De tweede dag in Negombo hebben we een rondje gereden. De route die we volgden was niet helemaal te volgen. Aanwijzingen zoals 'ga een klein straatje rechts in' is ietwat cryptisch als je allemaal kleine straatjes aan de rechterzijde ziet. En zo waren er meer soortgelijke aanwijzingen. Maar na wat dwalen kwamen we uiteindelijk toch in het centrum van Negombo. Een overblijfsel van een oud Nederlands fort, een visafslag en vele brommertjes en tuctuc's waren in het centrum.
De visafslag is gelegen aan het strand. Op het strand liggen allerlei vissen te drogen. Op dat moment nog zilver kleurig. Maar gaandeweg verliest het zilver zijn glans...
Het inloggen op het blog ging niet zo soepel. Wel het juiste wachtwoord maar Google vindt het verdacht dat zomaar ergens anders wordt ingelogd. Goede zaak natuurlijk! Alleen worden de controle vragen zoals 'hoe heette jouw eerste cavia en hoe heette jouw tweede cavia' niet gesteld... Nee, Google wilde weten welke maand en jaar het account is aangemaakt. Tja, laat ik dat nou niet meer weten... Ook de sms'jes met het contolegetal komen niet binnen. Pfff, hoe kunnen we inloggen? Eerst maar eens iets anders doen en later maar weer eens proberen. Hulde! Google vraagt op welke locatie vaker wordt ingelogd. Goh, goede vraag. En het goede antwoord geeft ons weer toegang tot het blog. Ook de controlegetallen komen via sms binnen. Beetje laat en niet meer nodig. Ook krijgen we een e-mail dat iemand in Sri Lanka wilde inloggen en dat is toch erg verdacht. Vind ik ook Google, maar stel dan alsjeblieft wel de juiste controlevragen! Afijn, we zijn weer online!
Negombo naar Chilaw
De eerste echte fietsdag begint. Gisteravond na het eten en vanochtend heeft het geregend. De zon schijnt weer maar het is drukkend warm, eerder vochtig heet.
We komen over het Dutch canal. In een ver verleden waren de Nederlanders hier. Voornamelijk voor
kaneel en specerijen. De Nederlanse en Portugezen afstammelingen heten hier Burghers.
De route brengt ons langs mooie kleine weggetjes langs traditionele steen- en dakpanfabriekjes.
Langs kleine plaatsjes waar de bevolking leeft van de zee. Regelmatig komen we een prieeltje met een Maria beeld tegen. Tevens komen we langs een gedenkteken voor de slachtoffers van de Tsunami in 2004. We kunnen ons wel voorstellen dat de Tsunami hier heeft huisgehouden. Een heuse zeewering was er waarschijnlijk niet en de huizen staan dicht bij de zee. Er zijn her en der golfbrekers geplaatst. Hopelijk zijn ze niet meer nodig.
Onderweg wordt veel vis verkocht. Grote tonijnen en ander grote vissen. Ook de gedroogde vis. Soms wordt ook vlees te koop aangeboden. Het is een geurend tafereel.
Her en der zijn kleine winkeltjes. En daar halen we dan graag een koude cola.
Wat opvalt is dat er veel kraaien zijn. Eigenlijk alleen maar kraaien, geen enkele meeuw gezien. En we fietsen langs de kust..
Onderweg komen we langs een winkeltje dat een bord heeft met fruitjuices. Toch maar eentje scoren! Vreemd winkeltje. Net twee kleine garageboxen naast elkaar. In het linkergedeelte zit een man. Hij
verkoopt kennelijk ook kippenvlees e.d.. Hij nodigt ons uit om in het rechtergedeelte te gaan zitten. Hier staat een tafel met stoelen. Hij maakt de fruitjuices. En tot onze verbazing zit er ook nog een bol ijs bij.
Even later komen we aan bij het Chilaw City Hotel. Geen city te zien. Wel veel auto's op de parkeerplaats. Er zijn twee huwelijksfeesten in volle gang. Allemaal mooi gekleed, vrouwen in kleurige jurken met veel gouden versierselen op 'gouden' muiltjes. Mannen in glimmende pakken.
We kunnen in het hotel overnachten. De feesten zullen aan het einde van de middag worden afgerond. Er is veel muziek en er wordt veel gegeten. Een mega bruidstaart met meerder lagen staat in een van de zalen. Helaas we zijn geen genodigden.
Na een douche even in de stad kijken. Over een markt gelopen. Vele soorten groenten. Sommige herkennen we maar veel ook niet. De geiten lopen ook over de markt en vreten alles wat los en vast zit tot ergernis van de marktkooplui.
Terug bij het hotel blijkt dat de feesten zijn afgelopen. We worden aangesproken door een oom van
de bruid. Hij vertelt ons dat de Nederlanders en de Portugezen het geloof hebben gebracht. Met een 'God will bless you' neemt hij afscheid van ons.
Tot mijn grote verbazing zie ik dat de bruidstaart in een tuctuc wordt geladen. Ik ontdek dat het nep is. Hahaha als de bruiloft maar niet nep was...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten