Jeffrey’s Bay naar Sea View, Port Elizabeth, Addo Elephant National Park, terugvlucht Amsterdam

We hebben overnacht bij Supertubes. Dit is een deel waar veel wordt gesurfd. Golfsurfen. Leuk om naar te kijken. Er staan bankjes in de duinen. Op een bankje staat een tekst. Het is een ter nagedachtenis van een jongeman die op 5-2-2013 is overleden. We hebben het vermoeden dat het een golfsurfer is geweest. Er is geen sprake van een mooi zandstrand, maar allemaal rotsen. We kunnen ons zo voorstellen dat het wel eens mis kan gaan met het golfsurfen… Na het ontbijt vertrekken we uit Jeffrey’s Bay. Het is bewolkt. Na de eerste beklimming begint het te miezeren. We komen voor de keuze te staan om de Van Stadenrivierpas te gaan beklimmen of over de N2 te gaan. Aangezien het telkens regent kiezen we ervoor om over de N2 te gaan. Zelfde aantal km’s maar minder stijgingen. Met regenjas aan klimmen is geen pretje. Na 50km te hebben gefietst hebben we een mogelijkheid om iets te kopen. Er is een winkeltje. Waybee Farmshop. Heel apart. Zomaar in de middle of nowhere een winkeltje. Een man begroet ons en babbelt er vrolijk op los. Hij blijkt de eigenaar van het winkeltje te zijn. Hij gaat de winkel in via een zijdeur en wij via de voordeur. Er is weinig voorraad. Sigaretten, koekjes, tandpasta, frisdrank. Veel meer is het niet. De winkel bevat over de hele breedte een “toonbank”. Van de “toonbank” tot plafond zijn tralies bevestigd met een stuk open om de spullen te kunnen overhandigen. We kletsen wat en er komt een motor aangereden. Een jongen komt ook de winkel in. Hij koopt 1 sigaret en krijgt er lucifers bij. Na een colaatje en een “energy” bar stappen we weer op de fiets. Na de afslag richting Seaview krijgen we weer wind tegen. De omgeving is niet echt inspirerend. We rijden richting de zee. Een klein township staat in de duinen. De locatie van het township is mooi. Dat er sprake is van een township is triest. In het plaatsje Sea View gaan we op zoek naar een B&B. Na enig gezoek hebben we er een gevonden die een kamer heeft. Voor het avondeten moeten we een flink stuk wandelen. We spotten nog een paar springende walvissen in de verte. Na het ontbijt vertrekken we naar Port Elizabeth. Vandaag hoeven we maar zo’n 35 km te fietsen. De gastheer zit op de praatstoel. We hebben de tijd. Als het goed is hebben we de wind in de rug. We gaan naar het hotel dat voor onze laatste dag is geboekt. Hier willen we overnachten omdat we verwachten dat dit hotel de ruimte heeft om onze fietsen te stallen. We willen de laatste dagen met een auto op pad. We kunnen merken dat we een grote stad naderen. Het is drukker op de weg. We hebben het hotel gevonden. We kunnen nog niet inchecken. Housekeeping is pas om 14.00 uur klaar. Tijd om te lunchen. Het is inderdaad geen probleem om een nacht te overnachten en daarna onze fietsen een paar dagen te laten staan om op 13 november weer terug te komen. De fietsen gaan achter de balie in een kantoor. No problem. Met een gehuurde polo vertrekken we de volgende ochtend richting Addo. De kaart die we hebben blijkt iets lastiger te lezen dan we hadden gedacht. Het lijkt niet zo ingewikkeld, maar afslagen in de juiste richting komen we niet tegen. We dwalen eindeloos rond om uiteindelijk de weg te vragen in een onooglijk restaurantje. De eigenaresse spreekt geen engels dus vraagt ze een klant om ons te helpen. Die komt tot de conclusie dat het te ingewikkeld is om uit te leggen, dus moeten we maar even achter hem aanrijden. We worden een weg in gestuurd naar een plaats die gewoon niet op onze kaart staat, maar het blijkt wel de juiste richting naar Addo te zijn. Hoe is het mogelijk dat je ruim 1200 km door dit land fietst zonder te verdwalen en in een auto de weg niet kunt vinden…….;-) In het natonale park blijkt geen accomodatie meer beschikbaar te zijn, dus vinden we uiteindelijk onderdak in de paardenstal van The Elephant House. http://www.elephanthouse.co.za/gallery.asp De volgende dag hebben we een gamedrive in het Addo Elephant National Park. Onderweg naar het park komen we tot verbazing van onze “ranger” al giraffes tegen. Die had hij al een maand of twee niet meer gezien. In het park wemelt het uiteraard van de olifanten. Kudu’s, zebra’s, wrattenzwijntjes (pumba uit de Lion King) en hertachtigen zijn ook goed vertegenwoordigd. De mestkever is beschermd. Je mag niet door de olifantenpoep rijden. Daar maken de mestkevers hele mooie ronde ballen van. Leeuwen, luipaarden en neushoorns zijn wel aanwezig in het park, maar laten zich niet zien. Op het hoogste punt van het park mogen we op eigen risico de auto verlaten en hebben we een pick nick met een adembenemend uitzicht. Volgens de ranger vallen leeuwen mensen alleen aan als ze heel erg honger hebben, maar we kijken toch een keer extra over onze schouder….We sluiten de dag af met een heerlijk diner in het Elepant House. De volgende dag blijkt Port Elizabeth een stuk eenvoudiger te vinden dan Addo. Bij het hotel aangekomen blijken onze fietsen nog netjes achter de balie te staan, dus bereiden wij ons voor op de reis terug naar huis. De terugreis leek zo soepel te verlopen. In Port Elizabeth zagen we een medewerker van het vliegveld met onze fietsen in de hand naar het vliegtuig lopen. Je zou denken niets aan de hand. We hadden echter een tussenstop in Johannesburg. De baggage is doorgelabelled dus die krijgen we in Johannesburg niet meer te zien. Op Schiphol aangekomen blijkt dat de fietsen in Johannesburg zijn achtergebleven omdat een overijverige medewerker van KLM van mening is dat de fietsen plotseling niet volgens de voorschriften zijn ingepakt. Je kan met elke maatschappij de hele wereld over vliegen met je fietsje, maar alleen bij het oerhollandse KLM levert dat problemen op………. KLM doet nu zijn uiterste best om de fietsen alsnog in Nederland te krijgen, maar voorlopig staan ze dus nog in Johannesburg…..