Van Oudtshoorn naar George naar Wilderness

Omdat we een zware dag verwachtten vertrekken we vroeg na een uitstekend ontbijt met zelf gebakken brood. De weersverwachting is twijfelachtig maar we willen geen verdere vertraging oplopen. Na een kilometer of 5 lijkt de hemel op ons neer te vallen. Het water klotst in onze schoenen. Na de regen weer snel zonneschijn, maar ook weer snel regen. Het wordt een dagje waarbij we voortdurend van kleding wisselen. Regenjasje, T-shirt, regenjasje..... Afgezien van het water dat uit de lucht komt vallen hebben we net toevallig vandaag een ritje waarbij we vrijwel de hele dag op een "dirtroad" rijden. Op sommige stukken is het redelijk te doen, maar op veel stukken blijft de modder aan onze banden kleven en komen we bijna niet meer vooruit. Het voelt alsof er voortdurend iemand aan de bagagedrager hangt om de snelheid eruit te halen. Dat is niet echt nodig, om het feest compleet te maken, moeten we ook nog eens flink klimmen vandaag. Terwijl we stug doorstoempen worden we plotseling verrast door een kudde impala's. Zij blijkbaar ook door ons, want ze rennen snel de andere kant op. Als we de op een na laatste pas beklimmen worden ook de perioden van zon vervangen door regen en wordt het steeds kouder. Na de afdaling zou er "iets" te eten en te drinken moeten zijn, maar het onooglijke winkeltje blijkt dicht te zijn. Vier dronken Afrikanen wijzen ons de weg, maar we kunnen er geen chocola van maken. We besluiten de laatste pas ook via een "dirtroad" te beklimmen omdat dat korter zou zijn. Bij het "postkantoor" vragen we nog eens hoe de weg erbij ligt na de regen en iemand die deze weg net heeft gereden legt ons uit dat we op een plateau zitten, dat het misschien nog een beetje klimmen is en daarna alleen maar naar beneden. Dat beetje klimmen viel natuurlijk niet mee in de stromende regen. Op de top stond nog een bemoedigend bordje "Amanda's grave"........ De afdaling was koud, de weg was zeer slecht en vooral erg steil. We stopten regelmatig om weer wat bloed door onze vingers te laten stromen. Een groep van ongeveer 10 bavianen zat plotseling op de weg. Ze renden snel het bos in en toen konden wij passeren. Met half versleten remblokken kwamen we uiteindelijk vlak voor George weer op een asfaltweg uit. We kwartierden in bij een Nederlandse mevrouw die een B&B runde. We schaamden ons dood voor onze met modder besmeurde lichamen en dito fietsen. Een afgeschreven handdoek wist de eerste modder te verwijderen en we kregen speciaal een kamer met balkon zodat onze kleren buiten konden drogen. Bij de plaatselijke Italiaan een reuzenpizza besteld en tot de laatste kruimel weggewerkt. Dat lukte maar zelden.......tsja......... De volgende ochtend weer verwend met zelf gebakken brood en naar Wilderness gefietst. Dat was maar een klein stukje, de zon scheen en we hebben het er verder lekker van genomen. Wasje laten doen en heerlijk wild gegeten.