Negombo

De fietsen zijn ingepakt. Wij liggen nu lekker bij het zwembad.

De vissers zijn alweer op jacht naar tonijn en andere vissen.

Bentota - Hanwella - Negombo

We vertrekken weer vroeg voor een lange dag. De route gaat door een landelijke omgeving met thee en rubberplantages. Het zijn veelal hele smalle weggetjes waar verder bijna niemand komt. Met aanwijzingen als "linksaf bij een huisje" en "rechtsaf bij een grote boom" kon het natuurlijk niet uitblijven..... Op enig moment kloppen de aanwijzingen niet meer en we hebben geen idee waar het fout is gegaan. Nergens staan plaatsnaamborden en als ze er staan kunnen we ze niet lezen. Met Google Maps lukt het om ongeveer uit te vogelen waar we zijn. Plan B is we fietsen op kompas  gewoon naar de kust en daar vinden we wel ergens een hotelletje. Onderweg naar de kust stoppen we ergens om een lekker fruitsapje te scoren. De eigenaar van het barretje overtuigt ons om toch naar Hanwella te fietsen. Vanaf hier "very easy". Wel even weer een heel eind terug fietsen, bij de tempel linksaf ennuh.... vanaf daar moet je maar weer verder vragen. Het weggetje naar links vinden we door het te vragen aan voorbijgangers, maar zelfs als we op de kruising staan is er geen tempel te zien. Ineens komt  de eigenaar van het barretje voorbij op de motor. Ja ja, dit is de goede weg! We hebben een idee hoe we ongeveer moeten rijden, maar voor de zekerheid vragen we de weg bij iedere kruising van betekenis. We geven dan bij het vragen bewust geen richting aan om te voorkomen dat de beste man of vrouw alleen "yes" zegt omdat dat toevallig het enige woord Engels is dat hij of zij beheerst..... Zonder verdere omwegen komen we aan in Hanwella en ook het hotelletje is snel gevonden. Al met al een dag met flink wat bonuskilometers.

Dan hoop je natuurlijk op een geweldig restaurant waar je weer een beetje op krachten kunt komen. Tsja, helaas, een restaurant waarvoor het de moeite was om een stukje om te rijden was het dus niet. Het blijft soms hilarisch om te zien wat ze er van bakken. Om een idee te geven; de volgende ochtend werd bij het ontbijt gevraagd wat we wilden drinken............cola of sprite?

Na het ontbijt met uiteindelijk thee zonder melk! Vertrokken we voor onze laatste fietsdag naar Negombo. De eerste kilometers waren nog rustig maar daarna werd het erg druk. Er is geen andere mogelijkheid om Colombo voorbij te komen. We moeten een keer op een drukke weg oversteken. De auto's blijven komen totdat oom agent ons een handje helpt. Hij houdt het verkeer tegen zodat wij veilig kunnen oversteken. Eenmaal uit de drukte fietsen we langs de kust over een erg hobbelige weg naar onze eindbestemming Negombo. In Negombo eten we bij het zelfde restaurantje met aardige mensen waar we een week of vier geleden ook gegeten hebben. Als we een biertje bestellen kijkt hij echter heel sip. Vandaag geen bier. Dat is ons al vaker overkomen bijvoorbeeld bij volle maan. Op deze dagen wordt geen alcohol geschonken. We vragen of vandaag een religieuze dag is, maar meneer moet bekennen dat hij geen drankvergunning heeft en dat hij onlangs controle heeft gehad van de politie. Hij kreeg een fikse boete en heeft ook twee uur in de cel gezeten. Vooral dat laatste wilde hij niet nogmaals meemaken. Een vergunning kost 60.000 roepies en daar verkoopt hij onvoldoende drank voor. Wij bestellen dus maar een fruitsapje en een colaatje en drinken later in ons hotel nog een biertje om te vieren dat we de tocht weer helemaal volbracht hebben. 

 

Galle

Bentota

Lion beer

Dikwella - Unawatuna - Bentota

Weer vroeg opgestaan, maar het hotelletje waar we in zaten vond het maar vreemd dat de gasten 's ochtends voor vertrek nog graag van een ontbijtje wilden genieten. Uiteraard kon dat nog wel geregeld worden, maar dan wel pas om half negen....... Nou laat maar..... Afijn, onder protest duizend hele roepies van de rekening afgetrokken en met een lege maag op zoek naar een alternatief. Dat is al heel snel gevonden. Op een bounty locatie genieten we bij aardige mensen van een overvloedig ontbijt met zelfs ook weer een hele aardewerken bak buffelyoghurt. We strooien na dit feestmaal kwistig met de eerder "uitgespaarde" roepies. Omdat we door de ontbijtperikelen aan de late kant zijn en het weer niet mee lijkt te gaan zitten besluiten we over de drukkere en kortere weg langs de kust te fietsen. We moeten twee keer schuilen als het even erg hard regent, maar deze buien trekken vaak binnen tien minuten weer weg. Niet lang later schijnt het zonnetje weer. 

In Unawatuna aangekomen een hotelletje gezocht. Unawatuna is een echte strandbestemming. We zien eigenlijk voor het eerst veel westerlingen die in een soort oh oh cherso achtige setting hun vakantie vieren.

Vanuit Unawatuna rijden we met een tuctuc naar Galle. In de VOC tijd bouwden Nederlanders hier op een schiereilandje een fort. Het fort is wonderwel goed bewaard gebleven en dus zie je overal Hollandse huisjes. Het aardige is dat het fort niet zozeer als openluchtmuseum te bezichtigen is, maar dat het gewone leven hier ook gewoon doorgaat. Zo is het druk bij de rechtbank en is overal veel bedrijvigheid in een setting die enorm afwijkt van wat je elders in Sri Lanka ziet. Volgens de overlevering verloren bij de tsunami veel mensen in het nieuwe gedeelte van de stad het leven. Hoewel het er al weer vierhonderd jaar staat was het fort met de dikke kademuren echter nauwelijks beschadigd.

De volgende dag ontbijten we onder het genot van "radio gold" met allemaal golden Oldies. "Sri Lanka, you are my shang ri la" blijkt maar moeilijk weer uit je hoofd te krijgen. Dan op weg naar Bentota. Na de eerdere drukte fietsen we over heerlijk rustige kleine weggetjes door een prachtige natuur. De rust wordt alleen verstoord door een stel gillende fietsers als er een levende slang wordt overreden en bij een bijna botsing met een plots overstekende meterslange varaan. Hoe het met de slang is afgelopen hebben we maar niet gecontroleerd. Ennuh, de varaan stak zijn tong naar ons uit...........

Bentota is ook een strandbestemming, alleen dan voor de wat meer vermogenden onder ons. Hier mag je vanaf tweehonderd dollar per nacht komen slapen in een van de vele luxe hotels. 

Wij hebben een betaalbaar alternatief gevonden en nog even lekker over het strand gelopen. Het is zaterdag dus ook veel Sri Lankaanse gezinnen hebben de weg naar het strand gevonden. De meesten zwemmen met hun kleren aan. Aangezien we onze badkleding vergeten zijn is dat voor ons wellicht ook een goed idee!

Unawatuna

We zijn nu in Unawatuna. Uitzicht op zee.

Morgen een rustdag om Galle te bezoeken. Een stukje Nederlandse geschiedenis in Galle.

Tissamaharama - Embilipitiya - Di(c)kwella

We gaan weer vroeg op pad. Er staat ons slecht wegdek te wachten. En uit ervaring weten we dat we dan lang onderweg zijn en dat het vermoeiend is.

We fietsen langs het Tissa meer. Het meer waar het hotel aan ligt, we hebben flinke tegenwind. En gezien de richting die we op fietsen blijft het de hele dag zo. Na 7 km slaan we een weg in. Volgens de route moet het een nieuw geasfalteerde weg zijn. Dat klopt, alleen na ongeveer honderd meter houdt het wel op. Dan is de weg een gatenkaas. Kuilen, weggeslagen asfalt, zand en stenen... Bij een school spreekt een vrouw ons aan. Ze loopt met een aantal emmers met deksel. Ze vraagt waar we heen gaan. Wanneer ze de plaatsnaam hoort kijkt ze bedenkelijk. Vraagt of we dat op de fiets gaan doen. We vragen haar of ze water gaat halen. Niet iedereen heeft een waterleiding en we zien regelmatig mensen met kruiken, flessen en jerrycans lopen naar een waterpomp. Elke plaats heeft wel een waterpomp. Ze zegt wat ze gaat doen. Ze heeft het over babies en wijst naar de school. Ze gaat voor 200(?) kinderen rijst koken. De kinderen krijgen de rijst op school. Na ons praatje nemen we afscheid. Even later slaan we een onverhard pad langs een drooggevallen kanaal in. We vragen ons af of de vrouw vanwege dit pad zo bedenkelijk keek. Na dit pad wordt het niet echt beter. We komen op een dijk met weer heel slecht asfalt. We hobbelen over de dijk tegen de wind in met maximaal 10 kilometer per uur. Bij dit meer hadden we de mogelijkheid om olifanten te zien. Maar helaas ze waren er niet toen wij er waren. Wel waren er ibissen, waterbuffels en aalscholvers. De vissers waren druk bezig met het binnenhalen van de netten. Her en der werd een tuctuc schoongemaakt aan de oever.

Onderweg hebben we buffelyoghurt met honing gegeten. Het was niet echt de bedoeling om bij het stalletje de yoghurt op te eten. De jongedame begon er ineens schik in te krijgen om ons toch te kunnen helpen. Ze pakte twee stoeltjes, ging bij de waterput schaaltjes en lepeltjes schoonmaken en deed ons voor hoe de buffelyoghurt uit het bakje van aardewerk gehaald moest worden. We hebben genoten van deze plaatselijke delicatesse. Aan de andere kant van de weg lagen een paar buffels te badderen in het water. Een mooi gezicht. De ibissen stonden op de buffels. Toch maar een foto. Ik probeerde steeds iets dichterbij te komen. Maar toen een van de buffels uit het water kwam heb ik mij maar snel uit de voeten gemaakt...

De laatste 16km werden we weer getrakteerd op heel erg slecht wegdek. We waren blij dat we in de stad aankwamen.   

De volgende dag een relatief korte etappe naar Dikwella. De weg is iets beter, maar nog steeds niet geweldig en de wind laat zich ook weer gelden. We slapen uiteindelijk in een eenvoudig hotelletje op ongeveer 30 meter vanaf de zee. Na de douche en late lunch hebben we nog even over het strand gewandeld. Een stukje verderop zit een zeer luxe all inclusive resort. Volgens de lifeguard kunnen we vanavond in het resort eten.  

Tandpasta

Dit is nou tandpasta uit een sachet. 

Tissamaharama

Wellawaya - Tissamaharama

We zitten vroeg aan het ontbijt. We hebben een lange dag (80km) voor de boeg. Daarom willen we vroeg starten. De hoteleigenaar begrijpt dat we meer toast willen hebben dan de standaard twee plakjes. Eigenlijk krijgen we meestal ongevraagd een Westers ontbijt. Toast, gebakken ei, jam, thee en als het meezit nog fruit. Op een groot bord wordt het geroosterde brood geserveerd. En er liggen banaantjes. Heerlijke bananen. Niet zoals wij ze in de supermarkt hebben. Laatst zagen we bij KVW dat de bananen die bij ons in de supermarkt liggen al maanden onderweg zijn. 

Onderweg zien we schrikdraad langs de weg. Dit is om de olifanten in de dorpen op afstand te houden. Het zal wel maar we hebben er hier geen een gezien.

Na 36km moeten we even iets eten, drinken en water inslaan. De komende 20km is er niets te koop. We fietsen door het Yala National Park. De doorgaande weg ligt door het NP. Het is een mooi natuurgebied. Na 1 km zien we al de eerste olifant langs de weg en later nog een. Fantastisch om dat zo mee te maken op de fiets. We komen waterbuffels tegen die met een groepje in een grote waterplas liggen. Toch maar geen foto gemaakt. We hebben in Laos een keertje zo'n beest achter ons aan gehad. Die ervaring willen we niet nogmaals beleven en dan met een stuk of zes tegelijk... Er vliegen veel vlinders, zowel witte als gele. Ook zien we veel apen rondscharrelen. Er rijden veel safari jeeps over de weg. We zullen de dag van de safari toeristen wel goed gemaakt hebben. Menigeen zat omgekeerd in de jeep. :-)

Je zit toch anders op de fiets als je weet dat je door een NP fietst. Je blijft de struiken en vlakten aan weerszijden van de weg bekijken. Op zoek naar het wild. We zien een karkas liggen. Zeg maar een spare rib voor de hele familie. En even verderop ligt een dode waterbuffel. Niet zo'n fraai gezicht maar het schijnt bij de natuur te horen.

Het Yala National Park zelf is gesloten vanwege de lange droogte. Maar kennelijk is in de buurt ook een park waar wild kan worden gespot. Vandaar dat we de safari jeeps tegenkomen.

Na het park moeten we nog ruim 20 km fietsen naar Tissamaharama. We hebben flink wind tegen. Dat lijkt verfrissend als de fietscomputer aangeeft dat het 40 graden is, maar het voelt aan als een hete föhn.

Wij zijn voor nu alleen geïnteresseerd in een wat luxere accommodatie. Het is tijd om weer eens tussen echt frisse lakens te liggen. Het heet Tapro Spa. Wat de Spa is is onbekend. Er is een heel mooi zwembad maar bij nadere inspectie lijkt het niet verstandig om er een duik in te nemen. Maar we mogen bij de buren zwemmen. Typisch Azië. Maar het uitzicht is schitterend. Het ligt aan een meer. Als het voldoende heeft geregend dan zou je met een boot kunnen aanmeren bij het hotel. Maar nu even niet. We hebben even wat smalltalk over van alles en nog wat en over het weer natuurlijk. De man verwacht geen regen. Op zich vreemd want het regent hier haast iedere dag en de wolken zijn zich toch weer aan het opbouwen. Even later is er ook gerommel in de lucht. En als we even later van een heerlijk bordje met fruit genieten begint het toch te regenen. Oké, geen tropische bui. Maar toch... Het blijkt maar weer dat men zich hier niet zo met het weer bezig houdt. En het lijkt of de Gerrit Hiemstra's, Piet Paulusma's hier geen zendtijd op tv hebben. Ook is er geen buienradar te vinden. Het zal allemaal wel typisch Nederlands zijn dat gezeur over het weer. Ze hebben natuurlijk gelijk. 'Het komt zoals het komt en het is zoals het is.' Oant Moarn zoals Piet altijd afsluit.

Ella - Wellawaya

Vanuit Nuwara Eliya vertrekken we weer vroeg in de richting van Ella. Het is op bijna tweeduizend meter hoogte een graad of 20. Omdat we eerst een stuk moeten dalen voelt het "koud" aan en we hebben een dik shirt aangetrokken. Na een kilometer of dertig zitten we op ongeveer duizend meter en is het de rest van de dag klimmen en dalen. Tot op heden hebben we redelijk geluk gehad met het weer, maar op ongeveer tien kilometer van Ella begint het enorm hard te regenen. In no time verandert de weg in een kolkende rivier. We besluiten om te schuilen, maar dergelijke buitjes kunnen in de bergen nogal lang blijven hangen. Als het even iets minder regent vervolgen we onze weg. 500 meter verder valt de hemel weer op ons neer dus schuilen we maar weer. Dit herhaalt zich een paar keer. Na een tijdje wordt het min of meer droog en fietsen we verder. Op de weg liggen nu enorme plassen. Als auto's en vrachtwagens er doorheen rijden spat het water hoog op. Voor ons zien we een man op een scooter de volle laag krijgen. Hij rijdt door alsof er niets aan de hand is. We doen een poging om de combinatie plassen en tegemoetkomend verkeer te vermijden..... Gelukkig slaan we snel af naar een rustiger weggetje en klimmen naar Ella.

In Ella zijn veel toeristen die vanuit hier gaan wandelen. We hebben nog veel plezier aan een drietal meiden die blijkbaar al dat rare eten niet zo vertrouwen. Ze bestellen als diner broodjes met friet. Het beleg wordt van de broodjes gepeuterd en vervolgens opnieuw belegd met.......friet! 

Verderop heeft iemand pizza besteld. De pizza wordt weer teruggestuurd naar de keuken. Koud, niet gaar......  Tsja, ze hebben hier soms al de grootste moeite om een standaard westers ontbijt (toast met een gebakken eitje) te serveren. Ze weten vaak niet goed hoe het moet. Een Sri Lankaanse pizza is dus gewoon niet helemaal het zelfde als een pizza thuis. En als je dan in Ella's Rotti Hut gaat eten is het dan niet handiger om gewoon rotti te bestellen?

De volgende dag hebben we een makkie. Vanuit Ella dalen we langs watervallen en mooie vergezichten nog ongeveer dertig kilometer naar bijna zeeniveau. We verblijven net even buiten Wellawaya in een klein familiehotel. We komen er vroeg aan en hebben dus de gelegenheid om hoognodig de was te doen. In de bergen is het gewoon te vochtig. Gisteren hebben we nog lang moeten föhnen om een setje droog te krijgen. Er is zowaar een heuse wasmachine. Het wasje is in een kwartiertje klaar. Schoon is anders maar het gaat om het idee. Het is hier weer bloedheet dus de was is supersnel droog en dat is maar goed ook want om half vier begint het weer even stevig te regenen.  

Als ons gevraagd wordt hoe laat we willen eten zeggen we een uur of zeven. De jongeman probeert er nog half acht van te maken, maar wij zeggen 'Doe toch maar om zeven uur'  . Of het ook pittig mag zijn? Jahoor dat is goed. Afijn, om even over zes wordt er al op de deur geklopt. "Dinner is ready!".... Rare jongens die Sri Lankanen....... we hebben om 7 uur ontbijt geregeld. Nu maar hopen dat er morgen niet om 6 uur op de deur wordt geklopt........;-)

Nuwara Eliya

De zon scheen toen we wakker werden. We kregen een Sri Lankaans ontbijt. Aangezien we het idee hebben dat een kip of een ander beest hier met een blinddoek voor op vakkundige wijze in stukken wordt gehakt hebben we gekozen voor de vegetarische variant. We houden niet zo van botten, bonken en lellen in en aan het vlees, vandaar. Het ontbijt bestond uit: string hoppers (soort noodels), dahl (linzen curry), cocosnootsambal en een groente curry van cocosnootmelk. En natuurlijk een kopje Ceylon thee. 

De ober vertelde ons dat hij de hele week bij het hotel slaapt en dat hij vrijdagavond weer naar huis gaat. Hij woont ongeveer 80km verderop in een stad. Om thuis te komen moet hij driemaal overstappen op een andere bus. Zijn reistijd is ongeveer drie uur. Helaas voor hem is zijn woon-werkverkeer niet te bespoedigen met de fiets;-)

We hadden ruim 40km voor de boeg. Waarvan het merendeel klimmen. Klimmetjes met stijgingspercentages tussen de 4 en 10%. Onderweg horen en zien we veel watervallen. We rijden gedurende hele rit langs theeplantages. 

Een paar jongetjes vonden het leuk om een stukje met ons mee te rennen en ons te 'duwen'. Tja bij klimpartijen zijn we behoorlijk traag dus kun je ons wel een tijdje bijhouden. Helaas hadden we weinig aan deze service omdat het meer op onze tassen leunen was dan het echte duwwerk. Bij een theeplantage hebben we ze van ons afgeschud en hebben daar een kopje thee en een gebakje gehad. 

De theebladeren worden overdag geplukt en de bladeren worden 's nachts bewerkt. Het bewerken wordt 's nachts gedaan omdat het dan koel is met een constante temperatuur. We benijden de, voornamelijk vrouwelijke, plukkers niet. Een grote zak (ter grootte van de jutezak van Sinterklaas..) hangt op de rug en de draagband zit om het voorhoofd. Ze lopen langs de planten en plukken de bladeren. Je kunt je voorstellen als de zak aardig vol begint te raken dat het gewicht door het hoofd en nek moet worden gedragen. Heel erg ergonomisch en arbotechnisch verantwoord. 

Ook benijden we de bouwvakkers en wegwerkers niet. Veel gaat dat gewoon met de hand en op slippers... Er wordt cement gemaakt en daarvan worden cementblokken handmatig gemaakt. Zo gaat het ook met het maken van de bakstenen. Lekker met handen en voeten in de bruine klei. En heel ergonomisch worden de bakstenen gemaakt en te drogen gelegd. Als je er naar kijkt krijg je het al in de rug.

We kunnen merken dat hier veel toeristen komen. We zien ze regelmatig uit een auto stappen en fotograferen. Maar we worden ook wel begroet door zowel kinderen als volwassenen met 'Hello, money'. Er was zelfs een jongetje die meeliep en alleen maar 'money' zei. Het gewenste bedrag noemde hij en hij wist dat het uit de fietstas moest komen. We komen aan deze verzoeken nooit tegemoet. En we zijn van mening dat andere toeristen dit ook niet zouden moeten doen. Maar ja, wie zijn wij...

Tijdens een klim zie we een jongen aan de kant van de weg zitten. Hij verkoopt bloemen. Hij heeft wel door dat wij geen klanten voor hem zijn. Maar hij groet ons vrolijk. Even later zien we hem weer. Hij heeft een sluiproute genomen. Hij is op slippers omhoog geklommen. Dit doet hij meerdere malen in de hoop dat de voorbij komende auto's toch bloemen bij hem kopen. Helaas voor hem hebben wij geen verkoopsucces gezien. Wel bleef hij ons vriendelijk groeten.

We komen een restaurantje tegen die aardbeien verkoopt. We hebben een lekkere pannenkoek met aardbeien en aardbeien ijs gegeten en een aardbeiendrankje gedronken. Een heus feestmaaltje. 

Het blijft droog weer. Zonnig en soms bewolkt. De temperatuur loopt zelfs op tot 30gr. Nog ruim 5km klimmen voor de boeg en ineens ziet de lucht er dreigend uit. Maar we houden het droog. De laatste 3km dalen we af naar de stad. We hebben een jasje aangetrokken omdat het door een bezweet lijf fris is bij het afdalen. Maar in de stad aangekomen hebben we hem weer gauw uitgedaan.   

Bij een hotel aangekomen begint het te regenen. Net op tijd een slaapplaats gevonden.

Na het douchen is het weer droog. Tijd om de stad te verkennen en een hapje te eten. 

We hebben vandaag ruim 1000 hoogtemeters bedwongen.

Het is nu ongeveer 20gr.. Er liggen twee dekens op het bed. We lopen sinds weken weer met een lange broek rond. Tijd om maar weer af te dalen naar zeeniveau;-).

Pussellawa

De hoteleigenaresse heeft ons gewaarschuwd voor het weer. Het advies was om vroeg te vertrekken. We worden wakker en zien dat het behoorlijk mistig is. De drumband is alweer aan het oefenen alsof het een gewone zonnige dag is. Na het ontbijt de fietsen klaarmaken en uitchecken. Het uitchecken gaat niet snel. De eigenaar maakt de bon klaar terwijl je wacht. Hij checkt tig keer of we twee nachten zijn geweest, twee keer diner hebben genuttigd en de drankjes. Na wat optelwerk is de eindstand toch bekend geworden. Er kan niet met creditcard betaald worden want de telefoonlijn is gisteren door een vrachtwagen kapot gereden. Andere gasten zijn in mineur dat er contant betaald moet worden. Een ongeduldige Chinees of Japanner wil er zo vandoor gaan omdat hij zijn verblijf gegarandeerd heeft met zijn creditcard. Er is enig overredingskracht voor nodig om de ongeduldigen tot wachten te manen. Uiteindelijk zijn we dan toch op weg. Eerst de stad uit. Het is behoorlijk druk. Een getoeter en gekrioel van tuctuc's, bussen en ander wegverkeer. En enorm veel uitlaatgassen. Het begint zachtjes te regenen.

Een verademing wanneer het verkeer iets rustiger wordt, maar het betekent tegelijk dat we aan de klim naar Nuwara Eliya zijn begonnen. Het is een lange klim die regelmatig wordt onderbroken door een kleine afdaling waardoor je de meeste hoogtemeters dubbel voor de kiezen krijgt. In Negombo kregen we al te horen dat het de meeste mensen niet lukt om deze puist van ruim 2000 meter te bedwingen. Het alternatief is de trein, maar we hebben een hekel aan reizen per bus of trein (erg lastig met een fiets, de fiets moet als vracht met de nachttrein mee en vervolgens reis je daar de volgende ochtend achteraan), dus hebben we besloten om halverwege de klim in Pussellawa een hotelletje te pakken en de rest een dag later te fietsen. Ergens onderweg nemen we een colaatje. We vragen naar het weer. Wanneer de zon vandaag weer komt. Het antwoord is simpel. 'Dat kan ik jou morgen vertellen'. 

De regio is bekend van de theeplantages. Regelmatig zien we vrouwen de theebladeren plukken. Onderweg zit een aap aan een elektriciteitsdraad te knagen. Als we bijna in Pussellawa zijn wordt het zowaar weer wat helderder en breekt de zon door. Tot op heden hebben we nog stroom........

In Pussellawa lopen we door het stadje. Marcel wordt bij een benzinepomp aangesproken door een man. Hij wil ons wel naar Kandy brengen... Ineens zegt hij dat hij ons gisteren in Kandy heeft gezien. Tuurlijk. Ja, zegt hij. Jij, Sandra, had een blauw shirt aan. Huh? (Klopt) Maar hij heeft natuurlijk een makkie. En zoals een Singalees al eens een keer had gezegd. Wij buitenlanders lijken ook allemaal op elkaar. Nogmaals biedt hij ons een ritje aan naar Kandy. Als we aangeven dat we morgen de andere kant opgaan wil hij ons morgen ook wel rijden. Dat we morgen zelf met de fiets gaan kijkt hij ons bevreemd aan. 

We hebben dekens op het bed liggen. Het is 22 gr..

We zitten nu op 968m hoogte. Morgen naar 2000m hoogte. Daar zal het nog wel een paar graden kouder zijn.

Kandy

Ons is een pittige dag beloofd. Om in een zijdal te komen moeten we nagenoeg vanuit het vertrek flink klimmen. Volgens de aanwijzingen moeten we de Pallopola-Koholanwela road in maar nergens is een straatnaambordje te vinden. Probeer de weg maar eens te vragen met zo'n tongbreker, om over de uitspraak nog maar te zwijgen.....;-) De immer aanwezige tuctucchauffeurs weten altijd de weg. We stonden al bij de juiste afslag.

We komen door een redelijk grote plaats, Matale en lunchen daar bij de plaatselijke bakker. Haast niets bij de Sri Lankaanse bakkers lijkt op wat wij gewend zijn. Alleen de posters komen bekend voor met daarop bakkers met stokbroden, croissants, volkoren broden en taartjes. Niets van dit alles is echter verkrijgbaar en dus lunchen wij met groenterolletjes, een soort miekoek en een tea biscuit. 

Onderweg gebeurt er iets vreemds. Opeens geven de km-tellers niets meer aan. Dan denk je eerst dat het aan de teller ligt. Maar dan kom je erachter dat beide tellers niets meer doen. Dit hebben we al een keer eerder meegemaakt. En opeens doen ze het allebei weer. Het lijkt wel of er een of ander signaal door onze draadloze tellers wordt opgepikt waardoor ze een tijdje geen gegevens weergeven. 

Vlak voor Kandy gaan we kwa route ergens de mist in. Het wachten is op een T-splitsing die maar niet komt. We zitten echter op een weg die ook naar Kandy gaat, dus besluiten we maar door te rijden. Kandy is enorm druk. Daardoor staat bijna alles stil. We moeten ogen voor en achter in ons hoofd hebben om een beetje veilig door de enorme massa voort te bewegen. Hoewel we blijkbaar vanuit een compleet andere kant de stad benaderen komt ook de weg waar we nu op rijden uit bij het meer in het midden van de stad. Omdat ons beoogde hotel aan het meer ligt hebben we dat ook zonder beschrijving makkelijk gevonden. Wel moeten we nog ongeveer 300 meter haast kaarsrecht omhoog klimmen om bij het hotel te komen. 's Avonds heerlijk gegeten, je zou hier zo je 50 jarig huwelijk kunnen vieren.

Er is een school vlak bij ons hotel. De kinderen krijgen zwemtraining in het bad vlakbij het hotel. Een half overdekt bad zo te zien. Na de zwemtraining was muziekles aan de beurt. Het lijkt wel alsof ze spelen 'We houden van Oranje, van zijn daden en zijn..' Zou toch niet? Lange tijd wordt er geoefend. Het lijkt wel een drumband.

Kandy heeft een koeler klimaat. We maken in de kamer geen gebruik van de airco. Alleen de plafondventilator aan is voldoende. We hebben de ramen open en het is 26gr in de kamer. Erg aangenaam. De komende dagen fietsen we langs theeplantages. De Engelsen hebben zich destijds in Nuwara Eliya gevestigd vanwege het klimaat. Zullen we het nog koud gaan krijgen?

Om kwart over zeven worden we gewekt met wederom getoeter. Begint al zo vroeg de muziekles? Het lijkt er wel op. Na enige tijd begint de voltallige drumband weer.

We hebben vandaag de wandelschoenen aangetrokken om de stad te verkennen. We hebben onder andere een bezoek gebracht aan de Temple of the Tooth. Een mooie tempel alleen wel een beetje druk. Hier zou de tand van Buddha liggen. Er is een kleine doorkijk gemaakt waar de tand te zien is. Het is echter zo druk dat je er niet stil mag staan, dus iedereen loopt er aangemoedigd door bewakers aan voorbij zonder echt iets te zien. 

De lunch genoten bij de beste bakker van de stad. Geen bruin broodje kaas of ham maar meer iets wat op pasteitjes of soms op een kroket lijkt. Maar dan toch anders. Wel lekker!

 

Kandy

Wordt Roepie Miljonair! Loten voor de loterij hier te koop!

Niet op het gras lopen...

Nalanda

Om nog een beetje van de relatieve koelte te profiteren zijn we, na een ontbijt met kardemom pannenkoeken, voor ons doen vroeg vertrokken. We hebben een redelijk lange rit waarin eigenlijk voor het eerst ook flink geklommen moet worden. We moeten eerst een stuk terug fietsen om de route weer op te pakken. De eerste kilometers gaan over goed asfalt, maar zodra we het toeristische deel van deze regio voorbij zijn worden de hele slechte stukken af en toe weer afgewisseld met nog slechtere.... Al dat gehobbel maakt hongerig en we stoppen bij een kraampje om een paar bananen te kopen. De beste man noemt echter prijzen alsof wij zijn gehele voorraad willen kopen. Het kan natuurlijk zijn geweest dat we elkaar niet goed begrepen dus nog maar een uitgelegd dat we alleen een paar banaantjes wilden. Dat hielp niet echt want de prijs werd nog maar eens verdubbeld...... Tsja, dan kijken we wel even bij de concurrent. Je blijft je in dit soort gevallen altijd afvragen of iemand denkt. Ik probeer het gewoon, ze kunnen het toch wel betalen of dat er toch een communicatieprobleempje was. Maar 35 euro voor 6 minibanaantjes gaat ons toch net iets te ver. Bij een winkeltje verderop worden de banaantjes keurig afgewogen en de prijs naar bededen afgerond. Bijna een kilo voor 20 cent past ons toch beter!

Achteraf realiseer je je dat er al een tijdje geen tegemoetkomend verkeer is geweest. In een dorpje blijkt de weg afgezet door zo'n 100 protesterende vrouwen. Gewapend met borden en leuzen maken ze hun ongerief duidelijk maar ons wordt niet duidelijk wat het probleem is. Ze houden al het verkeer tegen, maar wij doen net alsof we gek zijn, stappen af en lopen vriendelijk lachend door de haag. Er is niemand die ons tegen houdt, dus we kunnen gelukkig gewoon onze weg vervolgen. 

In het hotel waar we zitten is een feestje aan de gang. Volgens de eigenaar tot 22.30..... We zullen zien. Voorlopig "genieten" we van de Karaoke...;-)