Ladismith, Calitzdorp naar Oudtshoorn

Na het ontbijt buiten op de veranda maken wij ons op om te vertrekken. De gastvrouw neemt afscheid van ons. Ze gaat naar de kapper in Oudtshoorn. Ze beaamt dat het belachelijk is om 98km te gaan reizen voor de kapper. Maar zoals ze zegt " de kappers in dit plaatsje zijn erg ouderwets. Er was vroeger wel een goede maar zij is gestopt". De gastheer begint weer uitvoerig te babbelen. Zul je altijd zien wanneer je op het punt staat te vertrekken... Uiteindelijk ons los weten te weken. Hup naar de Spar voor water en koekjes voor onderweg. Net als bijna elke dag is er onderweg niets te eten en drinken. Dit keer is er na zo'n 20 km in Zoar een tearoom, daarna niets meer. We doen een kleine omweg naar Zoar. Dit is een missionarisplaatsje. We kunnen in het theehuis iets te drinken krijgen. Helaas was net de frisdrank op. De auto wordt gestart en meneer gaat naar de dichtstbijzijnde winkel. Een kontantwinkeltje hebben we eerder al gezien,dus daar zal de cola wel worden gehaald. Een tijdje later krijgen we een colaatje en zijn "zuster" had worteltjestaart gemaakt dus die nemen we dan óók maar. De komende ruim 30 km is er niets meer te krijgen. Na wat gebabbel gaan we weer verder. Het is behoorlijk warm. We zien de afslag naar de Seweweekspoortpas. Ons is verteld dat het vroeger met paard en wagen zeven weken duurde om de pas over te steken... We hebben al een paar keer een schildpad gezien. Van veraf zien we iets scharrelen op de weg. Het gaat niet erg snel, dus je denkt al gauw dat je het niet goed ziet of dat er iets over de weg waait. Dichterbij blijkt het dan een schildpad te zijn. We vroegen ons af of het verstandig van ze is en of ze bestand zijn tegen auto's. Later werd de vraag beantwoord. De schildpad was "gekraakt". We gaan de Huisrivierpas over. Dit is niet een erg zware beklimming, de klimmetjes ervoor zijn erger. De Huisrivierpas is voor ons een lange en steile afdaling van ongeveer 7 km. We hebben last van onze handen van het in de remmen knijpen. Daarna komt nog een pittige beklimming. Waar we 200m hoogteverschil moeten overbruggen. Altijd weer jammer na zo'n mooie lange afdaling. Tijdens de laatste beklimming komt een auto ons tegemoet. Een arm aan de bestuurderskant zwaait uitbundig naar ons. Het blijkt de gastvrouw die naar de kapper is geweest. Weer onderweg naar huis. Ze heeft even heen en weer gereden. Een traject waar wij 4 dagen over fietsen. Voordat we Calitzdorp inrijden passeren we een township. Het is groot township met verschillende soorten huizen. De huizen die door de overheid zijn gebouwd maar ook de illegale bouwsels van golfplaten. Na het township komen we in het plaatsje Calitzdorp. Het staat bekend om de port. Na iets te hebben gegeten en gedronken gaan we op zoek naar een overnachtingsplek. Het wordt Die Dorpshuis. Een beetje vergane glorie. Er lopen een paar honden rond waarvan we er een van verdenken ietswat racistisch te zijn. Waardoor zou het komen?.. Het is een Duitse herder. Telkens als er een donker persoon langs loopt begint het beest vreselijk te blaffen. De mensen gaan er met een boog omheen. Zelfs donkere mensen die bij Die Dorpshuis moeten zijn wachten eerst bij het hekje totdat iemand aangeeft dat het goed is om naar binnen te komen. Een erg vreemd gevoel. De volgende dag vertrekken we naar Oudtshoorn. Het is bewolkt en relatief koel, 27 gr. We rijden over een cementplatenweg. Er is geen plaat die nog heel is. De platen zijn her en der gerepareerd met asfalt. De reparatieplekken liggen hoger dan de platen. De hele weg is het een gehobbel. Ontwijken van gaten en reparatieplekken. De zon breekt weer door en al gauw hebben we ruim 33 gr op onze teller staan. In de omgeving zijn allemaal struisvogelboerderijen. Grote jongen. Beste kippenpoten.... Opeens zien we op een heuvel een grote kerk staan. Op de routebeschrijving staat geen plaats genoemd. Op het plaatsnaambord staat de naam De Hoop. Wat zou er eerder zijn geweest? De plaatsnaam of de kerk? Wie het weet mag het zeggen! De laatste 10 km gaan weer over de weg, route 62. Oudtshoorn. Een grote plaats, de grootste voor ons sinds tijden. We strijken neer bij The Gumtree, www.gumtreelodge.co.za. Een mooie B&B aan de grobbelaarsrivier. De brug over de rivier ziet er vreemd uit. De weg duikt naar beneden en op het punt waar je een brug verwacht lijkt het gewoon een weg te zijn... Uit foto's blijkt dat de rivier in 2007 is overstroomt met als gevolg dat een een grote safaritruck met mensen is omgeslagen. De mensen zijn gered door een helicopter. Vandaag een rustdag ingepland. Helaas is de Gumtree volgeboekt. We moeten verkassen. Het is The Yottclub geworden. Een straat verderop, aan dezelfde rivier. Een paradijs voor de otter en vogelliefhebber. Met een echte vogel/otterkijkhut in de tuin bij de rivier. We zijn moe. De afgelopen dagen waren zwaar en de komende dagen zijn van hetzelfde laken een pak. Tijd om de benen rust te geven.