Na een 7Eleven ontbijt stappen we op de fiets. We fietsen over een vierbaansweg met een ruime zijstrook waar wij over kunnen fietsen. We moeten over twee rotondes die maar één afslag hebben. Voorbereid op de toekomst. Er wordt overal flink gewerkt aan het wegennetwerk. We passeren een aantal mannen (?) die met een bezem, schep en kruiwagen zand, stenen en stof van de wegkant vegen. Helemaal ingepakt. Lange broek, jas met lange mouwen, stofmasker voor neus en mond, zonnebril en hoed of pet. Het is kwart over negen en de teller geeft 35 graden aan. Wat een hell of a job!
Rond half 11 zijn we in Tanjung Pengelih bij de Jetty. Eerst moeten we onze paspoorten bij de douane laten zien. Het één en ander wordt genoteerd in een ‘schrift’. Daarna naar de ‘boatman’, deze verteld ons dat er voorlopig drie personen (incl. wij) naar Singapore gaan. Bij twaalf personen gaat de boot varen. Er is dus geen vaste vertrektijd. Het wordt ineens druk. We denken en hopen dat het mensen zijn die ook naar Singapore willen. Maar helaas, deze mensen gaan met de boot naar Indonesië. Het loopt niet echt storm voor Singapore... Om half twaalf komt de ‘boatman’ naar ons toe. Er zijn nu vijf mensen die naar Singapore gaan. De vraag is of we bereid zijn om het totaalbedrag van twaalf personen te verdelen over vijf. Aangezien het niet storm loopt kiezen we allemaal eieren voor ons geld. We moeten nog even wachten op de twee passagiers die net eten hebben besteld en dan vertrekken we even voor twaalf uur. De boottocht duurt een uur en dan zijn we in Changi Village, vlakbij Changi AirPort. We gaan door immigration, de tassen moeten door het röntgenapparaat, wij worden gecheckt. En daarna mogen we de fietsen ophalen en weer gereedmaken voor vertrek. We zijn in Singapore!
We fietsen over een grote drukke weg naar het gereserveerde hotel. Uit het niets begint ineens een fietspad als verlengde van een voetpad. In Singapore is men nogal van de regeltjes, dus wij verhuizen braaf naar het fietspad. Even later eindigt het hobbelende fietspad even abrupt. Dan maar weer de weg op. Er is weinig ruimte voor ons. We rijden zo’n 22 km over de drukke weg het centrum in. Het lijkt soms net een kat en muisspel tussen de bussen en ons. De bus haalt ons in en stopt even later om passagiers in- en uit te laten stappen. Wij halen de bus in. De bus haalt ons even later weer in en zo gaat het maar door. Er zijn veel verkeerslichten waarvoor we regelmatig moeten stoppen, dan staan we tussen de snikhete auto’s en bussen. We komen door de Chinese buurt. Het is niet lekker relaxt fietsen. We moeten voortdurend alert zijn wat er voor, achter en opzij van ons gebeurt. Uiteindelijk bereiken we een rustiger deel van het centrum. Aan Upper Wilky Road, op Mount Emily is het hotel gevestigd. Eindelijk, bestemming bereikt!
Singapore is, voor ons, een echte stad. Er is een Chinese wijk, Little India, veel winkels en shoppingmalls met luxe winkels en veel bars en restaurants. Het is druk met toeristen, veel westerlingen maar ook Aziatische toeristen. Wat opvalt zijn de nieuwe en mooi gepoetste auto’s. We zien veel Porsches, Mercedes Benz en zelfs een Astin Martin Vantage (in NL kost deze iets neer dan € 228.000). Ons is verteld dat wanneer je in Singapore woont en een auto koopt, er hetzelfde bedrag van de aanschafprijs als belasting/vergunning wordt geheven. Voor dat bedrag mag je tien jaar met de auto in Singapore rijden, na tien jaar moet je weer opnieuw belasting/vergunning betalen. De rijke hotshots kopen dan maar een leuk speledingetje. De limiet van auto’s en motorfietsen is bereikt. Er mogen geen nieuwe voertuigen worden aangeschaft. De mensen mogen hun oude voertuig wel inruilen voor een nieuwe, maar dan moeten ze ervoor zorgen dat de oude het land verlaat.
We arriveren op vrijdag in Singapore en vliegen op zondag even voor middernacht naar Amsterdam. Een extra dag om de stad te verkennen. Helaas voor ons geen infinity pool van Marine Bay Sands. Je kunt alleen in het zwembad op de 57e verdieping met uitzicht over de stad als je er overnacht (voor een slordige €500).
Ons eerste doel is om ergens noppenfolie te halen voor het verpakken van de fiets. Het tweede doel is om te controleren of de onderdelen, die van de fiets af moeten voor de vlucht, ook daadwerkelijk nog los te krijgen zijn. Als de doelen zijn behaald op zaterdagochtend kunnen we op ons gemak de stad verkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten