Na een dagje rust stappen we weer op de fiets. Het is niet een hele lange etappe naar Sungai Rengit. De weg is vlak tot heuvelachtig, max. 5%. De weg is smal en er is weinig ruimte voor ons. Er wordt flink gewerkt langs de weg en er zijn ook veel bouwwerkzaamheden, met als gevolg dat er veel zand langs en op de weg ligt. Als vrachtwagens ons voorbij of tegemoet rijden worden we gezandstraald. We hebben een stevige tegenwind. Het is bewolkt. We zien weer apen. Aan weerszijden van de weg staan apen. Wanneer we dichterbij komen zien we dat rechts een moeder met jongen staat. De beesten kijken ons aan. We gaan uit voorzorg op het midden van de weg rijden. Altijd tricky om tussen apen door te rijden. En inderdaad, we zien één aap zich helemaal omdraaien en zich gereed te maken om te springen. Hij maakt een niet zo vriendelijk geluid. Gelukkig hebben we een flinke afstand en trappen snel door. Na ongeveer 15 km kunnen we afslaan. We fietsen over een klein weggetje langs de zee. Het is een rustige weg met forse verkeersdrempels. Telkens moeten we nagenoeg stilstaan om niet te worden gelanceerd als we over de drempel rijden. Herkenbaar van enige weken geleden in de kampongs. Er zijn kleinere resorts. Deze zijn allemaal dicht. Wat op zich vreemd is, want het is hoogseizoen. Aan de andere kant is het ook weer niet zo vreemd. We vragen ons af wat je hier zo moeten doen. Er is strand. Maar over het algemeen ligt dat bezaaid met plastic, flessen, verpakkingen e.d.. De resorts zijn typisch Aziatisch en een tikkie vervallen. Hoe je aan eten komt is vraag twee, want restaurantjes zien we nagenoeg niet. Voor ons niet “the place to be”. Het is druk met scheepvaart op zee. Het lijkt wel een file op het water. Grote tankers en andere schepen. Ook zien we meerdere olie-boortorens. Ook hier wordt gebouwd. Het lijkt erop dat er grote resorts worden gebouwd. Één gebouw lijkt al gereed maar er wordt nog een heel gebouw ernaast gezet. Even verderop zien we de onderkomens voor de bouwvakkers. Slordig gebouwde hutjes met golfplaten daken. Het ziet er triest uit. Ze mogen/moeten iets luxueus bouwen en zelf in slordige hutjes bivakkeren. Het lijkt in onze ogen op slavendrijverij annex 2018. Datzelfde idee hebben we eigenlijk ook bij de olieplantages gehad, al waren de onderkomens en voorzieningen daar beter. Wanneer we het kleine, rustige weggetje verlaten rijden we weer op de drukkere weg. We komen aan in Sungai Rengit. We gaan naar Jade Garden Resort & restaurant. Waar het garden op slaat is niet bekend. Geen tuin te bekennen. We kiezen voor een Deluxe room met sea view. Klinkt best wel chique, toch? De kamer is nog niet gereed, we kunnen er over een uur in. De fietsen kunnen in een afgesloten ruimte achter de receptie. Eerst maar eens lunchen om de tijd te doden en de maag te vullen. Er komt een dame binnen en er wordt over en weer gepraat en naar de fietsen gekeken. Dan komt de vraag hoe laat we de volgende dag vertrekken. En of we pas om 11 uur kunnen vertrekken, want dan is er pas iemand bij de receptie die de deur van de ruimte waar de fietsen in staan kan openen. 11 uur vertrekken is voor ons veel te laat. We zeggen dat we eerst gaan lunchen en na de lunch kijken we wel verder voor een oplossing. We zien een mooie espressomachine staan en laten ons verleiden tot een eerst cappuccino tijdens deze trip, helaas, we komen letterlijk op de koffie. Zeg maar een bakkie melk met koffie... Er werd onlangs gevraagd wat we missen van Nederland. De geijkte bruine boterham met oude kaas en voor Marcel als pindakaasliefhebber staat een bruine boterham met pindakaas op een gedeelde plek. Maar ook een lekker bakkie koffie/cappuccino.
Na de lunch kunnen we de Deluxe kamer met sea view in. Het is een zeer ruime kamer, dus het fietsen’probleem’ is opgelost. Fiets op het achterwiel in de kleine lift naar boven en op de kamer gestald. Er wordt ook vaak gevraagd hoe we slapen. De foto’s van deze Deluxe kamer mét sea view. De luxe zit in de grootte van de kamer en drie bedden. Een ruime badkamer met toilet mét wc-papier, waterslang behorend bij toilet zonder wc-papier en grote bak met water en ‘pannetje’ behorend bij een toilet zonder wc-papier én een extra blauwe bak. Waar de laatste voor dient is ons onbekend.
Sungai Rengit is het meest zuidelijk puntje van Maleisië. Dit is de laatste overnachting in Maleisië. De volgende etappe is naar de Jetty van Tanjung Pengelih. We gaan vandaar met de ferry de grens oversteken naar Singapore. Onze eindbestemming van deze trip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten