Het is in de ochtend weer droog, de zon is alweer aanwezig. We hebben besloten om de Rock Caves te gaan bezoeken voor ons vertrek. In plaats van om door te rijden naar Giritale besluiten we om in Sigiriya te blijven overnachten om daar de volgende dag de Lion Rock te gaan beklimmen.
We zijn mooi voor de meute aan. De beklimming van de trappen is een ware beproeving voor menigeen. Wat is fietsen dan toch fijn. Je hebt dan een rijwindje waarvan je zo lekker opdroogt. Bij wandelen/trappen lopen is van opdrogen geen sprake... Er zijn 4 grotkamers met allerlei beschilderingen en Boeddha beelden. Een mooi uitzicht op de vallei rondom en de Lion Rock in Sigiriya is in de verte ook zichtbaar. Aangezien sprake is van een heilige plaats moeten de schoenen uit, de schouders en knieën bedekt. Sandra met een Sarong en Marcel in de lange broek. Gelukkig waren de stenen en rotsstenen nog niet zo heet. Onze Westerse voetjes zijn natuurlijk een beetje verwend doordat we in (dichte) schoenen lopen.
Na de bezichtiging in de Rock Caves hebben we ons in de fietskleding gewurmd en zijn we op de fiets gestapt. Eerst de bidons vullen met water. Bij een winkeltje worden de flessen water uit de vriezer gehaald. We kiezen de flessen waarvan het water nog enigszins vloeibaar is. Verleidelijk om te gaan drinken.... Binnen een half uurtje fietsen is het water alweer lauw.
We komen langs een mooi meer waar we een fotomoment nemen. We arriveren in Sigiriya. Sigiriya is niet meer dan een plaatsje met winkeltjes en guesthouses. We zien een olifant in een riviertje. Heel even denken we dat het beest in het wild hier rondloopt... Maar eigenlijk staat hier alles in het teken van de toerist. Even verderop zien we een paar bleekscheten op een olifant klimmen om een ritje te maken.
Lion Rock
In de ochtend beklimmen we de Lion Rock. We zijn niet alleen.
Eerst is het een ware zoektocht om de entreekaarten te kopen. Geen bordjes met aanwijzingen. Uiteindelijk hebben we het gevonden. Staan in de rij. Toen Marcel aan de beurt was zei de mevrouw dat hij in de verkeerde rij stond. Hij moest maar in de andere rij gaan staan. Geen aanduiding te vinden dat buitenlanders bij het andere loket moesten zijn. Marcel stelde dat de mevrouw hem ook wel kaartjes kon verkopen en dat deed ze uiteindelijk. Toen weer naar de ingang richting de rots. Denk nou niet dat je zomaar door mag lopen. Nee, weer in de rij. Handtekening, stempel, strookje afscheuren van het kaartje. Gekkenhuis, net alsof je bij de Douane staat. Het ritueel van handtekeningen en stempels werd nog een aantal maal tijdens ons bezoek her en der herhaald.
De rots is 370m hoog. Boven op de rots was vroeger een paleis gebouwd. Een huis met een view zeg maar. Via trappertjes kom je bij een rotskamer met fresco's en langs een 'spiegelwand'. Er wordt gewaarschuwd voor wespen. Je kunt een 'capuchon' met gaas huren om wespensteken te voorkomen. Vele Japanners en/of Chinezen lopen ermee rond. Het ziet er nogal bijzonder uit. Wij hebben gelukkig geen last van de beestjes gehad maar even voordat wij verder de trappen gingen beklimmen kwamen er hele zwermen wespen langs de trappen. Het leken er wel miljoenen. Maar of zo'n capuchon nou helpt en of je rustig kunt blijven bij zulke aantallen is maar de vraag...
Toen wij naar boven gingen (en op de terugweg naar beneden) waren er geen wespen, gelukkig. Bovenop de rots genoten van het mooie uitzicht. Opgegraven delen van het paleis zijn nog zichtbaar.
In het complex bij de rots zijn allerlei opgravingen gedaan. In het museum zijn de oude beelden en andere vondsten tentoongesteld.
Ook hier veel apen. Wanneer ze voedsel zien dan achtervolgen ze de mensen die met het eten rondlopen. Bij de minste onoplettendheid is het voedsel gejat.
Toen we terugliepen naar de hoofdweg zagen we een varaan rondscharrelen. Een aap kwam de varaan tegemoet. We hadden geen idee wat er zou gebeuren. De aap sprong gracieus over de varaan en beide beesten vervolgden gewoon hun weg. Morgen naar Giritale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten