Garden at the Bay, Marina Bay Sands hotel

Sungai Rengit-Singapore

Na een 7Eleven ontbijt stappen we op de fiets. We fietsen over een vierbaansweg met een ruime zijstrook waar wij over kunnen fietsen. We moeten over twee rotondes die maar één afslag hebben. Voorbereid op de toekomst. Er wordt overal flink gewerkt aan het wegennetwerk. We passeren een aantal mannen (?) die met een bezem, schep en kruiwagen zand, stenen en stof van de wegkant vegen. Helemaal ingepakt. Lange broek, jas met lange mouwen, stofmasker voor neus en mond, zonnebril en hoed of pet. Het is kwart over negen en de teller geeft 35 graden aan. Wat een hell of a job! 

Rond half 11 zijn we in Tanjung Pengelih bij de Jetty. Eerst moeten we onze paspoorten bij de douane laten zien. Het één en ander wordt genoteerd in een ‘schrift’. Daarna naar de ‘boatman’, deze verteld ons dat er voorlopig drie personen (incl. wij) naar Singapore gaan. Bij twaalf personen gaat de boot varen. Er is dus geen vaste vertrektijd. Het wordt ineens druk. We denken en hopen dat het mensen zijn die ook naar Singapore willen. Maar helaas, deze mensen gaan met de boot naar Indonesië. Het loopt niet echt storm voor Singapore... Om half twaalf komt de ‘boatman’ naar ons toe. Er zijn nu vijf mensen die naar Singapore gaan. De vraag is of we bereid zijn om het totaalbedrag van twaalf personen te verdelen over vijf. Aangezien het niet storm loopt kiezen we allemaal eieren voor ons geld. We moeten nog even wachten op de twee passagiers die net eten hebben besteld en dan vertrekken we even voor twaalf uur. De boottocht duurt een uur en dan zijn we in Changi Village, vlakbij Changi AirPort. We gaan door immigration, de tassen moeten door het röntgenapparaat, wij worden gecheckt. En daarna mogen we de fietsen ophalen en weer gereedmaken voor vertrek. We zijn in Singapore!

We fietsen over een grote drukke weg naar het gereserveerde hotel. Uit het niets begint ineens een fietspad als verlengde van een voetpad. In Singapore is men nogal van de regeltjes, dus wij verhuizen braaf naar het fietspad. Even later eindigt het hobbelende fietspad even abrupt. Dan maar weer de weg op. Er is weinig ruimte voor ons. We rijden zo’n 22 km over de drukke weg het centrum in. Het lijkt soms net een kat en muisspel tussen de bussen en ons. De bus haalt ons in en stopt even later om passagiers in- en uit te laten stappen. Wij halen de bus in. De bus haalt ons even later weer in en zo gaat het maar door. Er zijn veel verkeerslichten waarvoor we regelmatig moeten stoppen, dan staan we tussen de snikhete auto’s en bussen. We komen door de Chinese buurt. Het is niet lekker relaxt fietsen. We moeten voortdurend alert zijn wat er voor, achter en opzij van ons gebeurt. Uiteindelijk bereiken we een rustiger deel van het centrum. Aan Upper Wilky Road, op Mount Emily is het hotel gevestigd. Eindelijk, bestemming bereikt!

Singapore is, voor ons, een echte stad. Er is een Chinese wijk, Little India, veel winkels en shoppingmalls met luxe winkels en veel bars en restaurants. Het is druk met toeristen, veel westerlingen maar ook Aziatische toeristen. Wat opvalt zijn de nieuwe en mooi gepoetste auto’s. We zien veel Porsches, Mercedes Benz en zelfs een Astin Martin Vantage (in NL kost deze iets neer dan € 228.000). Ons is verteld dat wanneer je in Singapore woont en een auto koopt, er hetzelfde bedrag van de aanschafprijs als belasting/vergunning wordt geheven. Voor dat bedrag mag je tien jaar met de auto in Singapore rijden, na tien jaar moet je weer opnieuw belasting/vergunning betalen. De rijke hotshots kopen dan maar een leuk speledingetje. De limiet van auto’s en motorfietsen is bereikt. Er mogen geen nieuwe voertuigen worden aangeschaft. De mensen mogen hun oude voertuig wel inruilen voor een nieuwe, maar dan moeten ze ervoor zorgen dat de oude het land verlaat.

We arriveren op vrijdag in Singapore en vliegen op zondag even voor middernacht naar Amsterdam. Een extra dag om de stad te verkennen. Helaas voor ons geen infinity pool van Marine Bay Sands. Je kunt alleen in het zwembad op de 57e verdieping met uitzicht over de stad als je er overnacht (voor een slordige €500). 

Ons eerste doel is om ergens noppenfolie te halen voor het verpakken van de fiets. Het tweede doel is om te controleren of de onderdelen, die van de fiets af moeten voor de vlucht, ook daadwerkelijk nog los te krijgen zijn. Als de doelen zijn behaald op zaterdagochtend kunnen we op ons gemak de stad verkennen. 

Zwaluwenfarm

Geluid lokroep gierzwaluwen

Vogelnestjes

Vaak denk ik tijdens het fietsen ‘oh dat wil ik ook nog even in beeld en geluid willen weergeven’. Maar het blijft er dan bij door allerlei redenen. Vaak gewoonweg vergeten om te doen. Zo ook dit verhaal. Geen beeld en geluid, want ik ga ervan uit dat we het de komende etappe niet meer tegenkomen. Daarom een kort verhaal erover. 

In menig plaatsje, maar ook onderweg, horen we oorverdovende vogelgeluiden. Meestal komen deze geluiden bij een vreemd betonnen gebouw vandaan of een dichtgemetseld huis. Het heeft even geduurd voordat we erachter waren wat het is. Het blijkt om serieuze business te gaan, klinkende munten. Vogelnestjes van gierzwaluwen. De vogelnestjes zijn zeer gewild bij Chinezen om te eten, oa vogelnestsoep. De beestjes worden gelokt door opgenomen vogelgeluiden. Het horen en zien vergaat je. Een groepje halsbandparkieten zijn in vergelijking met deze geluiden een streling voor de oren. Volgens een artikel in Trouw (https://www.trouw.nl/home/eetbare-vogelnestjes-zijn-kaviaar-van-het-oosten~a5c151cb/ ) levert een kilo schoongemaakte vogelnestjes een slordige € 7.300 op. De vogels schijnen kieskeurig te zijn waar ze hun nestjes bouwen. En als dat toevallig een woning is in een huizenblok, dan kan het zomaar zijn dat de huurders er met zachte dwang worden uitgezet voor de vogeltjes. De buren van de woning zitten dan midden in een kakofonie van vogelgeluiden. Op het dak van het zwaluwenpand wordt een geluidsinstallatie gezet dat 24/7 hard zwaluwgeluid produceert. It’s all About the money. 

Via internet heb ik een geluidsbestand gedownload dat nagenoeg gelijk is. En via internet heb ik een foto geleend van een zwaluwenfarm in Maleisië.

Deluxe room with sea view

Desaru-Sungai Rengit

Na een dagje rust stappen we weer op de fiets. Het is niet een hele lange etappe naar Sungai Rengit. De weg is vlak tot heuvelachtig, max. 5%. De weg is smal en er is weinig ruimte voor ons. Er wordt flink gewerkt langs de weg en er zijn ook veel bouwwerkzaamheden, met als gevolg dat er veel zand langs en op de weg ligt. Als vrachtwagens ons voorbij of tegemoet rijden worden we gezandstraald. We hebben een stevige tegenwind. Het is bewolkt. We zien weer apen. Aan weerszijden van de weg staan apen. Wanneer we dichterbij komen zien we dat rechts een moeder met jongen staat. De beesten kijken ons aan. We gaan uit voorzorg op het midden van de weg rijden. Altijd tricky om tussen apen door te rijden. En inderdaad, we zien één aap zich helemaal omdraaien en zich gereed te maken om te springen. Hij maakt een niet zo vriendelijk geluid. Gelukkig hebben we een flinke afstand en trappen snel door. Na ongeveer 15 km kunnen we afslaan. We fietsen over een klein weggetje langs de zee. Het is een rustige weg met forse verkeersdrempels. Telkens moeten we nagenoeg stilstaan om niet te worden gelanceerd als we over de drempel rijden. Herkenbaar van enige weken geleden in de kampongs. Er zijn kleinere resorts. Deze zijn allemaal dicht. Wat op zich vreemd is, want het is hoogseizoen. Aan de andere kant is het ook weer niet zo vreemd. We vragen ons af wat je hier zo moeten doen. Er is strand. Maar over het algemeen ligt dat bezaaid met plastic, flessen, verpakkingen e.d.. De resorts zijn typisch Aziatisch en een tikkie vervallen. Hoe je aan eten komt is vraag twee, want restaurantjes zien we nagenoeg niet. Voor ons niet “the place to be”. Het is druk met scheepvaart op zee. Het lijkt wel een file op het water. Grote tankers en andere schepen. Ook zien we meerdere olie-boortorens. Ook hier wordt gebouwd. Het lijkt erop dat er grote resorts worden gebouwd. Één gebouw lijkt al gereed maar er wordt nog een heel gebouw ernaast gezet. Even verderop zien we de onderkomens voor de bouwvakkers. Slordig gebouwde hutjes met golfplaten daken. Het ziet er triest uit. Ze mogen/moeten iets luxueus bouwen en zelf in slordige hutjes bivakkeren. Het lijkt in onze ogen op slavendrijverij annex 2018. Datzelfde idee hebben we eigenlijk ook bij de olieplantages gehad, al waren de onderkomens en voorzieningen daar beter. Wanneer we het kleine, rustige weggetje verlaten rijden we weer op de drukkere weg. We komen aan in Sungai Rengit. We gaan naar Jade Garden Resort & restaurant. Waar het garden op slaat is niet bekend. Geen tuin te bekennen. We kiezen voor een Deluxe room met sea view. Klinkt best wel chique, toch? De kamer is nog niet gereed, we kunnen er over een uur in. De fietsen kunnen in een afgesloten ruimte achter de receptie. Eerst maar eens lunchen om de tijd te doden en de maag te vullen. Er komt een dame binnen en er wordt over en weer gepraat en naar de fietsen gekeken. Dan komt de vraag hoe laat we de volgende dag vertrekken. En of we pas om 11 uur kunnen vertrekken, want dan is er pas iemand bij de receptie die de deur van de ruimte waar de fietsen in staan kan openen. 11 uur vertrekken is voor ons veel te laat. We zeggen dat we eerst gaan lunchen en na de lunch kijken we wel verder voor een oplossing. We zien een mooie espressomachine staan en laten ons verleiden tot een eerst cappuccino tijdens deze trip, helaas, we komen letterlijk op de koffie. Zeg maar een bakkie melk met koffie... Er werd onlangs gevraagd wat we missen van Nederland. De geijkte bruine boterham met oude kaas en voor Marcel als pindakaasliefhebber staat een bruine boterham met pindakaas op een gedeelde plek. Maar ook een lekker bakkie koffie/cappuccino. 

Na de lunch kunnen we de Deluxe kamer met sea view in. Het is een zeer ruime kamer, dus het fietsen’probleem’ is opgelost. Fiets op het achterwiel in de kleine lift naar boven en op de kamer gestald. Er wordt ook vaak gevraagd hoe we slapen. De foto’s van deze Deluxe kamer mét sea view. De luxe zit in de grootte van de kamer en drie bedden. Een ruime badkamer met toilet mét wc-papier, waterslang behorend bij toilet zonder wc-papier en grote bak met water en ‘pannetje’ behorend bij een toilet zonder wc-papier én een extra blauwe bak. Waar de laatste voor dient is ons onbekend.

Sungai Rengit is het meest zuidelijk puntje van Maleisië. Dit is de laatste overnachting in Maleisië. De volgende etappe is naar de Jetty van Tanjung Pengelih. We gaan vandaar met de ferry de grens oversteken naar Singapore. Onze eindbestemming van deze trip.