Addo Elephant National Park

Jeffrey’s Bay naar Sea View, Port Elizabeth, Addo Elephant National Park, terugvlucht Amsterdam

We hebben overnacht bij Supertubes. Dit is een deel waar veel wordt gesurfd. Golfsurfen. Leuk om naar te kijken. Er staan bankjes in de duinen. Op een bankje staat een tekst. Het is een ter nagedachtenis van een jongeman die op 5-2-2013 is overleden. We hebben het vermoeden dat het een golfsurfer is geweest. Er is geen sprake van een mooi zandstrand, maar allemaal rotsen. We kunnen ons zo voorstellen dat het wel eens mis kan gaan met het golfsurfen… Na het ontbijt vertrekken we uit Jeffrey’s Bay. Het is bewolkt. Na de eerste beklimming begint het te miezeren. We komen voor de keuze te staan om de Van Stadenrivierpas te gaan beklimmen of over de N2 te gaan. Aangezien het telkens regent kiezen we ervoor om over de N2 te gaan. Zelfde aantal km’s maar minder stijgingen. Met regenjas aan klimmen is geen pretje. Na 50km te hebben gefietst hebben we een mogelijkheid om iets te kopen. Er is een winkeltje. Waybee Farmshop. Heel apart. Zomaar in de middle of nowhere een winkeltje. Een man begroet ons en babbelt er vrolijk op los. Hij blijkt de eigenaar van het winkeltje te zijn. Hij gaat de winkel in via een zijdeur en wij via de voordeur. Er is weinig voorraad. Sigaretten, koekjes, tandpasta, frisdrank. Veel meer is het niet. De winkel bevat over de hele breedte een “toonbank”. Van de “toonbank” tot plafond zijn tralies bevestigd met een stuk open om de spullen te kunnen overhandigen. We kletsen wat en er komt een motor aangereden. Een jongen komt ook de winkel in. Hij koopt 1 sigaret en krijgt er lucifers bij. Na een colaatje en een “energy” bar stappen we weer op de fiets. Na de afslag richting Seaview krijgen we weer wind tegen. De omgeving is niet echt inspirerend. We rijden richting de zee. Een klein township staat in de duinen. De locatie van het township is mooi. Dat er sprake is van een township is triest. In het plaatsje Sea View gaan we op zoek naar een B&B. Na enig gezoek hebben we er een gevonden die een kamer heeft. Voor het avondeten moeten we een flink stuk wandelen. We spotten nog een paar springende walvissen in de verte. Na het ontbijt vertrekken we naar Port Elizabeth. Vandaag hoeven we maar zo’n 35 km te fietsen. De gastheer zit op de praatstoel. We hebben de tijd. Als het goed is hebben we de wind in de rug. We gaan naar het hotel dat voor onze laatste dag is geboekt. Hier willen we overnachten omdat we verwachten dat dit hotel de ruimte heeft om onze fietsen te stallen. We willen de laatste dagen met een auto op pad. We kunnen merken dat we een grote stad naderen. Het is drukker op de weg. We hebben het hotel gevonden. We kunnen nog niet inchecken. Housekeeping is pas om 14.00 uur klaar. Tijd om te lunchen. Het is inderdaad geen probleem om een nacht te overnachten en daarna onze fietsen een paar dagen te laten staan om op 13 november weer terug te komen. De fietsen gaan achter de balie in een kantoor. No problem. Met een gehuurde polo vertrekken we de volgende ochtend richting Addo. De kaart die we hebben blijkt iets lastiger te lezen dan we hadden gedacht. Het lijkt niet zo ingewikkeld, maar afslagen in de juiste richting komen we niet tegen. We dwalen eindeloos rond om uiteindelijk de weg te vragen in een onooglijk restaurantje. De eigenaresse spreekt geen engels dus vraagt ze een klant om ons te helpen. Die komt tot de conclusie dat het te ingewikkeld is om uit te leggen, dus moeten we maar even achter hem aanrijden. We worden een weg in gestuurd naar een plaats die gewoon niet op onze kaart staat, maar het blijkt wel de juiste richting naar Addo te zijn. Hoe is het mogelijk dat je ruim 1200 km door dit land fietst zonder te verdwalen en in een auto de weg niet kunt vinden…….;-) In het natonale park blijkt geen accomodatie meer beschikbaar te zijn, dus vinden we uiteindelijk onderdak in de paardenstal van The Elephant House. http://www.elephanthouse.co.za/gallery.asp De volgende dag hebben we een gamedrive in het Addo Elephant National Park. Onderweg naar het park komen we tot verbazing van onze “ranger” al giraffes tegen. Die had hij al een maand of twee niet meer gezien. In het park wemelt het uiteraard van de olifanten. Kudu’s, zebra’s, wrattenzwijntjes (pumba uit de Lion King) en hertachtigen zijn ook goed vertegenwoordigd. De mestkever is beschermd. Je mag niet door de olifantenpoep rijden. Daar maken de mestkevers hele mooie ronde ballen van. Leeuwen, luipaarden en neushoorns zijn wel aanwezig in het park, maar laten zich niet zien. Op het hoogste punt van het park mogen we op eigen risico de auto verlaten en hebben we een pick nick met een adembenemend uitzicht. Volgens de ranger vallen leeuwen mensen alleen aan als ze heel erg honger hebben, maar we kijken toch een keer extra over onze schouder….We sluiten de dag af met een heerlijk diner in het Elepant House. De volgende dag blijkt Port Elizabeth een stuk eenvoudiger te vinden dan Addo. Bij het hotel aangekomen blijken onze fietsen nog netjes achter de balie te staan, dus bereiden wij ons voor op de reis terug naar huis. De terugreis leek zo soepel te verlopen. In Port Elizabeth zagen we een medewerker van het vliegveld met onze fietsen in de hand naar het vliegtuig lopen. Je zou denken niets aan de hand. We hadden echter een tussenstop in Johannesburg. De baggage is doorgelabelled dus die krijgen we in Johannesburg niet meer te zien. Op Schiphol aangekomen blijkt dat de fietsen in Johannesburg zijn achtergebleven omdat een overijverige medewerker van KLM van mening is dat de fietsen plotseling niet volgens de voorschriften zijn ingepakt. Je kan met elke maatschappij de hele wereld over vliegen met je fietsje, maar alleen bij het oerhollandse KLM levert dat problemen op………. KLM doet nu zijn uiterste best om de fietsen alsnog in Nederland te krijgen, maar voorlopig staan ze dus nog in Johannesburg…..

Van Storms River naar Humansdorp naar Jeffrey's Bay

Op onze "rustdag" zijn we naar Storms River Mouth gefietst. Bij de ingang van het park moesten we eerst de nodige formulieren invullen. Toegang is geheel op eigen risico. Als je dan op je fietsje verder rijdt geeft dat toch weer een ander gevoel dan in een auto, maar behalve vogels en uit de kluiten gewassen "marmotten" (klip dassie) zien we vandaag geen wild. Na de ingang volgt een steile afdaling naar de kust. In het park zijn verschillende wandelpaden, maar 99% van de toeristen lijkt de kortste route te nemen naar de hangbrug over de rivier. Omdat wij op onze fietsschoenen zijn hebben ook wij voor deze optie gekozen. De hangbrug geeft een mooi zicht op de rivier en de zee. Als we weer terugfietsen blijkt de steile afdaling van vanochtend een 4 kilometer lange kuitenbijter van 14% te zijn. Gelukkig fietsen we vandaag zonder bagage.... De volgende ochtend waait het weer eens erg hard. Voor de verandering hebben we de wind vandaag echter in de rug en vliegen de kilometers onder onze wielen door. Al voor het middaguur hebben we onze beoogde bestemming bereikt. Het ligt echter in niemandsland dus overwegen we om door te fietsen. De volgende etappe is echter nog ruim 75 kilometer en onze routeinformatie geeft geen overnachtingsmogelijkheden voor onderweg. In een restaurantje doen we navraag naar de mogelijkheden en volgens de eigenaar zou in Humansdorp in ieder geval een hotel zijn. Humansdorp is nog 55 kilometer en we besluiten het maar te proberen in de hoop dat de windrichting niet zal wijzigen. De eerste kilometers gaan weer in sneltreinvaart, maar langzaam wordt het terrein heuvelachtiger en hebben we minder profijt van de wind. Zo'n 15 kilometer voor Humansdorp weten we al dat Humansdorp ons eindpunt gaat zijn voor vandaag. Als we in Humansdorp de main street in willen fietsen worden we ineens vanuit een auto aangesproken. "Zijn jullie Nederlanders? Hebben jullie zin in koffie?" Uhhh nou eigenlijk best wel.... "Wij wonen op nummer 41, tot straks!" Het blijken Nederlanders te zijn die al meer dan 10 jaar lang overwinteren in Zuid Afrika. Tot onze verbazing zijn we uitgenodigd terwijl ze net vers samen met twee nichtjes zijn aangekomen. Met ons in het kielzog betreden ze hun woning waar ze een half jaar niet zijn geweest..... De koffie smaakt prima, maar dan wordt het tijd om een plekje voor de nacht te zoeken. Dat blijkt niet heel erg ingewikkeld. De buren die een half jaar op hun huis hebben gepast blijken een B&B te hebben en dus verplaatst de optocht zich naar de buren. Die hebben elkaar een half jaar niet gezien en het weerzien wordt gevierd met wijn en bier. Het is net alsof wij hier ook al jaren over de vloer komen en ja natuurlijk we kunnen blijven slapen. Als vanzelfsprekend worden we uitgenodigd om samen uit eten te gaan. Na het eten wordt er thuis even in de drankvoorraad gezocht en komt er nog een fles brandy tevoorschijn. De man kan onderhoudend vertellen over allerlei handeltjes die hij heeft opgezet met de lokale mensen. Zaken doen gaat hier net even iets anders dan in Nederland. Alles lijkt fout te gaan, maar hij heeft er zichtbaar plezier in. De volgende dag is het nog maar een klein stukje naar Jeffrey's Bay. Het waait minder hard, maar nog wel steeds in de goede richting. Eigenlijk een soort halve rustdag dus.

Wilderness naar Knysna, Plettenberg en Stoms River

We verlaten onze B&B na een ontbijt dat buiten werd geserveerd. We hebben uitzicht over de lagoon. Het meer wordt gevuld door de zee. We hebben overnacht in een rond huisje met rieten dak. Grappig gevalletje. We gaan een stuk over een gravelweg. Het is mooi weer. We hopen dat er niet veel verkeer op deze weg rijdt want het stuift nogal... Wij stuiteren over ribbels en ontwijken de gaten. We gaan over de Touwrivier. Volgens de omschrijving loopt hier het Chootsjoe spoorlijntje. Hier zou een stoomtreintje rijden van Wilderness naar Knysna. Aan de hoeveelheid zand dat over de rails is gespoeld te zien hebben we een vermoeden dat het al een tijdje is geleden dat een treintje er heeft gereden. We rijden langs een paar meren. De gravelweg houdt op en we draaien de Nasionale weg (n2) op. We fietsen de Gonkammarivier over. Even later gaan we een brug over het Knysna lagune. Hier is zowaar een fietspad! Een tijdje hebben we trouw over het fietspad gereden maar we werden het gehobbel al gauw zat. Toch maar weer op de grote weg. Lekker op de "vluchtstrook". In Knysna geluncht aan de haven. De eigenaar van de B&B had ons eerder op de dag zien fietsen. Het was volgens hem een erg lange klim... Vanuit Knysna hebben we eerst een lange klim van 8 km. Het is al erg warm. De hele beklimming hebben we uitzicht op een township aan beide kanten van de weg. Stenen huisjes gebouwd door de overheid. Golfplaten en ander materiaal. Houten huisjes ter grootte van een trekkershut. Huisjes in aanbouw. Harde muziek, geroep en gepraat. Vrouwen die de was doen. Een drukke bedoening zo op de "vroege" morgen. We besluiten om van de Nasionale weg af te gaan. Ongeveer 8 km gravel. Het afdalen op gravel is even opletten geblazen. Zo'n 6% dalen is dan wel andere koek. De auto's die er rijden gaan met een behoorlijke vaart over deze weg. Een beetje steenslagschade meer of minder deert kennelijk niet. We komen langs het Plettenberg vliegveld. Meer een groot grasland. We komen nu eens niet via een township een plaats binnen. Grote huizen met genoeg ruimte voor een pony en met mooi uitzicht. Wat een contrast. Om het centrum in te komen krijgen we nog een lange en fikse (15%) klim voor de kiezen. Na de verlate lunch op zoek naar een B&B. Via onze routebeschrijving komen we bij ocean watch guesthouse. http://www.anoceanwatchguesthouse.co.za oké een beetje luxe maar we hebben de afgelopen nachten niet zo goed geslapen... En Plettenberg is niet de goedkoopste plaats tot nu toe... Judy, de gastvrouw, is zo onder de indruk van al dat gekke gedoe op een fiets en doet nog iets van de prijs af. We hebben de "captain's room" met kingsize bed. Heerlijk geslapen en verwend met een lekker ontbijt. Glen, de gastheer, vraagt nog het een en ander over de fiets en wenst ons een safe trip toe. Om Plettenbergbaai uit te komen rijden we over de hoofdweg. We hebben schitterend uitzicht. Daarna moeten we 4km klimmen. We gaan over de "oude" weg. Na ruim 20km komt een auto naast ons rijden. Het is Glen, de gastheer van ocean watch guesthouse. Hij stopt en geeft ons een handvol snoepjes. De natuur is hier volgens hem geweldig (klopt!) een mooie afdaling, maar daarna.... Even later komt hij ons weer tegemoet. Alles wat hij ons heeft belooft klopt. Na de afdaling komt alleen een fikse klim die hij even vergeten is. En dan krijgen we het toetje. Een mooi uitzicht over de kust. Ineens zien we meerdere malen een walvis boven water springen. Zo te zien zelfs meerdere walvissen! Dat was een echt toetje! We fietsen alweer een tijd in het Tsitsikamma forrest gebied. Na de oude weg komen we via een tolpoort weer op de n2. Bij de ingang van 's' werelds hoogste bungyjump strijken we neer voor een cola en een tosti. Na een grappig aanzetje begint de dame over een terroristische aap te vertellen. Betreffende aap heeft al eens via het dak haar restaurantje betreden en zich tegoed gedaan aan haar etenswaren. De aap had haar hele keuken over de kop gehaald maar gelukkig at hij wel erg netjes. Een plakje brood per keer;-) Even later steekt een groep bavianen over de weg. Het blijft een verrassing om ze te zien. We komen aan in het plaatsje Storms River, vlakbij het natuurreservaat Storms River Mouth. Morgen een rustdag. Maar even kijken wat we gaan doen.

Van Oudtshoorn naar George naar Wilderness

Omdat we een zware dag verwachtten vertrekken we vroeg na een uitstekend ontbijt met zelf gebakken brood. De weersverwachting is twijfelachtig maar we willen geen verdere vertraging oplopen. Na een kilometer of 5 lijkt de hemel op ons neer te vallen. Het water klotst in onze schoenen. Na de regen weer snel zonneschijn, maar ook weer snel regen. Het wordt een dagje waarbij we voortdurend van kleding wisselen. Regenjasje, T-shirt, regenjasje..... Afgezien van het water dat uit de lucht komt vallen hebben we net toevallig vandaag een ritje waarbij we vrijwel de hele dag op een "dirtroad" rijden. Op sommige stukken is het redelijk te doen, maar op veel stukken blijft de modder aan onze banden kleven en komen we bijna niet meer vooruit. Het voelt alsof er voortdurend iemand aan de bagagedrager hangt om de snelheid eruit te halen. Dat is niet echt nodig, om het feest compleet te maken, moeten we ook nog eens flink klimmen vandaag. Terwijl we stug doorstoempen worden we plotseling verrast door een kudde impala's. Zij blijkbaar ook door ons, want ze rennen snel de andere kant op. Als we de op een na laatste pas beklimmen worden ook de perioden van zon vervangen door regen en wordt het steeds kouder. Na de afdaling zou er "iets" te eten en te drinken moeten zijn, maar het onooglijke winkeltje blijkt dicht te zijn. Vier dronken Afrikanen wijzen ons de weg, maar we kunnen er geen chocola van maken. We besluiten de laatste pas ook via een "dirtroad" te beklimmen omdat dat korter zou zijn. Bij het "postkantoor" vragen we nog eens hoe de weg erbij ligt na de regen en iemand die deze weg net heeft gereden legt ons uit dat we op een plateau zitten, dat het misschien nog een beetje klimmen is en daarna alleen maar naar beneden. Dat beetje klimmen viel natuurlijk niet mee in de stromende regen. Op de top stond nog een bemoedigend bordje "Amanda's grave"........ De afdaling was koud, de weg was zeer slecht en vooral erg steil. We stopten regelmatig om weer wat bloed door onze vingers te laten stromen. Een groep van ongeveer 10 bavianen zat plotseling op de weg. Ze renden snel het bos in en toen konden wij passeren. Met half versleten remblokken kwamen we uiteindelijk vlak voor George weer op een asfaltweg uit. We kwartierden in bij een Nederlandse mevrouw die een B&B runde. We schaamden ons dood voor onze met modder besmeurde lichamen en dito fietsen. Een afgeschreven handdoek wist de eerste modder te verwijderen en we kregen speciaal een kamer met balkon zodat onze kleren buiten konden drogen. Bij de plaatselijke Italiaan een reuzenpizza besteld en tot de laatste kruimel weggewerkt. Dat lukte maar zelden.......tsja......... De volgende ochtend weer verwend met zelf gebakken brood en naar Wilderness gefietst. Dat was maar een klein stukje, de zon scheen en we hebben het er verder lekker van genomen. Wasje laten doen en heerlijk wild gegeten.

Ladismith, Calitzdorp naar Oudtshoorn

Na het ontbijt buiten op de veranda maken wij ons op om te vertrekken. De gastvrouw neemt afscheid van ons. Ze gaat naar de kapper in Oudtshoorn. Ze beaamt dat het belachelijk is om 98km te gaan reizen voor de kapper. Maar zoals ze zegt " de kappers in dit plaatsje zijn erg ouderwets. Er was vroeger wel een goede maar zij is gestopt". De gastheer begint weer uitvoerig te babbelen. Zul je altijd zien wanneer je op het punt staat te vertrekken... Uiteindelijk ons los weten te weken. Hup naar de Spar voor water en koekjes voor onderweg. Net als bijna elke dag is er onderweg niets te eten en drinken. Dit keer is er na zo'n 20 km in Zoar een tearoom, daarna niets meer. We doen een kleine omweg naar Zoar. Dit is een missionarisplaatsje. We kunnen in het theehuis iets te drinken krijgen. Helaas was net de frisdrank op. De auto wordt gestart en meneer gaat naar de dichtstbijzijnde winkel. Een kontantwinkeltje hebben we eerder al gezien,dus daar zal de cola wel worden gehaald. Een tijdje later krijgen we een colaatje en zijn "zuster" had worteltjestaart gemaakt dus die nemen we dan óók maar. De komende ruim 30 km is er niets meer te krijgen. Na wat gebabbel gaan we weer verder. Het is behoorlijk warm. We zien de afslag naar de Seweweekspoortpas. Ons is verteld dat het vroeger met paard en wagen zeven weken duurde om de pas over te steken... We hebben al een paar keer een schildpad gezien. Van veraf zien we iets scharrelen op de weg. Het gaat niet erg snel, dus je denkt al gauw dat je het niet goed ziet of dat er iets over de weg waait. Dichterbij blijkt het dan een schildpad te zijn. We vroegen ons af of het verstandig van ze is en of ze bestand zijn tegen auto's. Later werd de vraag beantwoord. De schildpad was "gekraakt". We gaan de Huisrivierpas over. Dit is niet een erg zware beklimming, de klimmetjes ervoor zijn erger. De Huisrivierpas is voor ons een lange en steile afdaling van ongeveer 7 km. We hebben last van onze handen van het in de remmen knijpen. Daarna komt nog een pittige beklimming. Waar we 200m hoogteverschil moeten overbruggen. Altijd weer jammer na zo'n mooie lange afdaling. Tijdens de laatste beklimming komt een auto ons tegemoet. Een arm aan de bestuurderskant zwaait uitbundig naar ons. Het blijkt de gastvrouw die naar de kapper is geweest. Weer onderweg naar huis. Ze heeft even heen en weer gereden. Een traject waar wij 4 dagen over fietsen. Voordat we Calitzdorp inrijden passeren we een township. Het is groot township met verschillende soorten huizen. De huizen die door de overheid zijn gebouwd maar ook de illegale bouwsels van golfplaten. Na het township komen we in het plaatsje Calitzdorp. Het staat bekend om de port. Na iets te hebben gegeten en gedronken gaan we op zoek naar een overnachtingsplek. Het wordt Die Dorpshuis. Een beetje vergane glorie. Er lopen een paar honden rond waarvan we er een van verdenken ietswat racistisch te zijn. Waardoor zou het komen?.. Het is een Duitse herder. Telkens als er een donker persoon langs loopt begint het beest vreselijk te blaffen. De mensen gaan er met een boog omheen. Zelfs donkere mensen die bij Die Dorpshuis moeten zijn wachten eerst bij het hekje totdat iemand aangeeft dat het goed is om naar binnen te komen. Een erg vreemd gevoel. De volgende dag vertrekken we naar Oudtshoorn. Het is bewolkt en relatief koel, 27 gr. We rijden over een cementplatenweg. Er is geen plaat die nog heel is. De platen zijn her en der gerepareerd met asfalt. De reparatieplekken liggen hoger dan de platen. De hele weg is het een gehobbel. Ontwijken van gaten en reparatieplekken. De zon breekt weer door en al gauw hebben we ruim 33 gr op onze teller staan. In de omgeving zijn allemaal struisvogelboerderijen. Grote jongen. Beste kippenpoten.... Opeens zien we op een heuvel een grote kerk staan. Op de routebeschrijving staat geen plaats genoemd. Op het plaatsnaambord staat de naam De Hoop. Wat zou er eerder zijn geweest? De plaatsnaam of de kerk? Wie het weet mag het zeggen! De laatste 10 km gaan weer over de weg, route 62. Oudtshoorn. Een grote plaats, de grootste voor ons sinds tijden. We strijken neer bij The Gumtree, www.gumtreelodge.co.za. Een mooie B&B aan de grobbelaarsrivier. De brug over de rivier ziet er vreemd uit. De weg duikt naar beneden en op het punt waar je een brug verwacht lijkt het gewoon een weg te zijn... Uit foto's blijkt dat de rivier in 2007 is overstroomt met als gevolg dat een een grote safaritruck met mensen is omgeslagen. De mensen zijn gered door een helicopter. Vandaag een rustdag ingepland. Helaas is de Gumtree volgeboekt. We moeten verkassen. Het is The Yottclub geworden. Een straat verderop, aan dezelfde rivier. Een paradijs voor de otter en vogelliefhebber. Met een echte vogel/otterkijkhut in de tuin bij de rivier. We zijn moe. De afgelopen dagen waren zwaar en de komende dagen zijn van hetzelfde laken een pak. Tijd om de benen rust te geven.

Swellendam naar Warmwaterberg naar Ladysmith

We werden wakker en de zon scheen al! Na een heerlijk koud ontbijt zijn we vertrokken. Het is zondag en de eigenaresse/kok is naar de kerk dus is er geen warm ontbijt. Heerlijk, eens geen gebakken ei. We moeten de Tradouwpas over. De uitzichten zijn erg mooi. Allemaal watervalletjes en zelfs een drupkelder. Dit is een rots waar water doorsijpelt. In Barrydale aangekomen strijken we bij een leuk restaurantje neer om te lunchen. In onze ogen was dit het enige leuke aan het plaatsje op de wijn- en brandykelder na. Het eten was heerlijk. We kwamen erachter dat de sluitingstijd om 15.00 uur is. Morgen is een lange en zware fietsdag. We zien dat er een warmwaterspa in de "buurt" is. De eigenaresse zegt dat het een leuke bestemming is en biedt aan om te bellen of er nog accomodatie beschikbaar is. Er is accomodatie vrij en voor ons gereserveerd. Wanneer we niet voor half 6 aankomen zal de sleutel op onze naam klaarliggen. De receptie is dan gesloten. Rond 15.00 uur vertrekken we richting Warmwaterberg. Nog 30 km te fietsen. De laatste 3 km gaat nog over een stijgend gravelpad. We arriveren uiteindelijk om kwart over vijf en worden begroet met "ha, daar zijn de fietsers!". Bij Warmwaterberg hebben ze onlangs hun 125 jarig jubileum gevierd. Aan de inrichting is in de loop der jaren weinig veranderd. We hebben de beschikking over een slaapkamer, een keuken en een privé badkamer waar warm water uit de bron ons bad vult. Vandaag weer over het gravel terug naar de grote weg. Dit keer,met dank aan de zwaartekracht, zonder te trappen. De hele dag hebben we het idee dat we in een decor van een westernfilm fietsen. Geen idee of er wel eens zebra's in een westernfilm voorkomen, maar in deze vandaag in ieder geval wel. Het is vandaag erg heet. Als we bij een zeer welkom restaurantje hebben geluncht staat de teller op 57 graden. Dat is in de zon natuurlijk, maar de rest van de dag komt de teller niet meer beneden de 40 graden. Eenmaal in Ladysmith aangekomen hebben wij onze laatste energie wel verbruikt. We slapen in een prachtig mooi oud huis. In het begin van de twintigste eeuw werd deze omgeving rijk met de verkoop van struisvogelveren. Per gram meer waard dan goud omdat dames de veren als statussymbool op hun hoeden droegen. De aardige mevrouw die ons hier onderdak verleent is inmiddels druk in de weer met onze was en wij zitten op de veranda met een biertje. Wat een luxe! Straks naar de plaatselijke "kombuis".

Gravelpad naar Elim, welverdiende cheesecake in Bredasdorp, eat sleep shop

Van Bredasdorp naar Swellendam

De tocht van Elim naar Bredasdorp is qua aantal kilometers een eitje. Een andere vrijwilligster van de gemeenschap serveerde ons ontbijt. Cornflakes met koude of warme melk. Een paar slappe toast. Roerei met worst, bacon en ham. Het vlees maar gelaten voor wat het is. Als we dat nemen komt het de hele dag terug. Te vet. Vandaag weer asfalt. De zon schijnt en de wind wordt hier ook nooit moe. Het heuvelt en de wind zorgt ervoor dat we een slakkengang hebben. Onderweg zien we struisvogels en een groep bavianen. Bredasdorp is een plaats waar meerdere wegen bij elkaar komen. Na de lunch gaan we op zoek naar een B&B. Uiteindelijk komen we bij Bredasdorp square met de slogan "eat sleep shop" www.bredasdorpsquare.co.za. De fietsen gestald in de verfwinkel. En hup in de badkuip op pootjes. Een superkamer. Bredasdorp is een redelijk grote plaats maar een aardig restaurant konden we niet echt vinden. We konden kiezen uit: Wimpy, KFC, Spur en Flames. Dan maar een pizza bij Flames. De afhaalsectie van het restaurant was megadruk. Na een heerlijk ontbijt hebben we nog een lunchpakket geregeld. De afstand is ongeveer 75km in heuvelachtig landschap. Het wordt "gently rolling" genoemd. Er is niet veel wind maar helaas regent het. We hebben besloten om de regen voor lief te nemen en toch te vertrekken. Menig tegemoetkomend automobilist zwaait naar ons. Ze houden goed rekening met ons. In de loop van de ochtend neemt de regen af. Net als we besluiten om de regenjas uit te doen begint het weer te regenen. De temperatuur blijft gelukkig aangenaam. Uiteindelijk gaat de regenjas uit. Te broeierig. Het is de graanschuur. Om ons heen zien we voornamelijk graanvelden. Maar ook schapen en koeien. Veel kleurrijke (rood, geel, groen, blauw) vogeltjes kwetteren om ons heen. Ook kraanvogels zien we vliegen en in de landerijen staan. De boerderijen zie je bijna niet liggen. De boerderijen zijn toegankelijk via een gravel oprijlaan. Op 12km afstand van Swellendam zien we de plaats nog niet liggen. We zullen het vast zien na de heuvel. Na 2km klimmen nog geen plaats te zien... Uiteindelijk zo'n 7km na het plaatsnaambord zijn we in het centrum. Heel erg blij dat we een lunchpakket hebben geregeld, want zoals beloofd was er niets anders dan weilanden en heuvels om ons heen. Heerlijke Bobotie gegeten. Kan Knorr wereldmixen nog een puntje aan zuigen. De gastvrouw had van Knorr gehoord. Veel groenten, boontjes erin toch? Hoort niet. Haar tip was om gewoon het recept te googelen. We lassen vandaag een rustdag in. Het weer is vandaag niet fijn om te fietsen. De afgelopen dagen kregen we de kilometers niet kado. We worden gewaarschuwd voor een "slippery" bergpas.

