Na het ontbijt maken we de fietsen gereed. Net als we willen vertrekken komt de regen met bakken uit de hemel. De door ons opgezochte weersvoorspellingen zijn allemaal even onbetrouwbaar. De gemiddelde Thai maakt zich ook niet echt druk om regen. Wel om het haar. We hebben al meerdere malen mensen met een zakje op het hoofd gezien. Gisteravond in een restaurantje kwam een man terug om een zakje te vragen. Dat kreeg hij. Deed het op zijn hoofd en ging zonder regenjas of de bekende plastic poncho’s de straat op. Als je haar maar goed zit;-).
De hevige regen verandert in miezer, dus we vertrekken. Eerst inkopen doen, water en koekjes. De vrouw bij het restaurantje bij de supermarkt (ze duwde gisteren haar dochter naar voren om ons de weg te wijzen) ziet ons. Ze groet en wijst naar haar bord en vraagt of we gaan eten. Maar we vertrekken. Ze zwaait ons uit. Na een paar km steken we via de tussenberm over om een zijweg naar rechts te nemen. Aan de sporen in de begroeiing te zien gebeurt deze actie regelmatig. Meestal kun je d.m.v. een u-bocht een stukje terug om de afslag te nemen. Maar hier was geen dichtstbijzijnde mogelijkheid om een stukje terug te gaan. We komen op een rustig weggetje door dorpjes. En in sommige plaatsjes is een moskee. We zien regelmatig vrouwen met hoofddoek, ook als bestuurder op de brommer. Het karstgebergte is nog steeds zichtbaar. Het is droog en af en toe piept het zonnetje erdoor. De temperatuur stijgt rond de 33gr. Er komen ons 2 fietsende dames tegemoet. Ze komen uit Nieuw Zeeland en zijn al maanden onderweg. Niet echt een plan. Gewoon weg zolang het leuk is of tot het geld op is. Behoorlijk bepakt, incl. campeerspullen. Na even gekletst te hebben vervolgen we onze weg. Na zo’n 30 km gaan we op zoek naar een hapje. Dat lukt. De kokkin spreekt een paar woorden Engels en een plaatjes menu helpt ons de keuze te maken. Colaatje halen we bij het naastgelegen winkeltje. En dan begint het erg donker te worden. Ineens komen weer bakken water naar beneden. Het deert ons niet. Ons hapje wordt klaargemaakt en we zitten droog. We krijgen ons bordje met een kom soep erbij. Lekker en spicy. We vertrekken weer. Er komt een man op een brommer naast ons rijden. Hij groet en gebaart ‘rechtdoor en dan rechtsaf’. We kijken elkaar aan en lachen. Hij weet de weg. Maar later blijkt dat hij gelijk heeft. Af en toe zien we een auto met bleekscheten achterin. Het wordt duidelijk toeristischer. Als we Ao Nang inrijden zien we dat het hier mega toeristisch is. We hebben al een paar dagen geen toeristen gezien maar hier ontkom je er niet aan. En bij een toeristenoord hoort natuurlijk een KFC, MacDonalds, pizza enz. Kennelijk wil Jan-toerist dit. Het voordeel van zulke oorden is dat een resort ook meer een resort is dan waar we gisteren hebben overnacht. De fietsen parkeren was toch een dingetje maar uiteindelijk weer gelukt. Tja, welke idioten komen nu op de fiets en stellen eigenlijk ook nog eisen aan de parking ervan:-)
Wanneer we de fietsen gereed maken komt een dame van het hotel naar ons toe. Ze is de Office manager. Ze komt nog even terug op de opmerking die we bij de boeking van de kamer hadden geplaatst. De opmerking was dat we op de fiets komen en dat we graag een plek willen om de fietsen te stallen. Een beetje mosterd na de maaltijd, maar afijn je moet toch een inleiding hebben om een nieuwsgierig gesprekje te kunnen aangaan;-) Ze stelt allerlei vragen over ons en het fietsen. Ze concludeert dat we heel erg gezond en sterk zijn. Dat hopen we dan maar.
We vertrekken vanuit Ao Nang. Het plaatsje bestaat uit accomodaties, ATM’s, massagestudio’s en heel veel bars en restaurantjes. In een gemiddeld restaurantje kun je zowel Indiaas, Thais, pizza en spaghetti eten. En dan nog serieus op het uithangbord zetten dat het origineel Thais of Indiaas is. Ook de namen van de restaurantjes zijn bijzonder te noemen. Er is er zelfs een die zich ‘CheapCheap’ noemt.
Het is een beetje een saaie route. Langs een drukke weg. Af en toe een moskee en her en der een kleurige Wat (tempel) en een grote liggende Boedda, fruitstalletjes en in plaatjes allerlei winkeltjes. Van auto onderdelen tot hoog opgestapelde balen. Maar ook autodealers als Nissan ontbreken niet. En zomaar achterelkaar een paar bloemen en planten verkopers.
We komen aan in Khlong Phon. Een klein plaatsje aan de grote weg. Het eerste hotel dat in ons routeboekje is aangegeven hebben we gemist. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat deze niet meer bestaat. Maar gelukkig zien we wel het bord van FV Garden Resort. Het is aan de overkant van de weg. We moeten weer de fiets over de middenberm tillen om te kunnen oversteken. We rijden op een betonweggetje waaraan kleine huisjes van de locals staan. Je verwacht geen resort. Maar ineens is een poort zichtbaar. Wanneer we aan een man vragen of er nog kamers zijn, lijkt het of hij twijfelt. Maar hij zegt ‘ja’ en brabbelt een onverstaanbaar bedrag. 1000 Baht? Nee, meer..... Maar na wat doorvragen is het duidelijk. 800 Baht. Hij neemt ons mee met de fietsen door het restaurant naar de bungalow. Een mooie bungalow gelegen aan een meertje. Nadat we gedoucht hebben liggen we een boekje te lezen. Ineens horen we meerdere malen ‘Helllo’ en een vrouw komt naar onze bungalow met een dienblad met Nescafé mokken met koffie en twee dikke geroosterde boterhammen en beleg. Is dat niet aardig? We krijgen het menu in de handen gedrukt met de mededeling dat we wat moeten uitzoeken en opschrijven. Er is enige verwarring over de tijd. Maar we hebben de indruk dat het geregeld is. Om even voor 18 uur melden twee dames zich met ‘Hello’. Ze vragen om het menu. We hebben onze wensen in het Engels opgeschreven. Dat geeft een klein probleem. De dames kunnen geen Engels lezen. Dus we wijzen de gerechtjes in het menu aan. Degene die het leest moet nodig aan een bril. Met samengeknepen ogen en in het licht wordt het bijbehorende Thais gelezen. Na enig overleg blijkt dat sommige dingen er niet zijn. Dus gauw een andere keuze gemaakt. Dan komt het tijdstip weer aan de orde. Met het aantal vingers komen we er uit. I.p.v 7 vingers worden het 6. Oh, dat is dus nu. Oké. Ze maken een heerlijk maaltje voor ons. I.p.v. de gevraagde kip ligt er seafood op een bordje. Maar dat geeft niets, is voor Sandra. Dan komt de vraag hoe laat we het ontbijt willen. We zijn benieuwd wat er op ons bordje komt te liggen. Tot nu toe komt er de standaard toast met een gebakken ei of jam, want we willen vast een internationaal ontbijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten