Na het ontbijt pakken we onze tassen in en maken de fietsen rijklaar. Nog even uitchecken en dan kunnen we gaan. Dat even uitchecken blijkt toch wel even te duren. Ondanks dat bekend is dat we deze dag zullen vertrekken (en we de enige gasten zijn...) is de bon nog niet gereed. Er wordt met bonnetjes gegoocheld en gerekend. Naar de manager en weer terug. Eindelijk mogen we betalen. Wapperen met de creditcard. Na een aantal maal proberen zegt de dame doodleuk dat onze pas het niet doet of we even met Roepies willen betalen. Heel raar dat de pas het niet doet. Onlangs toch nog mee betaald. Na nog een keer proberen wordt er iemand bij geroepen. Staan we met vijf man om het apparaat. Nee, het ligt echt aan de pas. Totdat...een van de mannetjes de machine opnieuw opstart.... Ja hoor, de pas doet het. Zucht. Les 1 is altijd de apparatuur checken voordat je gaat roepen dat een betaalmiddel van de klant het niet doet.
Na enig oponthoud zitten we op de fiets. Nog een paar honderd meter uitzicht op de Lion Rock en dan laten we deze rots achter ons. We fietsen door en langs het Minneriya National Park. Een smal weggetje met mooi glad asfalt. We zoeven om de olifanten drollen. Sommigen nog dampend vers, maar de eigenaren niet gezien. Helaas. Wel grote leguanen die langs en over de weg scharrelen. De weg is licht heuvelachtig met een enkele klim. We gaan naar Giritale. Naar accomodatie dat de naam draagt 'Rice Villa'. Bungalowtjes in/naast de rijstvelden. Er is een openlucht restaurantje bij. Een leuke, rustige plek. Tijd om te relaxen en een wasje te doen.
We worden 's avonds ontvangen in het openlucht restaurantje. Kaarsje aan. De stoel wordt aangeschoven. We krijgen een servet op schoot. Gauw even vragen hoeveel sterren dit restaurant heeft. Maar liefst vijf! Jaja, de Librije in Zwolle is hier dus maar een kleine jongen bij;-))
Achter de bungalowtjes liggen de rijstvelden. In de tuin staan bananen-, papaya-, cosonootbomen. Ook hier scharrelt heel wat rondt. Eekhoorntjes, vogels, kameleon's en leguanen. Een forse leguaan zien wij via een cocosnootboom op het dak van het huisje naast ons klimmen. Zijn nagels krassen over de golfplaten dak. Als wij in het bungalowtje zijn horen wij ook gescharrel en gekras op het dak. Onze vriend vangt zo zijn insecten. De hele nacht is het beest actief. Maar ook binnen horen we geluidjes. Een hagedisje scharrelt rond en maakt geluid. Maar er is nog iets anders. We hebben een groene krekel binnen. Het beestje springt telkens tegen de licht muur op. Kennelijk wil het naar buiten maar weet niet meer hoe het is binnengekomen. We helpen het beestje naar buiten.
Vanuit Giritale is het zo'n 10km fietsen naar Polonnaruwa. De oude stad heeft veel ruïnes, waaronder het koninklijke paleis en tempels. De ruïnes dateren van ongeveer 1100. De historische stad staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Deze stad is jonger dan Anuradhapura waardoor veel dingen beter bewaard zijn gebleven. Het is wederom een ware zoektocht om het kaartverkooploket te vinden. We komen langs de ingang van de archeologische opgravingen maar de tickets moeten ongeveer 500m verder bij het museum worden gekocht. We fietsen door maar zien geen borden. Een man roept dat we een weg in moeten voor de tickets. Nog steeds geen borden. Een stel toeristen vraagt aan ons of we weten waar de kaartjes worden verkocht. We fietsen even door. Het museum blijkt onderaan het dijkje te zijn. Wat opvalt is dat er wel erg veel souvernier verkopers aanwezig zijn. Helaas is eenmaal zeggen dat je niet geïnteresseerd bent niet genoeg.
Bij onze bungalow klimt een pezig oud mannetje op blote voeten met een kapmes in een teakboom. Hij hakt allerlei zijtakken van de boom. Maar goed dat het geen zware kerel is, want anders knapten de takken waarop hij staat eraf. Even later zie ik hem met veel te grote schoenen aan de takken naar het rijstveld sjouwen. Hij hoeft vanavond niet naar de sportschool. Beweging en krachtsinspanning genoeg gehad.
Een mooi bruggetje gelegd naar de sportschool... Onderweg komen we regelmatig een sportschool tegen. Meestal ergens op de eerste verdieping van een gebouwtje met veel glas. We vragen ons dan hardop af hoe dat eruit ziet, of er airco is. Komen er mensen die gaan sporten, en zo ja wat voor sport? Aan de borden te zien bodybuilders, maar de Sri Lankanen zijn allemaal iele mannetjes. En is er geld voor een abonnement? Tsja, gedachten die zomaar opkomen zetten tijdens het fietsen.
De "kok" van Rice Vila (tevens barman, kamermeisje, tuinman en manusje van alles) gaat vanavond een speciaal maaltje voor ons klaarmaken. Normaal gesproken worden de gerechten aangepast aan de westerse smaak. (Lees minder heet) Vanavond het originele recept van zijn moeder. Nu maar hopen dat er voldoende "blusbier" voorradig is......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten