Het feestgedruis was weer afgelopen en de tafels weer afgeruimd en opnieuw gedekt. Kennelijk komt vandaag op zondag voor een uitgebreide lunch ook weer een aantal gasten. De tafel van vier wordt een minder uitgebreid feestje dan de tafel van tien. De lange tafel heeft meerdere soorten wijnglazen staan. Dat wordt feest op de zondagmiddag!
Wij krijgen brood, toast, jam, boter, ham en kaas. En natuurlijk een cortado. Er wordt nog gevraagd of we wijn willen, maar 10uur is nog niet in de klok dus dit keer wijzen we wijselijk af;-)
Het is weer een pittig klimdagje. We rijden door een ruig stuk. Bergen, rotsen en weinig begroeiing.
De weg stijgt. 1.600 meter halen we weer. We komen in Teruel. Het is een kleine stad. Het staat bekend om de mudéjarkunst. Mudéjarkunst is de kunst die door Moorse kunstenaars en ambachtslieden werd gemaakt.
De Moorse kunstenaars en ambachtslieden werden na de Reconquista voor de keus gesteld om zich te laten bekeren tot christen en te mogen blijven of te vertrekken (en gedood te worden). Tenslotte zijn alle Moren maar ook de Joden uit Spanje weggejaagd.
We verlaten Teruel. Een stad uitrijden is toch altijd weer een happening. We moeten een stukje 'snelweg' op om op een rustige weg te komen. Het wordt eentonig maar het blijft maar stijgen. De omgeving verandert wel. Er is meer groen. We krijgen toch een stukje afdaling. Het ziet er erg mooi uit. Allemaal sparren/dennen en het ruikt naar dennen. Heerlijk! Ineens rijden we weer tussen de graanvelden. We hadden bedacht dat we in Bezas wel zouden kunnen lunchen. Maar het restaurant is op maandag dicht. We ontmoeten een ouder echtpaar op de fiets, ze hebben besloten om een stukje terug te fietsen en dan naar Valencia te gaan. Ze genoten met volle teugen van de omgeving, maar het werd toch wat te zwaar. Ze hadden al eerder een rondje in Valencia gefietst. Ze beloofden ons dat het daar veel makkelijker is.
Gelukkig hadden we een voorraad koekjes in de tas. Dat werd onze lunch.
We komen in een natuurpark Pinares de Rodeno. Het weggetje loopt pittig golvend langs de grillige rode rotsformaties. Er schijnen ook grotten te zijn met prehistorische tekeningen. Een erg mooie omgeving met veel wandelroutes. We stijgen iets boven de 1.300 meter en het blijft op en neer gaan met soms een uitschieter van 12% op de teller. Dan krijgen we een mooie lange afdaling naar Albarracin. Het is een mooi gerestaureerd plaatsje tussen de kale bergen. We besluiten om onze beentjes rust te geven. Dat valt niet mee want nadat we opgefrist zijn moeten we natuurlijk nog even het dorp verkennen. De weggetjes door het dorp lopen fors omhoog en zouden ook zonder fietstocht in de benen al zorgen voor pijnlijke kuiten.... Het restaurantje waar we de late lunch genieten is super, dus weten ze dat ze voor vanavond in ieder geval al weer twee gasten hebben. Oei, weer omhoog klimmen........ ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten