ÓIn Cuenca hebben we heerlijk gegeten in een hippe tapasbar. Als toetje kozen we een lekker taartje. Vreemd genoeg kwam het taartje van buiten. Op de terugweg naar onze Hostal keken we nog even naar de openingstijden van de bakker. Bij de bakker liep een "ober" met een wit jasje en zwart vlinderstrikje. Er kwam een oudere man met zelfde jasje en vlinderstrikje op een scooter aanrijden. De taartenbezorgservice van de bakker! Wij wisten waar ons taartje vandaan kwam.
De eerste 40km verandert het landschap een aantal keer. Ruige rotsen, glooiende akkers als een lappendeken van geel en groen graan, omgeploegde akkers. Voor een plaatsje begint het wegdek slecht te worden. Een lappendeken. Grof asfalt met slordige reparaties. In het plaatsje is het kennelijk feest. Er hangen vlaggetjes, er wordt gewandeld en op terrasjes eten en drinken genuttigd. Na het plaatsje blijft het wegdek slecht. En de wind wakkert aan. Helaas niet wind mee.
Uiteindelijk komen we op de lege vlaktes van La Mancha. "Vlak" met aan weerszijden van de weg druivenranken, olijfbomen. En nog steeds tegenwind.
We nemen de afslag naar Alarcon. Op en neer met tegenwind. We zien het middeleeuws plaatsje liggen. We moeten nog een stukje klimmen om door de stadspoort te komen. Na 85 kilometer zwoegen eindelijk een terras, drankje en schaduw! In het kasteeltje waar je voorheen, ongeacht je afkomst, door de zustertjes met open armen werd ontvangen, kun je het nu niet maken om met minder dan een Porsche voor te komen rijden. Wij parkeren onze, inmiddels stoffige, fietsen dus maar onder een afdakje bij de overburen, een hotelletje dat vast ooit ook betere tijden heeft gekend. In het restaurant hangen foto's van de eigenaar met voormalige spelers van Real Madrid waaronder El Butre, Raul en ene heer Van Nistelrooy.
De volgende dag vertrekken we weer vol goede moed. Sandra rijdt echter al bijna twee weken rond met een grote blaar op het zitvlak. Een beetje rust en compeed leek enigszins te helpen, maar het ritje van gisteren heeft geen goed gedaan. Zo kan het niet verder en we zoeken na 50 kilometer het eerste de beste hotel. We zitten relatief dicht bij een stationnetje (La Roda) en besluiten een paar dagen rust te nemen en te onderzoeken of we met de trein wat afstand kunnen overbruggen.
Vandaag zijn we naar La Roda gefietst en daar op de trein gestapt naar Albacete. Vanuit Albacete rijden natuurlijk geen treinen rechtstreeks naar een plaatsje op onze route. Morgen rijden we via een mega omweg naar Jaén. Jaén ligt op de route en geeft qua planning de mogelijkheid om heel rustig via Cordoba naar Sevilla te fietsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten