Gordon's Bay naar Hermanus

Gordon's Bay Na een intrigerend ontbijtje, (telkens als we om wat extra toast vroegen, kregen we precies 1 sneetje toast geserveerd) op de fiets gestapt naar Gordon's Bay. We fietsten met geweldig uitzicht over de wijnvelden helaas over een erg drukke weg. Even een uitstapje gemaakt naar wine estate "Vergelegen" prachtig gelegen met een rijke historie en goed bewaard gebleven. Met dartelende eekhoorns langs de heuse oprijlaan. Hoewel we nog een stuk moesten fietsen hebben we ons aan de wijnproeverij gewaagd. 4 Proefjes de man. (Wel beide iets anders uitzoeken natuurlijk) dus uiteindelijk 8 verschillende wijntjes geproefd. De emmer om het goedje weer uit te spugen ontbrak. Nadat we weer op de fiets waren gesprongen bleek dat het inmiddels flink was gaan waaien. Dat is tot op heden telkens zo in de middag, dus het lag niet aan de wijn;-) Van Gordon's Bay zijn we van plan om naar Hermanus te fietsen. 80 km. De avond voor vertrek waait het erg hard. We hopen dat de wind zal afnemen. Helaas is dit niet het geval. Het waait nog steeds erg hard. We moeten ons schrap zetten om niet van de weg geblazen te worden. De kustweg die we afleggen wordt hier ook wel de whaleroad genoemd. We blijven kijken, maar zien er geen. Bij het plaatsje Rooiels lunchen we. We komen tot de conclusie dat we Hermanus niet gaan halen. We hebben ruim 20 km afgelegd en het is na de middag. Na de lunch gaan we verder. Ineens steekt er een baviaan met een jong op de rug over. De eerste. Even later zien we weer een met een jong. Dus de waarschuwingsborden staan er niet voor niets;-) Het begint even flink te regenen. De temperatuur daalt van 24 naar een graad of 18. We besluiten om in Kleinmond te gaan overnachten. Na een kop koffie gaan we op zoek naar een B&B. Of er is niemand thuis of ze zitten vol.Terug naar het centrum. De VVV is gesloten. Een aardige eigenaresse van een restaurant helpt ons verder. Na wat rondbellen hebben we een slaapplaats. Het is een klein plaatsje. Het is zondag en de restaurantjes sluiten vroeg. s' Nachts regent het soms flink. Gelukkig is de volgende dag de zon er weer. Op naar Hermanus. Nog ruim 40km te gaan. Het landschap verandert. De bergen zijn meer groen i.p.v. rotsen. Hermanus staat bekent om het feit dat de walvissen vlak langs de kust zwemmen. Rond een uur of 5 horen we een toeter. In het plaatsje werkt de "whale crier". Deze man speurt de zee af op zoek naar walvissen. Als hij ze ziet dan blaast hij op zijn zelfgemaakte toeter van kelp (soort zeewier). En daar waren meerdere walvissen. Verder op zee zagen we een walvis een duik nemen. Helaas was het niet mogelijk om de bekende foto van de staart te maken. Gewoon genieten zonder fotograferen heeft ook zo z'n charme. Tijdens het eten zagen we een walvis meerdere malen hoog uit water springen. Een bijzonder gezicht. De volgende dag eerst snel de was gedaan. Daarna terug naar het dorp gewandeld. Op de kade was het een stuk drukker dan een dag eerder. Voor de kust lag een flink aantal walvissen te genieten van de zon. Net toen we hadden besloten om een kopje koffie te drinken sprong iets verderop zee een walvis hoog uit het water. Een kenner in de buurt riep "she will do it again" en inderdaad de walvis sprong nog twee keer hoog uit het water en dit keer was de fotocamera wel stand-by om dit moment vast te leggen. Na het walvissenspectakel hebben we een tourtje geboekt naar een township. Een alleraardigste man op leeftijd liep met ons door het township. Voor we er erg in hadden maakten we kennis met zo ongeveer iedereen die we tegen kwamen. Uiteraard kon daarbij moeders, de leraar en de dokter niet ontbreken. Er liepen zeer veel kleine kinderen op straat. Iedereen wilde graag op de foto. Dat was lastig fotograferen want zodra er iemand ging poseren, was er iemand die ervoor ging staan poseren, iemand die weer daarvoor ging staan enz....uiteindelijk was het ultieme plezier om bij Sandra op het schermpje te kijken hoe de foto was geworden. Grappig gezicht om te beseffen dat ergens onder een kluwen aan kinderen Sandra ook nog ergens zou moeten zitten.... Het was het vrolijke deel van een trieste omgeving waar wij zonder onze gids Willy niet veilig hadden kunnen rondlopen. Morgen vertrekken we naar Elim. In het plaatsje zou slechts 1 karig onderkomen beschikbaar zijn. Voor de zekerheid hebben we maar even gebeld of er een kamer vrij is. In de verre omtrek is namelijk verder niets......