Elim

Al fietsende konden we afscheid nemen van de walvissen. Ze dobberden weer langs de kust. Het eerste stuk was over asfalt, de wind deed al weer aardig zijn best. Na ongeveer 25 kilometer kwamen we uit op een gravelweg. Wij waren in de veronderstelling dat dit een weg zou zijn alsof je over een schelpenpad door de duinen fietst, maar niets was minder waar. Met een weg had het weinig te maken. Waarschijnlijk was dwars door de velden fietsen comfortabeler geweest, dan heb je tenminste geen last gehad van het stof. We moesten nog ruim 40 kilometer over deze "weg" dus langzaam kwam het besef dat het nog een lange middag ging worden. Heuvelop lukte het mede door de harde wind amper om 5 kilometer per uur te fietsen en naar beneden was 15 per uur verre van comfortabel door de vele gaten in de weg. Als je echter maar stug doorfietst kom je uiteindelijk vanzelf op je bestemming aan. Voor ons op een uitzonderlijk laat tijdstip van half zes. Overigens was de omgeving waar dit karrenspoor ons door leidde prachtig. Elim is een klein dorpje met allemaal gelijksoortige witte huisjes. Het wordt wel de droom van fotografen genoemd. We slapen en eten in een B&B dat gerund wordt door vrijwilligers uit de gemeenschap. In het gastenboek staat af en toe een verhaaltje van fietsers die op het tandvlees in Elim zijn aangekomen......... ;-)

Zwelihle township

Gordon's Bay naar Hermanus

Gordon's Bay Na een intrigerend ontbijtje, (telkens als we om wat extra toast vroegen, kregen we precies 1 sneetje toast geserveerd) op de fiets gestapt naar Gordon's Bay. We fietsten met geweldig uitzicht over de wijnvelden helaas over een erg drukke weg. Even een uitstapje gemaakt naar wine estate "Vergelegen" prachtig gelegen met een rijke historie en goed bewaard gebleven. Met dartelende eekhoorns langs de heuse oprijlaan. Hoewel we nog een stuk moesten fietsen hebben we ons aan de wijnproeverij gewaagd. 4 Proefjes de man. (Wel beide iets anders uitzoeken natuurlijk) dus uiteindelijk 8 verschillende wijntjes geproefd. De emmer om het goedje weer uit te spugen ontbrak. Nadat we weer op de fiets waren gesprongen bleek dat het inmiddels flink was gaan waaien. Dat is tot op heden telkens zo in de middag, dus het lag niet aan de wijn;-) Van Gordon's Bay zijn we van plan om naar Hermanus te fietsen. 80 km. De avond voor vertrek waait het erg hard. We hopen dat de wind zal afnemen. Helaas is dit niet het geval. Het waait nog steeds erg hard. We moeten ons schrap zetten om niet van de weg geblazen te worden. De kustweg die we afleggen wordt hier ook wel de whaleroad genoemd. We blijven kijken, maar zien er geen. Bij het plaatsje Rooiels lunchen we. We komen tot de conclusie dat we Hermanus niet gaan halen. We hebben ruim 20 km afgelegd en het is na de middag. Na de lunch gaan we verder. Ineens steekt er een baviaan met een jong op de rug over. De eerste. Even later zien we weer een met een jong. Dus de waarschuwingsborden staan er niet voor niets;-) Het begint even flink te regenen. De temperatuur daalt van 24 naar een graad of 18. We besluiten om in Kleinmond te gaan overnachten. Na een kop koffie gaan we op zoek naar een B&B. Of er is niemand thuis of ze zitten vol.Terug naar het centrum. De VVV is gesloten. Een aardige eigenaresse van een restaurant helpt ons verder. Na wat rondbellen hebben we een slaapplaats. Het is een klein plaatsje. Het is zondag en de restaurantjes sluiten vroeg. s' Nachts regent het soms flink. Gelukkig is de volgende dag de zon er weer. Op naar Hermanus. Nog ruim 40km te gaan. Het landschap verandert. De bergen zijn meer groen i.p.v. rotsen. Hermanus staat bekent om het feit dat de walvissen vlak langs de kust zwemmen. Rond een uur of 5 horen we een toeter. In het plaatsje werkt de "whale crier". Deze man speurt de zee af op zoek naar walvissen. Als hij ze ziet dan blaast hij op zijn zelfgemaakte toeter van kelp (soort zeewier). En daar waren meerdere walvissen. Verder op zee zagen we een walvis een duik nemen. Helaas was het niet mogelijk om de bekende foto van de staart te maken. Gewoon genieten zonder fotograferen heeft ook zo z'n charme. Tijdens het eten zagen we een walvis meerdere malen hoog uit water springen. Een bijzonder gezicht. De volgende dag eerst snel de was gedaan. Daarna terug naar het dorp gewandeld. Op de kade was het een stuk drukker dan een dag eerder. Voor de kust lag een flink aantal walvissen te genieten van de zon. Net toen we hadden besloten om een kopje koffie te drinken sprong iets verderop zee een walvis hoog uit het water. Een kenner in de buurt riep "she will do it again" en inderdaad de walvis sprong nog twee keer hoog uit het water en dit keer was de fotocamera wel stand-by om dit moment vast te leggen. Na het walvissenspectakel hebben we een tourtje geboekt naar een township. Een alleraardigste man op leeftijd liep met ons door het township. Voor we er erg in hadden maakten we kennis met zo ongeveer iedereen die we tegen kwamen. Uiteraard kon daarbij moeders, de leraar en de dokter niet ontbreken. Er liepen zeer veel kleine kinderen op straat. Iedereen wilde graag op de foto. Dat was lastig fotograferen want zodra er iemand ging poseren, was er iemand die ervoor ging staan poseren, iemand die weer daarvoor ging staan enz....uiteindelijk was het ultieme plezier om bij Sandra op het schermpje te kijken hoe de foto was geworden. Grappig gezicht om te beseffen dat ergens onder een kluwen aan kinderen Sandra ook nog ergens zou moeten zitten.... Het was het vrolijke deel van een trieste omgeving waar wij zonder onze gids Willy niet veilig hadden kunnen rondlopen. Morgen vertrekken we naar Elim. In het plaatsje zou slechts 1 karig onderkomen beschikbaar zijn. Voor de zekerheid hebben we maar even gebeld of er een kamer vrij is. In de verre omtrek is namelijk verder niets......

Stellenbosch

Op tijd vanuit ons onderkomen naar Simon's Town gegaan. We zouden opgehaald worden voor een transfer naar Stellenbosch. De taxichauffeur, die met een gewone auto was, had echter niet begrepen dat er ook twee fietsen mee moesten. Er moest dus iemand met een busje komen helemaal uit Kaapstad. Onze taxichauffeur kletste vijf kwartier in een uur, dus het wachten duurde niet lang. Toen het busje er eenmaal was bleek de bank niet naar beneden te klappen. Uiteindelijk de wielen maar gedemonteerd en toen lukte het toch om de fietsen mee te nemen. Het was een mooie rit. We kwamen ook nog langs een eindeloos trieste Township. Alleen op het stuk waar wij langs reden zouden 2,5 miljoen mensen wonen. We hadden in Kaapstad een keer de weg gevraagd. Toen meenden we te hebben verstaan dat we bij de robot rechtsaf moesten. Geen robot gezien.... Vandaag zei de chauffeur het woord nogmaals. Ze noemen hier een verkeerslicht een robot. Buiten een aantal vreemde woorden is het hier makkelijk communiceren. Er wordt door iedereen Engels gesproken. Afrikaans is voor ons ook goed te volgen. De dame van het onderkomen in Boulders ging over op Afrikaans toen ze wist waar we vandaan kwamen. Een keuken is een kombuis, een trap een trappie en de nooduitgang is de nooduitgang. Eenmaal aangekomen in Stellenbosch op zoek naar een bed. Er bleek een conferentie te zijn waardoor alle B&B's waar we kwamen al volgeboekt waren. Het contrast met de voorgaande dagen kon niet groter. We slapen nu in een gangkast ;-) maar zijn blij dat er toch nog een plekje voor ons is. Bovendien hebben we vandaag gezien hoe het ook kan, dus we zullen maar niet klagen. Hier in Stellenbosch zie je veel Nederlandse namen. Van der Stel drankenhandel,Jan Cats' restaurant, Keerom (doodlopende weg), Kerkstraat en ga zo maar door. We overnachten in hotel Eendracht. De regio Stellenbosch is bekend van de wijn. De wijnboeren zitten helaas niet op loopafstand. We komen morgen langs Vergelegen. www.vergelegen.co.za Volgens de Lonely Planet een niet te missen wijnboer. Moeten we daar maar even van de fiets af;-)

Kaap die Goeie Hoop

Vanuit ons stekkie in Boulders Beach maken we een dagtripje naar Kaap die Goeie Hoop. Onderweg komen we meerdere malen borden tegen met de waarschuwing voor baboons. Ze zijn gevaarlijk en je mag ze niet voeren. Het duurde even voordat we doorhadden om welk beest het gaat. Bavianen. Geeneen gezien... Ook hebben we helaas nog geen walvis voorbij zien zwemmen. Hopelijk hebben we nog meer geluk. Onderweg schitterend uitzicht op de blauwe zee. De baai heet False Bay. We hebben flinke wind tegen. Eerst fietsen we naar Cape Point. Het uitzichtpunt met de vuurtoren. En er is een restaurant. Een mooi, chique restaurant, het heet The Two Oceans. http://www.two-oceans.co.za Zoiets verwacht je niet op zo'n toeristische plek. Met de Flying Dutchmen kabelbaan naar boven om daar te genieten van het uitzicht. Een hele kolonie aalscholvers woont daar op de rotsen. Je ruikt het ook.... Vanaf Cape Point fietsen we naar Kaap die Goeie Hoop. Dit is het punt waar de Atlantische oceaan en de Indische oceaan samen komt. Op dit punt zijn al vele schepen vergaan. Terug hebben we wind mee en we gaan overwegend dalen. Een fijne terugtocht. Er lopen een paar struisvogels rond. Wij zijn voor de beesten afwijkend. Er rijden voornamelijk auto's en bussen. Ze houden ons goed in de gaten. Aangekomen in ons geriefelijk onderkomen (Roman Rock). Genieten we van een lekkere douche. Na het eten wandelen we terug naar de hoofdweg. We zien iets voor ons waggelen over de stoep. De drie gebroeders lopen rond. Het zijn 3 pinguïns. Even verder staan meerdere pinguïns bij iemand in de tuin. Aan de witte sporen blijkt dat ze hier vaker rondscharrelen. Gezellig zo'n stel in je tuin. En ja hoor, ook weer balken als een ezel. We hadden al verkeersborden gezien met de tekst "pas op voor overstekende pinguïns". We geloofden er niet zo in, maar het klopt dus echt. En wat ook klopt is het bord "pas op voor overstekende golfers". De plaatselijke golfclub met squash en bowlingbaan zit aan de andere kant van de weg. Om te golven moeten ze inderdaad oversteken. Morgen hebben we een transfer naar Stellenbosch. Althans dat hopen we. De telefoonverbinding was heel slecht.

Simon's Town

Vanochtend vertrokken uit Kaapstad. Vanuit het stadion klonk al muziek. Vanavond geeft Rihanna een concert. Volgens de taxichauffeur voor 17 miljoen mensen... Wij denken eerder dat er zo'n 17.000 mensen in het stadion zullen zijn. Voor ons gevoel begint de reis nu pas echt. We fietsen langs de kust en al snel zijn we uit de stad en fietsen we van dorpje naar dorpje. We kiezen voor een prachtige route over de Chapman's Peak. http://www.kaapstadmagazine.nl/chapmans-peak http://www.chapmanspeakdrive.co.za Hoewel de zon schijnt en we al aardig verbrand zijn, waait er een harde wind die erg koud aanvoelt. Regelmatig nemen we de tijd voor het maken van foto's. In Simon's Town is het even zoeken naar een plekje om te slapen. Het wordt Boulders Beach. De eerste twee B&B's zijn volgeboekt, maar de laatste verwijst ons naar de buren verderop in de straat. We slapen uiteindelijk in een schitterend appartement met uitzicht over zee. Volgens de eigenaresse gisteren nog een walvis met baby voor de deur, helaas laten ze zich vandaag niet zien. Na een heerlijke douche nog even naar de pinguincolonie http://en.wikipedia.org/wiki/Boulders_Beach verderop in de straat geweest en daarna lekker gegeten. Grappig bordje bij de parkeerplaats van het restaurant. Of je nog even onder je auto wilt kijken voor je vertrekt. Er zou nog een pinguïn onder kunnen liggen....... Nooit geweten dat een pinguïn het geluid maakt van een balkende ezel.... Morgen naar het meest zuidelijkst puntje. Kaap de Goede Hoop.

Tafelberg

Kaapstad vanaf de Tafelberg

Kaapstad

Na een moeizaam vertrek zijn we in Kaapstad aangekomen. Eerst stonden we in de file en vervolgens bleek het nieuwe computersysteem van KLM voor de nodige vertraging te zorgen. Al snel stonden we in een rij waarin iedereen een goede reden had om te vragen of hij of zij even eerst geholpen mocht worden. Er moest immers een vlucht gehaald worden. Afijn, uiteindelijk haast in draf naar de gate, maar toch de vlucht gehaald.

Na een vlucht van ongeveer 11 uur landden we in Kaapstad. Daar zijn we 14 jaar geleden ook al kort geweest, maar het is niet echt dat we plekken herkennen. Er is hier blijkbaar veel veranderd. Omdat we geen last hebben van tijdverschil konden we bij aankomst gelijk inchecken en op 1 oor. We slapen overigens recht tegenover een stadion waar voetballiefhebbers nog wel eens van wakker liggen...;-)

Dinsdag hebben we, met in het achterhoofd de gedachte deze keer niet te veel te lopen, onze zolen toch flink op de proef gesteld. Onze fietsen waren al snel weer in elkaar gezet, dus hadden we genoeg tijd om Kaapstad te verkennen. Na een lange kustwandeling in de haven beland en daarna in het centrum wat gegeten. Via het Sea aquarium even terug naar het hotel om een jasje aan te trekken om vervolgens op het einde van de dag met de taxi naar de Tafelberg te gaan. Het uitzicht was geweldig. s'Avonds nog lekker gegeten. (Springbok carpaccio is weer eens iets anders) en redelijk vroeg naar bed.

Morgen onze eerste fietsdag naar Simon's Town.

Fietsen in Zuid Afrika

De laatste voorbereidingen worden getroffen en dan kan het beginnen.
Fietsen van Kaapstad naar Port Elisabeth.

We beginnen in Kaapstad. Gaan 2 dagen toeren over het schiereiland naar het meest zuidelijk puntje, Kaap de Goede Hoop. Van Simon's town een transfer naar Stellenbosch. Daar of in Franschhoek laten we ons verleiden tot een glaasje wijn. Naar Hermanus om daar vanaf land, hopelijk, walvisssen en pinguins te zien. Naar Bredasdorp, Swellendam, Ladismith, om een glaasje port te gaan drinken in Calitzdorp. Via Oudtshoorn, Wildernes, Knysna, Plettenbergbaai naar Tsisikamma National Park. Oude Bosch Farmstall, Beachview. Ja, echt het zijn allemaal plaatsnamen. Kortom, het lijkt ons een feestje.