De fiets staat geparkeerd in de garage van het Hostal aan de overkant van de straat. De deur gaat open. Oeps, propvol. En onze fiets staat achteraan (oftewel als eerste erin gezet). Oh, geen probleem hoor. Als de fiets er niet uit kan rijdt ik er wel een paar auto's uit zegt de dame van de receptie. Met ons staat een stel ook bij de garage. Hun Toyota Avensis staat primero, dus ook als een van de eerste in de garage gezet. Wij manoeuvreren onze fietsen tussen de auto's en kunnen de tassen erop doen. Er wordt een auto gestart en de eerste rolt uit de garage. Beetje manoeuvreren want het is een nauw straatje. En zo zullen er nog een paar volgen.
We verlaten Cordoba weer via de Romeinse brug. Het is zondagochtend en heerlijk rustig. Alhoewel... Aan de overkant van de rivier is net een bus Nederlanders losgelaten voor het maken van foto's. Even oppassen met passeren want met deze vakantievreugde vergeet men algauw dat er ook fietsers rijden.
We rijden langs de rivier over een onverhard pad. Gelukkig mogen we deze na een paar kilometer verlaten. En dan komen de heuvels weer. Olijfbomen, mais, sinaasappelbomen, sinaasappelbomen en sinaasappelbomen komen we tegen. Onderweg zien we aardige huizen met zwembad en tennisbaan. Kennelijk levert die sinaasappelhandel leuk geld op. Ze kosten hier
€ 0,70 per kilo. Dan moet zo'n boomgaard heel wat kilo's opleveren...
We rijden ook langs velden waar knoflook groeit of al geoogst is. Als je de hoeveelheid ziet vraag je je af waarom bij ons in de winkel eigenlijk alleen de Chinese knoflook ligt. Bij geoogste velden staan auto's geparkeerd en lopen mensen door het veld om de achtergebleven knoflook te rapen. Het lijkt wel een uitje voor de zondag. Zij hebben in ieder geval niet die Chinese troep in huis.
Her en der komen we vijgenbomen tegen. De vijgen lijken net lampionnetjes die in de boom hangen.
We klimmen en dalen een beetje. Niet echt schokkend. De wind wakkert aan. Helaas weer wind tegen.
In Palma del Rio is het druk op de terrassen. We vinden een hotel. Voor het eerst sinds tijden hebben we een balzaal als kamer. Ook wel fijn dat je de spullen een beetje kwijt kunt. Soms kun je de toilettassen amper uit de tas halen en ergens neerzetten. Na de douche schuiven wij ook aan op het terras. Volgens de internetweerman Accuweather zou het vandaag bijna de hele dag regenen. Maar de regen komt pas in de avond net na ons terrasbezoek. weeronline.nl heeft het iets beter voorspeld. Volgens weeronline zou het rond 20 uur regenen.
Het heeft in de nacht ook nog flink geregend. Maar gelukkig is het droog als wij weggaan. De omgeving is minder inspirerend. Sinaasappelbomen, mais, een paar velden met watermeloenen is de hoofdmoot wat we zien. We rijden een aantal kilometers over een drukke weg. We zijn blij dat we eraf kunnen. Alleen de blijdschap is van korte duur. Het wegdek is erg slecht. Grote stukken weggereden asfalt. Het is slalommen om de gaten heen. Soms fietsen we over de eerste asfaltlaag. Er komt ons een fietser tegemoet. We praten even met elkaar. Het is Tony uit Amerika. Hij is een jaar aan het fietsen. Hij is begonnen in Amerika. Heeft in Portugal gefietst en wil verder in Europa fietsen. Ook Nederland staat op zijn lijstje. Hij vraagt wat wij doen. Als wij ons tripje uitleggen zegt hij 'oh, een kort tripje'. Ja nu horen jullie het ook eens van een ander. Vijf weken fietsen is echt niet lang;-)
We vragen hoe de weg is 'pretty bad' zegt hij. En wanneer hij het aan ons vraagt zegt Marcel dat dit het beste stuk was, 'it get worse...' Hij bedankt voor deze fijne mededeling. De weg wordt voor ons iets beter. Het houdt niet over maar een kniesoor die daarop let. De wind is ook weer flink aangewakkerd. Het is een beetje zeuren qua accomodaties. 6 kilometer buiten Los Rosas is een Hostal/wegrestaurant. Volgens het Hostal is sprake van twee sterren en op de gevel prijkt één ster. Het is niet ster-waardig maar je moet wat. En de mensen zijn nou ook niet bepaald de zonnetjes in huis. Zijn dit al de voortekenen van een grote stad?
Om zes uur s' ochtends ging knerpend het rolluik omhoog en het wegrestaurant is weer geopend, ons te vroeg. We blijven nog wel even liggen. Een oude man die we gisteren al rokend een biertje zagen drinken aan de bar is nu de barman. Hij komt naar ons toe. Beseft dat de communicatie lastig zal zijn. Begint met een lach en roept of we een tostade, mantequila willen en caffé. We vullen aan en hij loopt lachend weer weg, Het ontbijt valt ons niet eens tegen. We kunnen er heel wat kilometertjes mee fietsen. We stappen op de fiets en gaan. Een strak blauwe lucht en geen zuchtje wind. De bandjes zoemen over het asfalt, we schieten lekker op. De omgeving is veel mooier dan gisteren. Als we de weg waaraan het Hostal ligt zouden volgen zou het minder dan 30 kilometer naar Sevilla zijn. Maar dan razen de auto's voorbij. Nu moeten we meer kilometers fietsen, ruim 50 in totaal. Maar wel op rustige wegen. Op het eind rijden we zelfs weer op de Via Verde bijna de stad in.
Na gisteren gaan we voor een luxe kamer. Als we de stad in rijden stoppen we bij het eerste de beste hotel dat er goed uitziet. Hm beetje boven budget? We vragen gewoon wat de schade gaat zijn en dat valt wel mee. De fietsen kunnen in de garage.
Na ons te hebben opgefrist installeren we ons op een terras. We zijn in afwachting van Roelf die als het goed is ongeveer tegelijk met ons in Sevilla per vliegtuig is aangekomen. Als er contact is hebben we elkaar snel gevonden. Als Roelf voor het hotel staat vraagt hij eerst vertwijfeld of hij dit wel kan betalen, maar voor de rijkste man van Den Haag blijkt het geen probleem.
Vandaag hebben we Sevilla ontdekt. Sevilla is een grote stad, maar je hebt nergens echt het idee dat je in een grote stad bent. Alle bezienswaardigheden zijn op loopafstand met als hoogtepunten de Kathedraal en Plaza de España. Morgen fietsen we met z'n drieën verder. Vandaag was het al erg warm. Morgen komt er nog een beetje bij....... Flink smeren dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten