Er is geen ontbijt inbegrepen bij onze accommodatie. Dus maken we onze fietsen gereed en geven we de vrouw des huizes de 400 baht. Eerst maar eens het plaatsje weer in op zoek naar ontbijt. Vele restaurantjes zijn nog dicht. We komen bij een restaurantje waar het behoorlijk druk is. We zetten onze fietsen tussen de brommertjes neer en zoeken een plekje. Een Thai spreekt ons in goed Engels aan en vraagt wat we willen. Hij loopt met ons mee en wijst aan wat er mogelijk is. Hier worden voornamelijk dim sum verkocht. En bij hoge uitzondering voor een stel fietsende farrang (betekent: bleke buitenlander) toast met jam. De dim sum is erg lekker maar op een paar van die kleine hapjes vrezen we niet veel km’s te kunnen fietsen. De omgeving is weer erg mooi. Wat heb je toch verschillende soorten groene bomen en planten. De planten die hier langs de kant groeien noemen wij kamerplanten. Tijdens het fietsen en bij een colaatje in winkeltjes mijmer je er flink op los. We nemen een colaatje bij de winkel van sinkel. Er is van alles te koop. Plastic manden, allerlei speelgoed, kattenvoer, zwembrillen, messen en ander kookgerei en natuurlijk de gewone alledaagse boodschappen. Alledaags in Nederland is wel iets anders dan hier. Hier ga je op de brommer naar een winkeltje en koop je bijvoorbeeld één ei, omdat je er maar één nodig hebt. Op menig verpakking staat bij ons koel en droog bewaren. Hoe zit dat hier? Beide gaat niet lukken. Het is hier nooit koel en de luchtvochtigheid is altijd hoog. En wat denk je van ‘op kamertemperatuur’? Een gemiddeld huis hier is behoorlijk open. Dus de kamertemperatuur is vergelijkbaar met de temperatuur in de schaduw buiten, graadje of 30. Er wordt elke dag zakken met ijs(klontjes) gebracht voor dingen te koelen of voor in drankjes. IJsklontjes worden in de fabriek gemaakt, dan kun je ze consumeren. Er zijn natuurlijk ook koelkasten. Daar halen we onderweg altijd een colaatje of een yoghurtje uit. Als je in een ruimte komt waar de airco aanstaat, bijvoorbeeld bij een supermarkt 7eleven of de hotelkamer, bevries je. Ja, bij een graadje of 22 voelt het hier aan als bevriezen. En volgens mij noemen wij dat thuis toch een tikkie aan de hoge kant voor de kamertemperatuur... Als je uit de 7eleven komt wordt je gewoon naar van de overgang van koud naar warm.
In een plaatsje 11km voor Pak Bara maken we een stop om te lunchen. Het restaurant wordt gerund door allemaal dames met een hoofddoek. We krijgen een menukaart in het Thais/Engels met her en der een plaatje. De jonge meiden zitten te giechelen dat we er zijn. Wie o wie gaat die farrangs helpen? Een oudere dame komt helpen. We hebben de kaart opengeslagen bij de roti’s. Ah, jullie willen roti met banaan. En verder reikt haar Engels niet. Waar we bij zitten worden de roti’s gemaakt. Een jonge meid is handig met een bolletje deeg. Ze maakt er een hele dunne lap van die op een hete soort skottelbraaiplaat gaat. Dan komt een mengsel van een ei met banaan of ander vulling erover en het deeg wordt dicht gevouwen tot een vierkant. Nog om en om gebakken en daarna in blokjes gesneden. Sausjes erbij en smullen maar. We genieten van het straatleven dat ook gewoon doorgaat als het regent. Wanneer het droog is vervolgen we onze weg naar Pak Bara. Bij het Pak Bara resort nemen we onze intrek. We hebben een heuse VIP room, maar om dat even in perspectief te plaatsen, voordat iemand verondersteld dat we vandaag in luxe baden...... Dat betekent bijvoorbeeld nog niet dat we warm water hebben. Een wasmachine is wel gespot en daar maken we graag voor 30 baht gebruik van.
Langs de weg en strand is een markt. Allerlei kleding maar ook eten wordt er verkocht. Wij zijn eigenlijk op zoek naar een restaurantje voor een late snack, maar de eerste twee kraampjes kunnen we al niet voorbij lopen zonder de wonderlijke baksels van de dames te proberen. Iets van een pannenkoek met daarin gemalen pinda’s scoort hoge ogen. We moeten op de markt goed in de gaten houden of we ons hoofd niet stoten of verwondingen oplopen aan de lage constructies van de luifeltjes, parasols en snoeren van de marktkramen. De rest van de markt houden we ons in om toch nog iets te eten in een restaurant. Daar zijn de porties vervolgens zo groot dat we pas laat (na 20.00 uur) voor het avondeten op pad gaan. De eerste restaurantjes zijn al dicht, dus het is even zoeken. Maar uiteindelijk vinden we er een waar ze een lekker maaltje voor ons maken. Als we teruglopen is het afbreken van de markt in volle gang.
Na het ontbijt vertrekken we naar Satun. Er is veel politie op de been over vele kilometers aan de rechterkant van de rijweg. Overal staan agenten. Voor ons is het onduidelijk wat er aan de hand is. Totdat een colonne met zwaailichten en auto’s ons tegemoet komt. Zal wel een of andere hoge pief zijn. De agenten staan met de handen op de rug en met de rug naar de weg toe als de colonne voorbij komt. Na een tijdje staan de agenten aan onze kant van de weg. Opeens worden we staande gehouden door een jonge agent. Hij gebaart dat we ons moeten omdraaien en met de handen op de rug moeten gaan staan. Nou, we willen dat circus even aanschouwen. Maar door de geblindeerde ramen van de auto’s kun je niets zien. Kilometers later worden we weer aangehouden. Deze agent geeft ons alleen de opdracht om te stoppen. En weer komt een colonne voorbij. Wat opvalt is dat bij elke colonne een ambulance meerijdt. We zijn er niet achter gekomen wat er aan de hand was. De agenten die de hele ochtend en middag langs de kant van de weg stonden hielden regelmatig een duimpje omhoog naar ons. Bij een cola-stop trekken de fietsen bekijks. Een man loopt een paar keer om de fiets en bestudeerd het een en ander. De belt is een bijzonder item, er moet even gevoeld worden. En het enige item op de fiets dat het transport niet goed heeft doorstaan moet ook even getest worden, de bel. De belt is echt een genot. Er hoeft nooit meer een ketting gesmeerd worden. De belt kan tegen regen, droogte, stof, zand. Geeft geen krimp en geen gepiep. Soms een klein geluidje als het lange tijd droog en stoffig is geweest. En die is zo weg als er even wat water over de belt wordt gedaan. Super uitvinding. Één klein minpuntje dan, de slapende honden schrikken zich een hoedje als we langsrijden. De dieren én mensen zijn erg gericht op geluid. (Bijna alles maakt geluid) en als we dan fluisterstil langsfietsen is het soms even schrikken. We nemen in Satun onze intrek bij One Boutique Hotel. Gerund door een moslimfamilie. Net zoals in vele ander hotelkamers heeft deze kamer ook een aanduiding Kibla op het plafond, dit is de gebedsrichting.
Morgen vroeg opstaan. Dan nemen we de boot naar Lankawi. We verlaten Thailand op naar Maleisië. We gaan een paar dagen relaxen op het Maleisisch eiland Lankawi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten