwezige tuctucchauffeurs weten altijd de weg. We stonden al bij de juiste afslag.

We komen door een redelijk grote plaats, Matale en lunchen daar bij de plaatselijke bakker. Haast niets bij de Sri Lankaanse bakkers lijkt op wat wij gewend zijn. Alleen de posters komen bekend voor met daarop bakkers met stokbroden, croissants, volkoren broden en taartjes. Niets van dit alles is echter verkrijgbaar en dus lunchen wij met groenterolletjes, een soort miekoek en een tea biscuit. 

Onderweg gebeurt er iets vreemds. Opeens geven de km-tellers niets meer aan. Dan denk je eerst dat het aan de teller ligt. Maar dan kom je erachter dat beide tellers niets meer doen. Dit hebben we al een keer eerder meegemaakt. En opeens doen ze het allebei weer. Het lijkt wel of er een of ander signaal door onze draadloze tellers wordt opgepikt waardoor ze een tijdje geen gegevens weergeven. 

Vlak voor Kandy gaan we kwa route ergens de mist in. Het wachten is op een T-splitsing die maar niet komt. We zitten echter op een weg die ook naar Kandy gaat, dus besluiten we maar door te rijden. Kandy is enorm druk. Daardoor staat bijna alles stil. We moeten ogen voor en achter in ons hoofd hebben om een beetje veilig door de enorme massa voort te bewegen. Hoewel we blijkbaar vanuit een compleet andere kant de stad benaderen komt ook de weg waar we nu op rijden uit bij het meer in het midden van de stad. Omdat ons beoogde hotel aan het meer ligt hebben we dat ook zonder beschrijving makkelijk gevonden. Wel moeten we nog ongeveer 300 meter haast kaarsrecht omhoog klimmen om bij het hotel te komen. 's Avonds heerlijk gegeten, je zou hier zo je 50 jarig huwelijk kunnen vieren.

Er is een school vlak bij ons hotel. De kinderen krijgen zwemtraining in het bad vlakbij het hotel. Een half overdekt bad zo te zien. Na de zwemtraining was muziekles aan de beurt. Het lijkt wel alsof ze spelen 'We houden van Oranje, van zijn daden en zijn..' Zou toch niet? Lange tijd wordt er geoefend. Het lijkt wel een drumband.

Kandy heeft een koeler klimaat. We maken in de kamer geen gebruik van de airco. Alleen de plafondventilator aan is voldoende. We hebben de ramen open en het is 26gr in de kamer. Erg aangenaam. De komende dagen fietsen we langs theeplantages. De Engelsen hebben zich destijds in Nuwara Eliya gevestigd vanwege het klimaat. Zullen we het nog koud gaan krijgen?

Om kwart over zeven worden we gewekt met wederom getoeter. Begint al zo vroeg de muziekles? Het lijkt er wel op. Na enige tijd begint de voltallige drumband weer.

We hebben vandaag de wandelschoenen aangetrokken om de stad te verkennen. We hebben onder andere een bezoek gebracht aan de Temple of the Tooth. Een mooie tempel alleen wel een beetje druk. Hier zou de tand van Buddha liggen. Er is een kleine doorkijk gemaakt waar de tand te zien is. Het is echter zo druk dat je er niet stil mag staan, dus iedereen loopt er aangemoedigd door bewakers aan voorbij zonder echt iets te zien. 

De lunch genoten bij de beste bakker van de stad. Geen bruin broodje kaas of ham maar meer iets wat op pasteitjes of soms op een kroket lijkt. Maar dan toch anders. Wel lekker!

 

Kandy

Wordt Roepie Miljonair! Loten voor de loterij hier te koop!

Niet op het gras lopen...

Nalanda

Om nog een beetje van de relatieve koelte te profiteren zijn we, na een ontbijt met kardemom pannenkoeken, voor ons doen vroeg vertrokken. We hebben een redelijk lange rit waarin eigenlijk voor het eerst ook flink geklommen moet worden. We moeten eerst een stuk terug fietsen om de route weer op te pakken. De eerste kilometers gaan over goed asfalt, maar zodra we het toeristische deel van deze regio voorbij zijn worden de hele slechte stukken af en toe weer afgewisseld met nog slechtere.... Al dat gehobbel maakt hongerig en we stoppen bij een kraampje om een paar bananen te kopen. De beste man noemt echter prijzen alsof wij zijn gehele voorraad willen kopen. Het kan natuurlijk zijn geweest dat we elkaar niet goed begrepen dus nog maar een uitgelegd dat we alleen een paar banaantjes wilden. Dat hielp niet echt want de prijs werd nog maar eens verdubbeld...... Tsja, dan kijken we wel even bij de concurrent. Je blijft je in dit soort gevallen altijd afvragen of iemand denkt. Ik probeer het gewoon, ze kunnen het toch wel betalen of dat er toch een communicatieprobleempje was. Maar 35 euro voor 6 minibanaantjes gaat ons toch net iets te ver. Bij een winkeltje verderop worden de banaantjes keurig afgewogen en de prijs naar bededen afgerond. Bijna een kilo voor 20 cent past ons toch beter!

Achteraf realiseer je je dat er al een tijdje geen tegemoetkomend verkeer is geweest. In een dorpje blijkt de weg afgezet door zo'n 100 protesterende vrouwen. Gewapend met borden en leuzen maken ze hun ongerief duidelijk maar ons wordt niet duidelijk wat het probleem is. Ze houden al het verkeer tegen, maar wij doen net alsof we gek zijn, stappen af en lopen vriendelijk lachend door de haag. Er is niemand die ons tegen houdt, dus we kunnen gelukkig gewoon onze weg vervolgen. 

In het hotel waar we zitten is een feestje aan de gang. Volgens de eigenaar tot 22.30..... We zullen zien. Voorlopig "genieten" we van de Karaoke...;-)

Polonnaruwa

Werderom handtekeningen en stempels...

Giritale

Sigiriya naar Giritale, Polonnaruwa

Na het ontbijt pakken we onze tassen in en maken de fietsen rijklaar. Nog even uitchecken en dan kunnen we gaan. Dat even uitchecken blijkt toch wel even te duren. Ondanks dat bekend is dat we deze dag zullen vertrekken (en we de enige gasten zijn...) is de bon nog niet gereed. Er wordt met bonnetjes gegoocheld en gerekend. Naar de manager en weer terug. Eindelijk mogen we betalen. Wapperen met de creditcard. Na een aantal maal proberen zegt de dame doodleuk dat onze pas het niet doet of we even met Roepies willen betalen. Heel raar dat de pas het niet doet. Onlangs toch nog mee betaald. Na nog een keer proberen wordt er iemand bij geroepen. Staan we met vijf man om het apparaat. Nee, het ligt echt aan de pas. Totdat...een van de mannetjes de machine opnieuw opstart.... Ja hoor, de pas doet het. Zucht. Les 1 is altijd de apparatuur checken voordat je gaat roepen dat een betaalmiddel van de klant het niet doet.

Na enig oponthoud zitten we op de fiets. Nog een paar honderd meter uitzicht op de Lion Rock en dan laten we deze rots achter ons. We fietsen door en langs het Minneriya National Park. Een smal weggetje met mooi glad asfalt. We zoeven om de olifanten drollen. Sommigen nog dampend vers, maar de eigenaren niet gezien. Helaas. Wel grote leguanen die langs en over de weg scharrelen. De weg is licht heuvelachtig met een enkele klim. We gaan naar Giritale. Naar accomodatie dat de naam draagt 'Rice Villa'. Bungalowtjes in/naast de rijstvelden.  Er is een openlucht restaurantje bij. Een leuke, rustige plek. Tijd om te relaxen en een wasje te doen.

We worden 's avonds ontvangen in het openlucht restaurantje. Kaarsje aan. De stoel wordt aangeschoven. We krijgen een servet op schoot. Gauw even vragen hoeveel sterren dit restaurant heeft. Maar liefst vijf! Jaja, de Librije in Zwolle is hier dus maar een kleine jongen bij;-))

Achter de bungalowtjes liggen de rijstvelden. In de tuin staan bananen-, papaya-, cosonootbomen. Ook hier scharrelt heel wat rondt. Eekhoorntjes, vogels, kameleon's en leguanen. Een forse leguaan zien wij via een cocosnootboom op het dak van het huisje naast ons klimmen. Zijn nagels krassen over de golfplaten dak. Als wij in het bungalowtje zijn horen wij ook gescharrel en gekras op het dak. Onze vriend vangt zo zijn insecten. De hele nacht is het beest actief. Maar ook binnen horen we geluidjes. Een hagedisje scharrelt rond en maakt geluid. Maar er is nog iets anders. We hebben een groene krekel binnen. Het beestje springt telkens tegen de licht muur op. Kennelijk wil het naar buiten maar weet niet meer hoe het is binnengekomen. We helpen het beestje naar buiten.

Vanuit Giritale is het zo'n 10km fietsen naar Polonnaruwa. De oude stad heeft veel ruïnes, waaronder het koninklijke paleis en tempels. De ruïnes dateren van ongeveer 1100. De historische stad staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Deze stad is jonger dan Anuradhapura waardoor veel dingen beter bewaard zijn gebleven. Het is wederom een ware zoektocht om het kaartverkooploket te vinden. We komen langs de ingang van de archeologische opgravingen maar de tickets moeten ongeveer 500m verder bij het museum worden gekocht. We fietsen door maar zien geen borden. Een man roept dat we een weg in moeten voor de tickets. Nog steeds geen borden. Een stel toeristen vraagt aan ons of we weten waar de kaartjes worden verkocht. We fietsen even door. Het museum blijkt onderaan het dijkje te zijn. Wat opvalt is dat er wel erg veel souvernier verkopers aanwezig zijn. Helaas is eenmaal zeggen dat je niet geïnteresseerd bent niet genoeg. 

Bij onze bungalow klimt een pezig oud mannetje op blote voeten met een kapmes in een teakboom. Hij hakt allerlei zijtakken van de boom. Maar goed dat het geen zware kerel is, want anders knapten de takken waarop hij staat eraf. Even later zie ik hem met veel te grote schoenen aan  de takken naar het rijstveld sjouwen. Hij hoeft vanavond niet naar de sportschool. Beweging en krachtsinspanning genoeg gehad.

Een mooi bruggetje gelegd naar de sportschool... Onderweg komen we regelmatig een sportschool tegen. Meestal ergens op de eerste verdieping van een gebouwtje met veel glas. We vragen ons dan hardop af hoe dat eruit ziet, of er airco is. Komen er mensen die gaan sporten, en zo ja wat voor sport? Aan de borden te zien bodybuilders, maar de Sri Lankanen zijn allemaal iele mannetjes. En is er geld voor een abonnement? Tsja, gedachten die zomaar opkomen zetten tijdens het fietsen.

De "kok" van Rice Vila (tevens barman, kamermeisje, tuinman en manusje van alles) gaat vanavond een speciaal maaltje voor ons klaarmaken. Normaal gesproken worden de gerechten aangepast aan de westerse smaak. (Lees minder heet) Vanavond het originele recept van zijn moeder. Nu maar hopen dat er voldoende "blusbier" voorradig is......

Lion Rock

Sigiriya Lion Rock

De toegangskaarten met stempels en parafen. Jaja.

Dambulla en Sigiriya

Het is in de ochtend weer droog, de zon is alweer aanwezig. We hebben besloten om de Rock Caves te gaan bezoeken voor ons vertrek. In plaats van om door te rijden naar Giritale besluiten we om in Sigiriya te blijven overnachten om daar de volgende dag de Lion Rock te gaan beklimmen.

We zijn mooi voor de meute aan. De beklimming van de trappen is een ware beproeving voor menigeen. Wat is fietsen dan toch fijn. Je hebt dan een rijwindje waarvan je zo lekker opdroogt. Bij wandelen/trappen lopen is van opdrogen geen sprake... Er zijn 4 grotkamers met allerlei beschilderingen en Boeddha beelden. Een mooi uitzicht op de vallei rondom en de Lion Rock in Sigiriya is in de verte ook zichtbaar. Aangezien sprake is van een heilige plaats moeten de schoenen uit, de schouders en knieën bedekt. Sandra met een Sarong en Marcel in de lange broek. Gelukkig waren de stenen en rotsstenen nog niet zo heet. Onze Westerse voetjes zijn natuurlijk een beetje verwend doordat we in (dichte) schoenen lopen. 

Na de bezichtiging in de Rock Caves hebben we ons in de fietskleding gewurmd en zijn we op de fiets gestapt. Eerst de bidons vullen met water. Bij een winkeltje worden de flessen water uit de vriezer gehaald. We kiezen de flessen waarvan het water nog enigszins vloeibaar is. Verleidelijk om te gaan drinken.... Binnen een half uurtje fietsen is het water alweer lauw.

We komen langs een mooi meer waar we een fotomoment nemen. We arriveren in Sigiriya. Sigiriya is niet meer dan een plaatsje met winkeltjes en guesthouses. We zien een olifant in een riviertje. Heel even denken we dat het beest in het wild hier rondloopt... Maar eigenlijk staat hier alles in het teken van de toerist. Even verderop zien we een paar bleekscheten op een olifant klimmen om een ritje te maken. 

Lion Rock

In de ochtend beklimmen we de Lion Rock. We zijn niet alleen. 

Eerst is het een ware zoektocht om de entreekaarten te kopen. Geen bordjes met aanwijzingen. Uiteindelijk hebben we het gevonden. Staan in de rij. Toen Marcel aan de beurt was zei de mevrouw dat hij in de verkeerde rij stond. Hij moest maar in de andere rij gaan staan. Geen aanduiding te vinden dat buitenlanders bij het andere loket moesten zijn. Marcel stelde dat de mevrouw hem ook wel kaartjes kon verkopen en dat deed ze uiteindelijk. Toen weer naar de ingang richting de rots. Denk nou niet dat je zomaar door mag lopen. Nee, weer in de rij. Handtekening, stempel, strookje afscheuren van het kaartje. Gekkenhuis, net alsof je bij de Douane staat. Het ritueel van handtekeningen en stempels werd nog een aantal maal tijdens ons bezoek her en der herhaald. 

De rots is 370m hoog. Boven op de rots was vroeger een paleis gebouwd. Een huis met een view zeg maar. Via trappertjes kom je bij een rotskamer met fresco's en langs een 'spiegelwand'. Er wordt gewaarschuwd voor wespen. Je kunt een 'capuchon' met gaas huren om wespensteken te voorkomen. Vele Japanners en/of Chinezen lopen ermee rond. Het ziet er nogal bijzonder uit. Wij hebben gelukkig geen last van de beestjes gehad maar even voordat wij verder de trappen gingen beklimmen kwamen er hele zwermen wespen langs de trappen. Het leken er wel miljoenen. Maar of zo'n capuchon nou helpt en of je rustig kunt blijven bij zulke aantallen is maar de vraag...

Toen wij naar boven gingen (en op de terugweg naar beneden) waren er geen wespen, gelukkig. Bovenop de rots genoten van het mooie uitzicht. Opgegraven delen van het paleis zijn nog zichtbaar.

In het complex bij de rots zijn allerlei opgravingen gedaan. In het museum zijn de oude beelden en andere vondsten tentoongesteld.

Ook hier veel apen. Wanneer ze voedsel zien dan achtervolgen ze de mensen die met het eten rondlopen. Bij de minste onoplettendheid is het voedsel gejat. 

Toen we terugliepen naar de hoofdweg zagen we een varaan rondscharrelen. Een aap kwam de varaan tegemoet. We hadden geen idee wat er zou gebeuren. De aap sprong gracieus over de varaan en beide beesten vervolgden gewoon hun weg. Morgen naar Giritale.

Dambulla Rock Caves, onderweg naar Sigirya

Anuradhapura naar Dambulla

Het is opgehouden met regenen. De zon schijnt alweer. Het is zowaar 'koel'. Een hele tijd hebben we 34 gr op de teller. Maar rond het middaguur staat het bekende getal 40+ alweer op de teller.

We hebben besloten om over de 'grote' weg te gaan. Het scheelt 20 km en het is allemaal asfalt. Onze route beschrijving geeft een route aan van 89km over voornamelijk onverhard of slecht wegdek. Na de regen lijkt het onverharde ons niet een aanrader. Met Google Maps kan makkelijk een alternatieve route worden opgezocht. Lang leve deze technologie!

Het landschap verandert gaandeweg. Her en der verschijnen bergen. Af en toe houden we een cola stop of staan we gewoon even in de schaduw van bomen aan de kant van de weg. In een plaatsje kopen we lekkere mini banaantjes. Soms komen we langs schooltjes. De kinderen spelen buiten en meestal gillen ze op commando van de juf 'bye!'. We zien een hond richting de weg lopen. Het beest kijkt naar de andere kant. Wanneer we het beest passeren schrikt het zo dat het helemaal wegspringt. Verbouwereerd kijkt het ons na. Soms hoor je geritsel in de berm. Meestal is het een hagedis of een kameleon die door de berm rent.

Gisteren nog een cobra gezien. Weliswaar kwam het beest uit zo'n bekend mandje van een fluitende slangenbezweerder, maar slangen wonen niet alleen in mandjes... We zijn alert. 

Bij een winkeltje stoppen we. We zijn aardig oververhit. Toe aan een koude cola. De man pakt direct een paar stoeltjes voor ons. Altijd lekker zo'n cola! En rustig kijken wat er zoal in het winkeltje ligt. Aan stokken hangen allemaal zakjes (sachets voor eenmalig gebruik). Sachets met shampoo, wasmiddel en dit keer spotten we zowaar tandpasta van het merk Signal in sachets.  Soorten koekjes. Een jute zak met gedroogde chilipepers, linzen en we zien zowaar pasta (het lijkt op fussili). De winkeleigenaar heeft ernaast nog een garage waar hij reparaties aan auto's of brommers kan verrichten en een benzinepomp is ook aanwezig. Zeg maar een buurtwinkel van alle markten thuis. Hij verteld ons dat het nog 12km is naar Dambulla. Maar op geen enkel bord wordt de plaats aangegeven. Uiteindelijk arriveren we in Dambulla. We willen na de douche naar de Rock Caves. Ligt ongeveer op 300m afstand van het hotel. Het zijn grotkamers met tempels. Maar helaas het begint weer te rommelen in de lucht. Onweer en zware regenval. Goed voor het land en de lokale boeren, jammer voor ons. Het is al erg lang droog geweest. De waterbekkens zijn nagenoeg leeg.

Tijd om te relaxen. Een boekje lezen en een drankje drinken. De fruitjuice is heerlijk! De dame van het hotel is erg bang voor het onweer en heeft daarom WiFi uitgezet. 

Het is ondertussen droog. 

Het verkeer gaat maar door. Overvolle bussen. Een tractor met een kar en de bestuurder draagt een valhelm... Een tuctuc omgebouwd tot bakkersauto. Opmerkelijk, want brood zie je niet zo vaak. Een toeterende vrachtauto blijkt de visboer te zijn. 

Anuradhapura

Een toegangskaart met stempels en handtekeningen. Het bewijs dat we er zijn geweest;-)

Wilpattu naar Anuradhapura

We zijn vroeg vertrokken om een beetje van de 'koelte' te kunnen profiteren. Ruim 40 km naar Anuradhapura. We hadden mooi wegdek en de kilometers trapten we redelijk eenvoudig weg. Onderweg kwamen we apen (Makaken) langs de weg tegen. Er zijn ook veel honden langs de weg. We hebben weinig last van ze. Meestal liggen ze te slapen langs of zelfs midden op de weg. Een enkele keer is een vervelende blaffer erbij die het nodig vindt om ietwat dreigend mee te lopen. We moeten wel oppassen voor overstekende honden. Het lijkt erop dat ze gewoon oversteken op basis van het gehoor. Het overige verkeer is luidruchtig aanwezig door te toeteren en/of ronkende motoren. Wij zijn in vergelijking met het overige verkeer erg geluidloos. Ook de gemiddelde fietser (lees rammelbak) maakt redelijk veel lawaai. De lotenverkoper voor de loterijen heeft meestal via een megafoon een radio aan. Of een handelaar (met een weegschaal en zijn handelswaar achterop de fiets) brult meestal ook dat hij aanwezig is. Maar onze fiets is nagenoeg geruisloos en wij hebben geen megafoon meegenomen. Dus meestal schrikken de honden zich een hoedje als wij met een wijde boog om ze heen fietsen. 

We zien vaak grote vleermuizen aan elektriciteitskabels hangen. Dood. (Onze gids in Anuradhapura vertelde dat de vleermuis aan de kabel gaat hangen. En doordat het beest op z'n kop hangt komt het met de kop tegen de onderste kabel aan en wordt zo geëlektrocuteerd...)

Eekhoorns zijn hier ook veel aanwezig. Grappig om te zien hoe ze de weg oversteken. De meest veilige manier voor het beestje is over een kabel die over de weg heen gespannen is. De beestjes zijn snel. En als ze geluid maken dan schudt het hele lijfje en komt het staartje omhoog. Een apart geluid maken ze. We dachten eerst dat het een vogel was.

In een plaatsje onderweg een cola stop gemaakt. Marcel loopt een winkeltje binnen en Sandra blijft bij de fietsen staan. Er komt een man met rode tanden op haar af. Wauwelt wat en vraagt uit welk land ze vandaan komt. Op deze conversatie zit ze niet te wachten. Rode tanden betekent dat de man betelnoot kauwt. Het is een verdovend middel dat je vaak ziet in Azië. Soort verdovend pruimtabak. Het is een combinatie van een betelblad, gedroogde betelnoot en andere smaakstoffen. Er wordt regelmatig een rode fluim uitgespuugd. Uiteindelijk druipt hij af. En dan is er cola!

In Anuradhapura aangekomen moeten we wachten op de trein die langskomt. Ziet er heel anders uit dan de NS. Wij hebben zo het vermoeden dat wij liever met de NS reizen dan met deze maatschappij. Een volgepropte trein zonder airco maar wel alle ramen open. Nadat de spoorbomen weer omhoog zijn gegaan maar een tijdje gewacht totdat de hectiek voorbij was. Altijd prettig om in alle rust naar een hotelletje te kunnen zoeken. Al vrij snel komt een tuctuc naast ons rijden. De beste man wil ons wel naar een hotel brengen. Maar deze 'service' slaan wij af. Het hotel was snel gevonden. 

De volgende dag hebben we met een gids afgesproken om op de fiets een tourtje te maken.

Anuradhapura was vroeger de hoofdstad van Sri Lanka en is een belangrijke plaats voor het Boeddhisme. De oude stad staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco en staat vol met stoepa's (hier noemen ze het een Dagoba) en andere historische bouwwerken. De archeologen hebben ingenieuze waterkanalen, bevloeiingskanalen en waterzuiveringssystemen ontdekt. De gids vertelt trots dat deze systemen er al waren voordat de Nederlanders voet aan land zetten. Wel zei hij erbij dat de Nederlanders het geperfectioneerd hebben. Een aantal door mensen gemaakte water bekkens (meertjes) zijn aangelegd in de oudheid om de stad en de rijstvelden van water te voorzien. Tijdens de lunchstop komt een interessant gesprek op gang over de gids en zijn vriendin. Over trouwen en hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Hij heeft een vriendin. Hij is 38 en woont nog thuis. Hij heeft 2 zussen en 3 broers. Hij is nu de oudste, want zijn oudere broer is getrouwd en woont dus niet meer thuis. Hij zorgt min of meer voor de familie. Hij hoopt dat hij ooit met zijn 27 jarige vriendin gaat trouwen. Maar dat is afhankelijk van de familie. Eerst moet de moeder van het meisje positief tegenover hem zijn en dan nog haar vader. Hij verteld dat hij de moeder subtiele hints geeft dat hij geïnteresseerd is in haar dochter. Een heel gedoe in onze ogen. Maar hij vindt onze levenswijze maar een vreemde zaak.....

Wanneer we een archeologische vondst gaan bekijken zijn er allemaal Makaken aanwezig. De gids legt ons het een en ander uit. Een Makaak sluipt naar de fietsen. Hij heeft het op onze rugzak, die op de bagagedrager zit vastgemaakt, voorzien. Meerdere malen moet het beest worden weggejaagd. 

We hebben besloten om ergens anders dan in ons hotel te eten. Het is in Sri Lanka gebruikelijk dat je in het hotel waar je verblijft ook eet. De lucht was vreemd gekleurd. En gaandeweg onze wandeling begint het te spetteren. Lichtflitsen en gerommel in de lucht. Gelukkig min of meer droog aangekomen in het restaurant. (Overigens ook een restaurant bij een hotel) na het eten regende het nog steeds. Een tuctuc heeft ons weer naar ons hotel gebracht. En nu maar afwachten of het morgen weer droog is. De lokalen verwachten dat het wel zal regenen omdat het al lange tijd droog is geweest. We zullen zien. 

Puttalam en Wilpattu National Park

Puttalam en Wilpattu National Park

Vandaag een kilometer of 70 naar Puttalam. Het is weer drukkend warm, de fietscomputer geeft de hele dag waarden tussen de 38 en 41 graden.  Onze lichamen hebben nog een beetje moeite met de warmte. Opgezwollen vingers zijn meestal een teken dat je vocht vasthoudt en dus te weinig drinkt. Iedere slok die naar binnen gaat komt echter een seconde later weer als zweet naar buiten. Het is dweilen met de kraan open, maar we hebben geen keus. Drinken, drinken en nog eens drinken...burp!

Na een aantal kilometers op een drukke weg slaan we af naar een rustige weg met heerlijk glad asfalt. Windje in de rug, de kilometers vliegen onder onze wielen door. In Sri Lanka ben je echter nooit ver verwijderd van wegwerkzaamheden. Het gladde asfalt is op en de rest van de dag stuiteren we over slechte wegen afgewisseld met opengebroken wegen. Af en toe komt er iemand naast ons rijden. De gemiddelde Aziaat komt niet veel verder dan: Hello! Where are you from! what is your name! Taxichauffeurs gebruiken natuurlijk standaard Where are you going? Des te aardiger als er eens iemand is die een paar woorden extra beheerst. Een vrouw op een scooter gaat naast Sandra rijden. Is he your husband? Vraagt ze. Om lastige uitleg te voorkomen is het antwoord doorgaans bevestigend, maar Sandra heeft wel zin in een verzetje en vraagt. Why are you interested? Do you want him? De vrouw hangt dubbel van het lachen op haar scooter, but I do not even know him! Ze blijkt al getrouwd te zijn en drie kinderen te hebben. Dan kijkt ze nog eens goed naar onze bagage alsof ze iets zoekt wat er niet is. Waar is eigenlijk jullie baby? Tsja, niet in de fietstas schat.........;-)

Puttalam is een typisch stadje waar je als fietstoerist nu eenmaal verblijft omdat anders de afstanden te groot worden. Als je de beschikking zou hebben over een auto zou je waarschijnlijk niet eens stoppen. Het aardige van dit soort plaatsjes is dan weer dat je een beter inzicht krijgt van het echte leven in een land.

Voor ons in Nederland vreemde winkeltjes. Bijvoorbeeld alleen plastic voorwerpen zoals manden, emmers, vergieten. Maar ook alleen maar potten, pannen, kannen en wokpannen. Theehuizen zijn  ook regelmatig te vinden. De ijscoman fietst rond met een, van veraf, herkenbaar deuntje. Voorop zijn fiets een doos met hoorntjes, achterop een kist dat door moet gaan als koelbox.

Wilpattu National Park

De volgende dag via een omweggetje naar zoutvlaktes, doorgefietst naar Wilpattu National park. Een ietwat verwarrende aanwijzing dirigeerde ons op het einde kilometers door de jungle over een onverhard pad. Na een kilometer of vijf werd duidelijk dat wij hier ons beoogde onderkomen niet zouden vinden. Er waren wel een paar huisjes en bij een daarvan hebben we met handen en voeten de weg gevraagd. Er was enige verwarring over de aanwijzingen van de man. Hij zei left maar wees right. Ook gaf hij aan dat wij onze weg moesten vervolgen i.p.v. terug. Niet terug de 'jungle' road in.
Na lang vragen was het toch ook mogelijk om dezelfde weg weer terug te nemen.

Aangekomen op het juiste adres bleken helaas de airco kamers reeds bezet. Bij het eten ontmoeten we de andere gasten, een kleurrijk gezelschap dat net terug komt van een safari in het park. Ze hebben de nodige flessen drank meegenomen en nodigen ons na het eten uit voor een afzakkertje. Het zijn twee artsen, een gepensioneerde politiechef en iemand die normaal in Monaco woont en daar Limo's verhuurd. De eigenaar van de kamers heeft een ingenieus systeem bedacht om de olifanten op afstand te houden. Als de olifanten tegen touwen aanlopen ontstaat veel herrie door aan elkaar geknoopte flessen en blikjes. Dat het niet voor niets is blijkt als we niet ver van ons vandaan het geluid van een omvallende boom horen. Ook word deze avond om ons heen regelmatig in de lucht geschoten om de olifanten te verjagen. Langzaam beginnen we te begrijpen waarom de man die ons vanmiddag aanwijzingen gaf liever niet had dat we door de jungle weer terug zouden fietsen.....

Om kwart over vijf gaat na een erg warme nacht de wekker. We hebben om half zes ontbijt en vertrekken om zes uur voor onze safari. In het park zitten luipaarden en dat is dan ook de grootste attractie. We zien olifanten, krokodillen, herten, buffels, wilde zwijnen, hagedissen, een cobra en vooral heel veel vogels, waaronder een aantal flink uit de kluiten gewassen exemplaren. Qua luipaarden moeten we het doen met een paar pootafdrukken, maar het beestje zelf zien we helaas niet.

We kunnen aan het einde van de middag verhuizen naar een kamer met airco. Een goede nachtrust met een beetje verkoeling.
De volgende dag naar Anurardhapura.
Waarschijnlijk weer WiFi om het blog te kunnen bijwerken.

Negombo naar Chilaw

Negombo - Chilaw

De tweede dag in Negombo hebben we een rondje gereden. De route die we volgden was niet helemaal te volgen.  Aanwijzingen zoals 'ga een klein straatje rechts in' is ietwat cryptisch als je allemaal kleine straatjes aan de rechterzijde ziet. En zo waren er meer soortgelijke aanwijzingen. Maar na wat dwalen kwamen we uiteindelijk toch in het centrum van Negombo. Een overblijfsel van een oud Nederlands fort, een visafslag en vele brommertjes en tuctuc's waren in het centrum.
De visafslag is gelegen aan het strand. Op het strand liggen allerlei vissen te drogen. Op dat moment nog zilver kleurig. Maar gaandeweg verliest het zilver zijn glans...

Het inloggen op het blog ging niet zo soepel. Wel het juiste wachtwoord maar Google vindt het verdacht dat zomaar ergens anders wordt ingelogd. Goede zaak natuurlijk! Alleen worden de controle vragen zoals 'hoe heette jouw eerste cavia en hoe heette jouw tweede cavia' niet gesteld... Nee, Google wilde weten welke maand en jaar het account is aangemaakt. Tja, laat ik dat nou niet meer weten... Ook de sms'jes met het contolegetal komen niet binnen. Pfff, hoe kunnen we inloggen? Eerst maar eens iets anders doen en later maar weer eens proberen. Hulde! Google vraagt op welke locatie vaker wordt ingelogd. Goh, goede vraag. En het goede antwoord geeft ons weer toegang tot het blog. Ook de controlegetallen komen via sms binnen. Beetje laat en niet meer nodig. Ook krijgen we een e-mail dat iemand in Sri Lanka wilde inloggen en dat is toch erg verdacht. Vind ik ook Google, maar stel dan alsjeblieft wel de juiste controlevragen! Afijn, we zijn weer online!

Negombo naar Chilaw
De eerste echte fietsdag begint. Gisteravond na het eten en vanochtend heeft het geregend. De zon schijnt weer maar het is drukkend warm, eerder vochtig heet.
We komen over het Dutch canal. In een ver verleden waren de Nederlanders hier. Voornamelijk voor
kaneel en specerijen. De Nederlanse en Portugezen afstammelingen heten hier Burghers.
De route brengt ons langs mooie kleine weggetjes langs traditionele steen- en dakpanfabriekjes.
Langs kleine plaatsjes waar de bevolking leeft van de zee. Regelmatig komen we een prieeltje met een Maria beeld tegen. Tevens komen we langs een gedenkteken voor de slachtoffers van de Tsunami in 2004. We kunnen ons wel voorstellen dat de Tsunami hier heeft huisgehouden. Een heuse zeewering was er waarschijnlijk niet en de huizen staan dicht bij de zee. Er zijn her en der golfbrekers geplaatst. Hopelijk zijn ze niet meer nodig.
Onderweg wordt veel vis verkocht. Grote tonijnen en ander grote vissen. Ook de gedroogde vis. Soms wordt ook vlees te koop aangeboden. Het is een geurend tafereel.
Her en der zijn kleine winkeltjes. En daar halen we dan graag een koude cola.
Wat opvalt is dat er veel kraaien zijn. Eigenlijk alleen maar kraaien, geen enkele meeuw gezien. En we fietsen langs de kust..
Onderweg komen we langs een winkeltje dat een bord heeft met fruitjuices. Toch maar eentje scoren! Vreemd winkeltje. Net twee kleine garageboxen naast elkaar. In het linkergedeelte zit een man. Hij
verkoopt kennelijk ook kippenvlees e.d.. Hij nodigt ons uit om in het rechtergedeelte te gaan zitten. Hier staat een tafel met stoelen. Hij maakt de fruitjuices. En tot onze verbazing zit er ook nog een bol ijs bij.
Even later komen we aan bij het Chilaw City Hotel. Geen city te zien. Wel veel auto's op de parkeerplaats. Er zijn twee huwelijksfeesten in volle gang. Allemaal mooi gekleed, vrouwen in kleurige jurken met veel gouden versierselen op 'gouden' muiltjes. Mannen in glimmende pakken.
We kunnen in het hotel overnachten. De feesten zullen aan het einde van de middag worden afgerond. Er is veel muziek en er wordt veel gegeten. Een mega bruidstaart met meerder lagen staat in een van de zalen. Helaas we zijn geen genodigden.
Na een douche even in de stad kijken. Over een markt gelopen. Vele soorten groenten. Sommige herkennen we maar veel ook niet. De geiten lopen ook over de markt en vreten alles wat los en vast zit tot ergernis van de  marktkooplui.
Terug bij het hotel blijkt dat de feesten zijn afgelopen. We worden aangesproken door een oom van
de bruid. Hij vertelt ons dat de Nederlanders en de Portugezen het geloof hebben gebracht. Met een 'God will bless you' neemt hij afscheid van ons.
Tot mijn grote verbazing zie ik dat de bruidstaart in een tuctuc wordt geladen. Ik ontdek dat het nep is. Hahaha als de bruiloft maar niet nep was...

Negombo

Negombo

Gisteren alle tijd om naar Schiphol te gaan. Dit keer geen gedoe met de fietsen. We werden uit de lange rij geplukt en aan een speciale balie geholpen bij het inchecken. Voor de verandering hebben we maar weer eens voor een fietsdoos gekozen. We fietsen in Sri Lanka een rondje en kunnen de doos, als deze nog heel is, op de terugweg dus opnieuw gebruiken.
Na ruim 6 uur stonden we in Dubai. Daar was het inmiddels middernacht, maar zaterdagmiddag in de Kalverstraat is niet drukker. Hier rolt het geld 24 uur per dag. Het was hier om middernacht overigens lekker koel.......35 graden....
Na nog eens ruim 4 uur vliegen waren we in Colombo. Na de grensformaliteiten hebben we de bagage en de fietsen opgezocht. Buiten stond onze chauffeur al te wachten. Het was nog een half uurtje rijden naar Negombo. Onderweg hadden we een beetje een Wim Lex en Maxima ervaring. Aan de kant van de weg stonden kilometers lang vele duizenden kinderen in kleurige kleding te dansen en zingen. Grappig, maar volgens onze chauffeur stonden ze er niet voor ons, maar voor de "Prime Minister". Na het inchecken de fietsen weer in elkaar geschroefd. Morgen een kort testritje en nog een beetje acclimatiseren.

De route

Dit is de route die we zullen fietsen in Sri Lanka.

Binnenkort Sri Lanka

Binnenkort gaan we toeren in Sri Lanka.
Het schone broertje van India wordt het eiland genoemd. Een andere Azië ervaring dan tot nu toe wordt ons beloofd.
Heel erg benieuwd.