Puttalam en Wilpattu National Park

Puttalam en Wilpattu National Park

Vandaag een kilometer of 70 naar Puttalam. Het is weer drukkend warm, de fietscomputer geeft de hele dag waarden tussen de 38 en 41 graden.  Onze lichamen hebben nog een beetje moeite met de warmte. Opgezwollen vingers zijn meestal een teken dat je vocht vasthoudt en dus te weinig drinkt. Iedere slok die naar binnen gaat komt echter een seconde later weer als zweet naar buiten. Het is dweilen met de kraan open, maar we hebben geen keus. Drinken, drinken en nog eens drinken...burp!

Na een aantal kilometers op een drukke weg slaan we af naar een rustige weg met heerlijk glad asfalt. Windje in de rug, de kilometers vliegen onder onze wielen door. In Sri Lanka ben je echter nooit ver verwijderd van wegwerkzaamheden. Het gladde asfalt is op en de rest van de dag stuiteren we over slechte wegen afgewisseld met opengebroken wegen. Af en toe komt er iemand naast ons rijden. De gemiddelde Aziaat komt niet veel verder dan: Hello! Where are you from! what is your name! Taxichauffeurs gebruiken natuurlijk standaard Where are you going? Des te aardiger als er eens iemand is die een paar woorden extra beheerst. Een vrouw op een scooter gaat naast Sandra rijden. Is he your husband? Vraagt ze. Om lastige uitleg te voorkomen is het antwoord doorgaans bevestigend, maar Sandra heeft wel zin in een verzetje en vraagt. Why are you interested? Do you want him? De vrouw hangt dubbel van het lachen op haar scooter, but I do not even know him! Ze blijkt al getrouwd te zijn en drie kinderen te hebben. Dan kijkt ze nog eens goed naar onze bagage alsof ze iets zoekt wat er niet is. Waar is eigenlijk jullie baby? Tsja, niet in de fietstas schat.........;-)

Puttalam is een typisch stadje waar je als fietstoerist nu eenmaal verblijft omdat anders de afstanden te groot worden. Als je de beschikking zou hebben over een auto zou je waarschijnlijk niet eens stoppen. Het aardige van dit soort plaatsjes is dan weer dat je een beter inzicht krijgt van het echte leven in een land.

Voor ons in Nederland vreemde winkeltjes. Bijvoorbeeld alleen plastic voorwerpen zoals manden, emmers, vergieten. Maar ook alleen maar potten, pannen, kannen en wokpannen. Theehuizen zijn  ook regelmatig te vinden. De ijscoman fietst rond met een, van veraf, herkenbaar deuntje. Voorop zijn fiets een doos met hoorntjes, achterop een kist dat door moet gaan als koelbox.

Wilpattu National Park

De volgende dag via een omweggetje naar zoutvlaktes, doorgefietst naar Wilpattu National park. Een ietwat verwarrende aanwijzing dirigeerde ons op het einde kilometers door de jungle over een onverhard pad. Na een kilometer of vijf werd duidelijk dat wij hier ons beoogde onderkomen niet zouden vinden. Er waren wel een paar huisjes en bij een daarvan hebben we met handen en voeten de weg gevraagd. Er was enige verwarring over de aanwijzingen van de man. Hij zei left maar wees right. Ook gaf hij aan dat wij onze weg moesten vervolgen i.p.v. terug. Niet terug de 'jungle' road in.
Na lang vragen was het toch ook mogelijk om dezelfde weg weer terug te nemen.

Aangekomen op het juiste adres bleken helaas de airco kamers reeds bezet. Bij het eten ontmoeten we de andere gasten, een kleurrijk gezelschap dat net terug komt van een safari in het park. Ze hebben de nodige flessen drank meegenomen en nodigen ons na het eten uit voor een afzakkertje. Het zijn twee artsen, een gepensioneerde politiechef en iemand die normaal in Monaco woont en daar Limo's verhuurd. De eigenaar van de kamers heeft een ingenieus systeem bedacht om de olifanten op afstand te houden. Als de olifanten tegen touwen aanlopen ontstaat veel herrie door aan elkaar geknoopte flessen en blikjes. Dat het niet voor niets is blijkt als we niet ver van ons vandaan het geluid van een omvallende boom horen. Ook word deze avond om ons heen regelmatig in de lucht geschoten om de olifanten te verjagen. Langzaam beginnen we te begrijpen waarom de man die ons vanmiddag aanwijzingen gaf liever niet had dat we door de jungle weer terug zouden fietsen.....

Om kwart over vijf gaat na een erg warme nacht de wekker. We hebben om half zes ontbijt en vertrekken om zes uur voor onze safari. In het park zitten luipaarden en dat is dan ook de grootste attractie. We zien olifanten, krokodillen, herten, buffels, wilde zwijnen, hagedissen, een cobra en vooral heel veel vogels, waaronder een aantal flink uit de kluiten gewassen exemplaren. Qua luipaarden moeten we het doen met een paar pootafdrukken, maar het beestje zelf zien we helaas niet.

We kunnen aan het einde van de middag verhuizen naar een kamer met airco. Een goede nachtrust met een beetje verkoeling.
De volgende dag naar Anurardhapura.
Waarschijnlijk weer WiFi om het blog te kunnen bijwerken.