Om 9 uur zouden we in de cafetaria van het hotel een ontbijt kunnen nuttigen. Hollanders dat wij zijn staan wij op tijd bij de cafetaria. We willen direct na het ontbijt weg. Maar de cafetaria is dicht. De man achter de receptie doet erg druk en deelt ons mee dat hij alleen is en dat het 9.15 uur zal worden. Om mediterraanse kwartiertjes te vermijden gaan we even verderop in de straat naar een cafetaria/bar. Een cafetaria hier lijkt totaal niet op een cafetaria in Nederland, dus schrik niet. We zijn echt niet begonnen met een berehap. Nee een cortado, broodje en een jus. Tassen op de fiets en gaan. Toen we Albarracin uit fietsten voelden we ons erg nietig. Hoge rotswanden torenden hoog boven ons uit. Knap hoe vroeger de plaatsen werden gebouwd tegen de rotsen. Eerst moesten we stroomopwaarts langs de rivier fietsen. Na een kleine 20km komen we bij een waterval (cascade). Bij Frias de Albarracin duiken we een barretje in voor een broodje. De komende 54km zijn er geen voorzieningen dus er moet wel gegeten worden en de bidons bijgevuld Daar kwamen we Rob tegen. Hij fiets de route in tegengestelde richting en wel alleen. Knap hoor!
Hij vertelde ons dat we nog een stukje door moesten fietsen voordat we op het hoogste punt zouden zijn. Daarna zou het nagenoeg naar beneden gaan. Hij schatte in dat we de plaats Ûna wel konden halen. Eerst maar eens zien hoe de rest van de dag en de route zich gaat ontwikkelen. We nemen afscheid van Rob en klimmen weer op de fiets. De omgeving blijft mooi. Bij Huélamo aangekomen besluiten we toch door te gaan. De weg is redelijk vlak. Die extra 20km moet wel te doen zijn. We hebben de vaart er goed in. Eindelijk eens echte kilometers maken. De lucht begint donkerder te worden. Zouden we toch regen krijgen? Het begint te spetteren. We kachelen door. Op enig moment dan toch maar het regenjasje aan. Wanneer de weg weer begint te stijgen doen we het jasje maar weer uit. Te warm en de regen zet gelukkig niet door. 500m voor Ûna krijgt Marcel een lekke band. Marcel loopt verder en Sandra gaat naar het plaatsje om een kamer te regelen.
Na een beetje zoeken vind Sandra het hotel. De deur is gelukkig open. Na wat over en weer gepraat en met het vertaalprogramma van Google komen we een heel eind. De kamer is geregeld. Zelfs de tijden voor het avondeten, het voor- en hoofdgerecht en de tijd voor het ontbijt is besproken. De man verteld tussen neus en lippen dat hij eigenlijk gesloten is. Nou, dan hebben we mazzel;-)
Het duurt ondertussen al een hele tijd en Marcel is er nog niet. We hebben het erover dat Marcel een lekke band heeft. Hij geeft mij twee lepels. Ik begrijp er niets van. Maar na een tijdje kom ik erachter dat die gebruikt kunnen worden als bandenlichters. Ook krijg ik een band in mijn handen geduwd. Ik leg uit dat het allemaal niet nodig is. Dat we zelf spullen mee hebben.
Ik ga toch maar even het plaatsje weer in. Op het pleintje staat Marcel te wachten. De bewegwijzering naar het hotel was niet zo duidelijk en het lopen met de fiets was nou niet echt te doen met de bagage erop. We kwamen al snel achter de boosdoener. Een gemeen klein maar zeer scherp puntig steentje was de veroorzaker. De eigenaar komt tot de conclusie dat een bandje verwisselen een stuk beter gaat met een pul bier en hij heeft gelijk! :-) Hoog tijd voor een douche.
Na een wandeling bij het meertje komen we weer teug in het hotel. Nu lijkt het wel een beetje Fawlty Towers. Een vrouw die er duidelijk geen zin in heeft geeft ons een menu kaart en brabbelt er wat op los. We bestellen een voorgerecht van de kaart en dan wordt ons min of meer pasta 'aangeraden' en het hoofdgerecht een steak. Tja dat moet dan maar. Ze waren per slot van rekening niet open. We vragen ons af of het niet beter is om de toko van de hand te doen. Misschien is er een Nederlander die erin trapt onder de categorie "het roer om".
Het ontbijt was ook maar zo-zo. Maar gelukkig is het geen lange rit naar Cuenca.
Direct uit het plaatsje moest er weer geklommen worden. Een km of 5 met een stijgingspercentage van zo'n 5%. We komen bij een mooi uitzichtpunt. Uitzicht op bergen (ja,ja..) en een riviertje. Na dit punt staat een verkeersbord speciaal voor fietsers. Attentie fietsers, in de afdaling niet harder dan 30km!! Oké, het wegdek was niet overal even mooi. Maar misschien vinden we bij thuiskomst wel een bekeuring op de mat:-))
Ondanks dat op de routekaart een mannetje fluitend op zijn zadel staat moeten wij toch weer serieus aan de bak. We zien stijgingspercentages tussen de 3 en 7% op de teller voorbij komen...
We rijden Cuenca binnen. We vinden een Hostal, Victoria Alojamientos. Groot op de gevel staat Hostal. Alleen is de ingang niet makkelijk te vinden. We hebben geluk. Het is een onbemand Hostal maar een dame was aanwezig. We hebben een zeer mooie kamer.
Cuenca is opgedeeld in een 'nieuwe' en 'oude' stad. De 'oude' stad staat op de Unesco Werelderfgoedlijst en is Middeleeuws. De 'oude' stad wordt afgescheiden door de rivier Huecar, waardoor de huizen van dit deel over de klif hangen. Deze Casas Colgadas (Hangende Huizen) werden gebouwd in de 15e eeuw. Er zijn er maar een paar nog intact.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten