We vertrekken uit Sevilla. In de stad zijn fietspaden aangelegd. Beide richtingen voor fietsers op een pad. Dit pad ligt naast het voetpad maar is niet afgescheiden van een trottoir o.i.d.. Het is een gecombineerd pad. Erg verwarrend voor de voetgangers... en extra opletten geblazen voor de fietsers. Naast de weg staat een vervallen gebouw. Dit gebouw wordt nu bewoond door een aantal ooievaars. Er zijn een stuk of vijf nesten met jongen. Na 10 kilometer hebben we de stad achter ons gelaten. Wij rijden over een dijkje, onverhard. In het water zien we witte vogels in groepen. Het lijken flamingo's. Wanneer een vrachtwagen ons tegemoetkomt blijven wij onzichtbaar achter in de stofwolken. Gelukkig mogen we het pad verlaten. En even later komen we op een ander onverhard pad terecht. We zwoegen ons door olijfbomen heen.
Bij een plaatsje zien we op een gebouw een ooievaarsnest. Midden in het nest staat een kruis. Een gelovig nest! Met twee jongen erin. Er volgen nog meerdere nesten. We zijn gestopt met tellen van de nesten. Kennelijk is het hier de broedkamer van de ooievaars.
De kilometertelling komt niet overeen met de route. We hebben tien kilometer minder gefietst dan de routebeschrijving weergeeft. In Los Palacios zoeken we een hotel.
Na het ontbijt in de cafetaria van het hotel vertrekken we. Het is alweer behoorlijk warm.
Na twintig kilometer klimmen en dalen is de temperatuur al echt hoog. Soms zien we 40gr.. Er wordt verlangd naar koel drinken en schaduw.
De omgeving is erg mooi. We moeten continue klimmen in het glooiende landschap. Lappendekens van akkerbouw, olijfbomen en andere gewassen.
Uiteindelijk komen we weer op de Via Verde terecht. De uitzichten zijn schitterend. We blijven klimmen. En het pad is onverhard. We moeten wederom door oude spoortunnels heen. Wat een verademing. In de tunnels is het heerlijk koel (32gr). De tien kilometer van gisteren krijgen we vandaag gewoon voor de kiezen als extraatje. Het geluk kan niet altijd aan onze zijde blijven;-) het nadeel als je op de Via Verde fietst is dat je niet meer door plaatsjes heen komt. De bidons moeten goed gevuld zijn want de horeca is ook niet dik bezaaid aan het pad. Bij een oud gerestaureerd stationnetje van Coripe kunnen we iets drinken. Het is ook een Hostal Rural. We willen echter in Coripe zelf overnachten. Alleen kunnen we niet ontdekken waar we de Via Verde moeten verlaten. We besluiten om maar weer terug te fietsen naar het stationnetje om daar te overnachten. De optie om verder te fietsen is niet aanlokkelijk. We hebben al 75 kilometer gefietst en de eerst volgende overnachtingsplek is ruim 20 kilometer verder. Gelukkig kunnen we er overnachten en eten. Vanaf negen uur kunnen we ontbijten. Dan is het beheerderspaar weer terug in het gebouw.
Na het ontbijt willen we vertrekken. Het is druk met fietsers op de Via Verde. Allemaal mountainbikers die op zaterdagochtend even een mooi ritje maken. Op het moment dat we willen opstappen komen er een aantal mountainbikers aan. Ze vragen waar we vandaan komen en we voeren een leuk gesprek. Één van hen verteld dat hij een paar jaar geleden in Amsterdan is geweest. Hij had in Nederland hele lekkere koeken gehad. Na zijn uitleg begrepen we dat hij stroopwafels bedoelde. We zeggen stroopwafels en hij begint te glunderen. 'Yes, stroopwafels!'
De Via Verde volgen we tot het oude gerestaureerde stationnetje van Olvera. Daar drinken we een heerlijk koud colaatje. De temperatuur is alweer flink gestegen en dan is een koude cola goddelijk. We moeten om in Olvera te komen eerst even flink klimmen. 14% zien we op de teller voorbij komen. Mag gerust pittig genoemd worden;-) In Olvera trakteren we ons op een gebakje. We zijn man plan om in Setinel te gaan lunchen. Om in Setinel te komen moeten we flink klimmen. Maar eindelijk blijkt Setinel geen fatamorgana. Op het terras moeten we toegeven dat de rit er flink inhakt en we besluiten om maar te overnachten in Setinel. Ronda was ons doel voor vandaag maar dat bewaren we wel voor morgen als we weer een beetje uitgerust zijn. Helaas is het hotel vol en moeten we op zoek naar het andere hotel in het plaatsje. We moeten een erg steile weg naar beneden om door het plaatsje te komen. Aan het einde van het weggetje zien we allerlei rotswoningen. In en tegen de rotsen zijn woningen gebouwd. Vast lekker koel met deze temperaturen. Na enig navragen blijkt het hotel even buiten het plaatsje te liggen op de weg naar Ronda. Gelukkig er is plek. Én een zwembad! Heerlijk! Alhoewel, het water voelt aan alsof er ijsklontjes in drijven........ ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten