Nugget Point
Nadat we naar de supermarkt zijn geweest om boodschappen te halen voor ons avondmaal, gaan we op pad. We nemen de afslag ‘Southern scenic route’. De wind is nog steeds niet moe. We moeten eerst klimmen maar daarna is de route relatief vlak. We rijden langs weilanden die flink onder water zijn gelopen. In een weiland staan twee tractoren het water weg te pompen via enorme slangen, vele honderden meters, de rivier in. In een ander klein weiland staan heel veel koeien omdat de eromheen liggende weilanden onder water staan. Het is vorige week hier flink tekeer gegaan qua regen. Het gebied heet The Catlins. Het uiterste zuiden van het Zuidereiland. We zien de zee. Eindelijk het gevoel dat we op een eiland zijn. Het gebied staat bekend om de zeehonden, zeeleeuwen en geel-oog pinguïns. Bij Kaka Point drinken we een cappuccino en eten we een soepje. Dit is de laatste mogelijkheid om nog iets te eten en drinken te kopen. In het ‘winkeltje’ (toiletpapier, blikken soep, frisdrank en yoghurtjes) halen we toch nog een blikje soep en een yoghurtje. We overnachten in de Nugget Lodge. Deze accommodatie ligt zo’n 6km vanaf Kaka Point. Geen avondeten in een restaurantje. Maar een maaltijd uit de fietstas;-) We hebben wel een ontbijt kunnen boeken. Dus dat is geregeld. We stappen weer op, op zoek naar de Nugget Lodge. (www.nuggetlodge.co.nz) Nugget Point (een wit vuurtorentje) zien we al. Daar ergens zullen we slapen. Op de gps ziet Marcel een bedje vermeld. Er zijn allemaal accomodaties aan deze weg. Het was een flinke zoektocht voor ons om een overnachtingsplek te vinden, omdat alles vol is. Maar uiteindelijk vonden we met veel mazzel dit juweeltje. We hebben de bovenste kamer, ze noemen het de Lighthouse unit. Vanuit de kamer zie je de zee. En we hebben een leuk balkon om op te zitten. De super aardige beheerster is zelf nog steeds helemaal blij met het uitzicht. En ze glimt als ze verteld dat we op het juiste moment aankomen, het werd vloed. Ze vertelt ook dat er op het strand aan de linkerkant regelmatig zeeleeuwen komen. De verrekijker als standaard inventaris ligt al gereed. Het is schitterend weer, dus we stappen op de fiets en fietsen naar Nugget Point. We moeten nog flink klimmen. Bij Roaring Bay stappen we af en wandelen we richting de baai waar de pinguïns aan land komen. Maar die rakkers zijn ook gewoontedieren en laten zich pas na 16 uur zien. Dan schijnen ze één voor één uit de zee te waggelen. We fietsen door tot aan Nugget Point. Dan lopen we naar en uitzichtpunt en de vuurtoren. We zien daar zonnebadende zeeleeuwen en een schitterend uitzicht op de zee. Terug bij de Nugget Lodge blijven we hopen op onze ‘privé’ zeeleeuwen. Maar niets gespot. Ja, elke keer wel iets, maar dat bleek zeewier te zijn. Toen een quad over het strand reed om de hond uit te laten wisten we zeker dat we geen zeeleeuw meer zouden spotten. Maar de super fitte hond die blij achter zijn baas aanrende maakte veel goed.
De volgende ochtend toch de zeeleeuwen gespot!
Owaka
Na ons heerlijke ontbijt zijn we vertrokken. Eerst een stuk terug fietsen en na de afslag naar Owaka begon het klimmen weer. Een slaperig stadje. Volgens mij heet hier iets een stadje als er een supermarkt is. Er zijn een paar koffietentjes, een kroeg, restaurant (die juist vandaag gesloten is...) en een soort foodtruck. Bij de foodtruck halen we ons avondmaaltje.
Curio Bay
Wanneer we vertrekken is het bewolkt. En de bergen zijn omhuld met mist. De weg is heuvelachtig. We hebben meerdere klimmetjes te gaan, 5 tot 10% is vrij normaal. Ineens wordt het zonnig. We trekken weer wat laagjes uit. Heerlijk! Als we achterom kijken dan zien we een fietser. Na enige km’s haalt hij ons in. Hij zegt ‘finished’ en zet zijn camera op de helm uit. Het is een Italiaan die in zijn eentje fietst. Hij blijft een tijdje bij ons fietsen. In Papatowai gaan wij een kop koffie drinken en zien we hem voorbij rijden. Na 40km komen we bij de whistling frog, een restaurantje. En daar zit de Italiaan te lunchen. Hij is ook onderweg naar Curio Bay. Als hij uitgegeten is vertrekt hij en wij wachten op onze lunch. Het is nog flink klimmen en weinig dalen. De uitzichten zijn weer ‘gewoon’ mooi, bergen. In Waikawa gaat net de Fish en Chips kar open. Maar we moeten nog ruim 6km verder voor Curio Bay. Daar hebben we een laatste appartement kunnen bemachtigen. Alles was volgeboekt. Weer een juweeltje. Uitzicht vanuit de kamer is het strand en de zee. curiobay.co.nz Er schijnen hier zeehonden en pinguïns aan land te komen. Maar tot nu toe alleen surfers gezien. Even verderop is een restaurantje waar we gaan avondeten. We treffen daar de Italiaan weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten