Mirambel -VaIllaroya de los Pinares

We vertrekken voor een pittig dagje. Eerst beklimmen we de Puerto de Cuarto Pelado (1657 meter) met halverwege een imposant uitzicht op Cantavieja. Gelukkig is het wegdek een stuk beter dan de eerste kilometers. In Cantavieja eten we onze onvermijdelijke Bocadillo en klimmen we verder. Boven op de berg aangekomen wordt het snel kouder. Donkere wolken stapelen zich boven ons op en als we aan de afdaling beginnen geselen flinke hagelstenen onze lichamen. Er is nergens plek om te schuilen, dus trappen we maar gewoon verder. In Fortanete is een mogelijkheid om te slapen, maar we besluiten verder te fietsen. In de richting waarin wij fietsen is het minder donker.

We moeten opnieuw klimmen, dit keer naar de Puerto de Villaroya (1701 meter) Zon en regen wisselen elkaar af en dus is het "jasje aan, jasje uit". Eenmaal boven storten wij ons snel naar beneden. Achter ons is de lucht heel erg donker en we willen snel zorgen dat we in de beoogde overnachtingsplaats komen. 

Bij Fonda Carmen een inmiddels bijna bekend tafereel. Je stapt een kroeg binnen en ondanks een enorm gekakel blijkt de kroeg volledig leeg. Via een trappetje naar boven kom je in een restaurant en word je door vijftig verbaasde feestgangers aangestaard. Ja, natuurlijk is het mogelijk om hier te blijven slapen. Het blijkt een eenvoudig adresje te zijn. Een bed met wc en douche op de gang. Eenmaal opgefrist melden wij ons voor een biertje in het restaurant. Daar is het feest, van opa en oma tot kleinkinderen nog in volle gang. Niet te geloven hoeveel drank hier wordt weggewerkt, daar kunnen ze in West-Friesland nog wat van leren! Wij doen een poging om het tempo bij te houden, maar als na het diner de "Baileys" in longdrinkglazen wordt geserveerd moeten wij toch echt afhaken. Er moet morgen weer gefietst worden!

Herbės

Valderrobres

Herbès naar Mirabel

We konden om 8.30 uur ontbijt in de bar halen. En wenkbrauw wordt omhoog getrokken wanneer we cortado bestellen. Het lijkt hier normaal te zijn dat je s' ochtends een café con leche neemt. Melk met een beetje koffie, maar wij hebben liever koffie met een beetje melk. We wachten op brood maar er komt alleen een schoteltje met verpakte, zeer zoete muffins. Hierop gaan we het niet redden om te fietsen. Na Herbès moet al gauw geklommen worden naar 1.259 hoogtemeters. Uiteindelijk kunnen we toch een broodje kaas bestellen. Toen we klaar waren met eten vroeg de 'kok' of we naar Morella gingen. Hij maakte fietsbewegingen met zijn armen. We begrijpen dat het veel klimwerk wordt en dat we wel een broodje nodig hebben.... Haha, dachten we al slimme Henkie:-))

We rijden Herbès uit en het klimwerk begint direct. Mooie uitzichten. Op het hoogste punt, Port de Miro, staan veel windmolens. Niet die uit de verhalen van Don Quichotte maar de moderne windmolens. Over horizonvervuiling gesproken. Best wel lelijk.

We komen in de stad Morella. Een mooie Middeleeuwse stad, we fietsen er wat rond, eten een broodje en verlaten de stad via de poort (Puerta San Mateu). De laatste 10 km is het slecht wegdek. We zien een afslag naar een plaatsje, La Cuba. Het wegdek lijkt op het wegdek waar wij in Cuba over hebben gefietst. Zou er een causaal verband zijn?

We komen aan in Mirabel. Of is het Mirabell? Het is kennelijk een dingetje, 1 of 2x een l. De plaatsnaam is op elk bord met de hand aangepast met een extra l. Een ouder echtpaar runt het hostel/bar/restaurant. Erg aardig en zeer relaxed. 

We kunnen nog net de lunch meepakken. 

Valderrobres naar Herbès

Vanuit Bot via de Via Verde naar Valderrobres gefietst. In Valderrobres hebben we een eerste rustdag. We komen er achter dat we geen twee nachten in ons hotelletje kunnen blijven omdat een grote groep het hele hotel heeft gereserveerd dus zijn we genoodzaakt om te verkassen. Een nieuw onderkomen is zo gevonden, onze fietsen worden op een bijzondere manier gestald. Uiteindelijk belanden ze via het toilet in een voorraadkeldertje. De uitbater staat zelf achter het fornuis, wil graag in het Engels vertellen wat hij allemaal in de aanbieding heeft maar moet bij ieder woord erg lang nadenken zonder uiteindelijk het Engelse woord te vinden. Wij doen net alsof we hem begrijpen en zo volgt ook nu weer een "daghap" die prima weg te werken is, voor een belachelijk lage prijs. Eerder op de dag dronken we in een barretje een biertje. Bij ieder biertje werd een klein lekker hapje geserveerd. Biertje+hapje slechts 1 Euro....... 

De volgende dag via een mooie kloof naar Herbès gefietst. Herbès is een op het oog uitgestorven boerendorp. Er zou een mogelijkheid zijn om te overnachten, maar er is nergens een bordje dat de richting aangeeft. Een oud vrouwtje geeft ons een duw in de juiste richting, maar de deur van het hotelletje blijkt gesloten. In het enige barretje van het dorp duikelen we de eigenaar op. Het barretje was nog niet zo eenvoudig te vinden. Op de begane grond bevindt zich een restaurant/bar dat al een tijdje niet in gebruik is. Wel hoor je op straat het gebrom van mannenstemmen. Het geluid komt ergens boven vandaan. Bij een zijdeur maar eens kijken of die open kan. Ja, dat lukt. Alleen kom je terecht bij een trap met een traplift. De deur bovenaan de trap is dicht. Is dit nou de bar of een woonhuis? Druk op een 'bel'knop wat het lichtknopje blijkt te zijn. Dan maar brutaal aan de deurknop voelen. De deur gaat open en ik sta in de bar. Een mannetje of vier kijken mij aan. Ola! Ola! Wordt teruggebrabbeld. Tja, wie is de uitbater... Uiteindelijk gevonden en alles gelukt. Hij spreekt 1 woord Engels, wij 1,5 woord Spaans.

Warm water duurt volgens hem 20 minuten. We wachten echter nog steeds.......brrrrrr. Het barretje doet tevens dienst als restaurant en het lijkt alsof alle actie in het dorp zich hier afspeelt. Met hooguit een mannetje of 10 moet je je daar dan ook weer niet teveel van voorstellen. 

Wel leuk om te zien. De lunch duurt tot ongeveer 15 uur. Er wordt dan 3 gangen geserveerd. Meestal inclusief drankjes en koffie. Vanaf 21 uur (als het voor ons meezit om 20 uur) is het diner.

We hebben afgesproken dat we om 20 uur kunnen eten. Er komt een man binnen en gaat aan een lange tafel zitten. Er wordt een fles wijn opengetrokken en vier glazen worden op tafel gezet. Kennelijk komen er nog vrienden. Inderdaad even later komen z'n drie maten. En weer even later nog eens twee. Het is kennelijk men's night;-) Geen vrouw in de kroeg, nou ja op die blonde toeriste na dan...

We gaan maar onder de dekens. De enige gasten en het hele gebouw voor ons alleen. Dekens zijn nodig. Met de dikke muren van het pand is het krap aan 19 gr binnen. 

Tafel met uitzicht in Bot (Can Josep)

Margalef naar Bot

Margalef naar Bot

We kregen een lekker ontbijtje met sinaasappelsap, verse croissants, toast, zelfgemaakte jam, vleeswaren en kaas. En een heerlijke caffe cortado. De Italianen hebben de naam wat betreft koffie, maar hier is het ook wel een dingetje. En de cortado, koffie met een beetje melk, vinden wij een aanrader. Hier hebben ze er een mini cappuccino van gemaakt.

We hebben overnacht in een huis dat in 1570 is gebouwd. Hele dikke muren om de warmte buiten te houden. Dat is echt gelukt want we hebben een truitje aan terwijl het buiten zonnig is met een strak blauwe lucht.

Voordat we weggaan moeten we nog even met de fietsen op de foto. Oh jee, straks komen we nog op Facebok, twitter, Instagram en al die ongein te staan... Verdulleme... Ja hoor... Zie onszelf terug op FB... Ca Calbet. Voor de niet FB aanhangers, http://margalefcacalbet.tumblr.com.

We passeren olijfgaarden, wijngaarden, perzikgaarden, kersengaarden. De eerste paar dagen kwamen we langs graanvelden, maar graan hebben we niet gezien vandaag. Het is kersentijd. Mooie zwarte en rode kersen zijn te zien. Af en toe horen we veel harde vogelgeluiden en als dat stopt dan komt er meestal een knal. We vermoeden dat dit voor het afschrikken van de vogels is... We hebben ieder geval nog geen fluitende kogels om de oren gehad... In een plaatsje worden kratjes perziken uitgeladen. Zullen de komende week in de Nederlandse buurtsupers deze perziken liggen? 

Het is weer voornamelijk klimmen. We komen weinig auto's tegen onderweg. En de auto's die ons achterop rijden halen ons respectvol met een wijde boog in. Soms moeten we gebaren dat de kust echt veilig is om in te halen. 

We komen regelmatig slangen tegen. De meeste zijn niet giftig. Dat weten we omdat ze platgereden zijn.:-)) Maar een levende slang mijden we, we gaan er met een grote boog om heen. Denk nou niet dat het om tuinslangen gaat of om piep kleine gevalletjes. Nee, een metertje wordt wel gehaald... Brrr, not my cup of tea. We doen net alsof we in Azië zijn. Een ruime wijde boog eromheen.  Buenos dias!

We gaan de hoofdweg af om de Via Verde te volgen. We komen over een traject waar vroeger een spoorlijn heeft gelopen. We klimmen nog steeds maar niet zo extreem, ongeveer 1 tot 3%. We moeten door meerdere tunnels. Deze tunnels worden verlicht d.m.v. zonnepanelen. Door een bewegings-senssor gaat de led-verlichting aan. De langste tunnel was 749m. De kou kwam ons tegemoet. We hadden het idee dat we helemaal alleen waren. Maar ineens kwamen een stel Spanjaarden op de fiets ons tegemoet. Gelukkig was dat niet in een tunnel... De fietscapaciteiten van de Spanjaarden zagen er niet echt vertrouwd uit. En je moet nou niet een hel verlichte tunnel verwachten. Dus het zou een spannende ontmoeting zijn geweest. 

In Bot aangekomen is het welletjes geweest. We installeren ons in hotel Can Josep. We kunnen om half 9 aan tafel. Na de douche besluiten we om het dorp te gaan bezichtigen. Er zijn een aantal kroegjes. We zijn op zoek naar een pinautomaat. Niet te vinden. Om de tijd te doden strijken we neer op het terras van de dorpskroeg. Oudere mannen met pantoffels zitten op het terras en in de kroeg. In de kroeg wordt gegokt met kaarten. Een cerveza smaakt goed in de schaduw. Dit is het tijdstip van de pantoffelparade. Iedereen loopt op pantoffels door het plaatsje. Wat opvalt is dat de mannen naar de kroeg gaan. Geen enkele vrouw in de kroeg gespot. Oké, een toeriste dan...die!mede zorgt voor wat bedenkelijke gelaatsuitdrukkingen. Het is duidelijk dat we de plek van een aantal stamgasten bezet houden ;-)

De klok op het gemeentehuis loopt fors achter. Een uurtje. Er is enige actie. Na een tijdje begint de klok ineens snel in te lopen. De tijd glipt door onze vingers. Is het de cerveza? Nee, de pantoffelhelden hebben het er ook over. Ze lachen en kijken op hun horloges. Her en der worden de mannen onrustig. Er vertrekken er een paar. Toch later dan afgesproken thuis? :-)

We besluiten om er ook maar vandoor te gaan. De maagjes rammelen. 

Het restaurant heeft een schitterend uitzicht. Een stukje Via Verde is nog zichtbaar. Mooie afsluiter van deze dag.

Igualada, Montblanc, Margalef

Igualada naar Montblanc

Na het ontbijt zijn we opgestapt. Direct begon de weg te stijgen. In Santa Coloma de Queralt hebben we een lunchstop gemaakt. Tegen de rotsen groeien kruiden, zoals tijm en rozemarijn.

We zien veel graanvelden onderweg. We komen in een wijngebied (cava). In een aantal plaatsen, zoals in Sarral staan de cava-huizen. Barberà is het centrum van de wijnteelt Conca. Na het geklim mogen we eindelijk afdalen. We suizen Montblanc in. Via de oude stadspoort komen we in Montblanc. Het is een middeleeuws stadje. De oude muren zijn nog intact. We slapen binnen de oude stadsmuren. Het hotelletje lijkt een soort pelgrimsonderkomen. We hebben de "ridderkamer". Alles gaat hier op goed vertrouwen. "Als je morgen weggaat, leg het geld en de sleutels maar bij de receptie". Het is een mooie plaats met erg mooie Pastisserieen (zie foto). Je krijgt er trek van. Ware kunstwerkjes! Leuke terrasjes en restaurantjes. Heerlijke tapas gehad met een lekkere rosé uit Sarral. 

Montblanc naar Margalef

Ons nederige onderkomen serveert geen ontbijt dus moeten we eerst op zoek naar iets te eten. Het is zondag dus we hebben weinig hoop op een winkeltje, maar er blijkt er toch eentje net vers afgebakken broodjes te verkopen. Met de buit installeren wij ons aan een tafeltje in een ruimte waar ook onze fietsen staan geparkeerd. 

Als we het stadje uitfietsen zijn we al snel op heerlijk rustige weggetjes. De routebeschrijving laat ons af en toe in de steek. Blijkbaar heeft de maker van de route hier twee versies bedacht om van A naar B te komen en is uiteindelijk een combinatie van beide in de routebeschrijving terecht gekomen. Even verwarrend, maar met de kaart komen we er ook wel uit. 

We komen langs de wijngaarden van het bekende wijnhuis Torres. Even later maken de wijngaarden plaats voor olijfgaarden. Er zitten veel 'bloemetjes' in de olijfbomen. Hopelijk dit jaar wel een goede oogst.

Er moet weer flink geklommen worden maar daarna wacht de beloning. Een geweldig uitzicht en kilometers lange afdalingen. We dalen zo naar Margalef en vinden daar een leuke casa rural. 

Het is tijd voor weer wat schone kleren dus laten we de was doen.

Montblanc

Om trek van te krijgen...

Onderweg naar Igualada

Anglés, Collsuspina, Igualada

Anglès naar Collsuspina

Tijdens het uitgebreide ontbijt met allerlei vleeswaren, worst en zoete broodjes hebben we aanschouwd wat er zoal voor mensen kwamen. Een oudere dame met pantoffels kwam een krantje lezen onder het genot ven een kopje koffie en een zoet broodje. Twee jonge dames waren hevig aan het discussiëren tijdens het koffie drinken. Een oudere man die net broodjes had gehaald kwam staand aan de bar een koffie drinken. Veelal gaan de Spanjaarden voor een koffie en/of ontbijt bij het plaatselijke café aan. Na het ontbijt zijn we op de fiets geklommen. 

Direct ging de weg stijgen. Het weggetje slingert stroomopwaarts langs de rivier in bosrijke omgeving. We zien een paddestoel ter grootte van een krukje.

Her en der moet pittig worden geklommen. Het is mooi zonnig weer.  Bij het plaatsje Tona beslissen we dat we nog even doorgaan. We krijgen een pittige 7 km voor de kiezen. Aangekomen in Colluspina hebben we ruim 1500 hoogtemeters overwonnen en is het inmiddels 18 uur. Bij Hostal de Toll is tussen 17 en 19 uur niemand aanwezig. We zetten dus maar een paar stoeltjes in de zon en gaan rustig een uurtje wachten. Wanneer we eenmaal in de schaduw komen te zitten merken we dat het al behoorlijk koud is. Ondertussen zijn de eigenaren weer wakker want we horen geluiden uit het gebouw komen. De kamer is snel geregeld. Een beetje verkleumd installeren we ons, maar ook de kamer is erg fris. Dit is duidelijk het verschil met temperatuur als je op ruim 900m zit. De verwarming werkt niet, maar de airco blijkt uiteindelijk ook als verwarming gebruikt te kunnen worden.

Gelukkig brandt in de bar/restaurant de haard.

Van Colluspina naar Igualada

De zon schijnt en een strak blauwe lucht. Tijdens het ontbijt zien we het weerbericht. Het wordt mooi weer. In het noorden van Spanje heeft het 5 graden gevroren maar gelukkig hier niet. In de schaduw is het nog wel koud. Maar een extra shirt en een jasje aan. We mogen eerst afdalen. 

We volgen de oude weg. De snelweg ligt vlakbij. Voor ons een geluk dat de snelweg is aangelegd anders was het wel erg druk. Helaas blijft het niet de hele weg afdalen. Er moet weer geklommen worden, soms 12%. De extra laagjes kleding kunnen al snel weer uit. We zien op bergtoppen in de verte sneeuw liggen. We komen nog een aantal fietsers tegen, zowel wielrenners als vakantiefietsers. Een tegemoet komende vakantiefietser merkt op dat we zonder tent fietsen. Klopt helemaal! Na al het geklim krijgen we een mooie afdaling. Maar de laatste kilometers om in Igualada te komen moet er toch weer iets worden geklommen. Een heerlijke douche staat ons te wachten. Een lekkere gazpacho en salade stillen de eerste honger. Vanavond maar eens in de stad kijken of we daar iets lekkers kunnen eten.

Anglès

Vanochtend vroeg opgestaan. Om kwart voor 2 ging de wekker. We werden door Johan naar Schiphol gebracht. Op Schiphol verliep alles zeer vlotjes. In no time waren we ingecheckt dus eerst maar eens een grote bak koffie om een beetje wakker te worden. Bij Transavia hebben ze bedacht dat als je niet veel handbagage meeneemt dat je dan geen recht hebt om je spullen in de bagagerekken te stoppen.....? Met je tas onder de stoel van je voorganger en de toch al krap bemeten plekjes wordt Amsterdam-Gerona dan toch nog een heel eind. Afijn wij willen graag voor (bijna) niets vliegen dus dan zal dat er wel bij horen ;-)

In Gerona waren onze fietsen zelfs eerder boven water dan onze tassen en zo te zien nog ongeschonden ook. Nadat de trappers weer bevestigd waren, de sturen recht gezet en weer wat lucht in de banden was gepompt hebben we nog even snel ontbeten.

De eerste kilometers miezerde het een beetje, maar daarna werd het droog. Via rustige weggetjes zijn we naar Angles gefietst en hebben daar een hotelletje gezocht. 

In een plaatselijk restaurantje op goed geluk iets van de lunchkaart gekozen. (wat we wel herkenden hadden we geen zin in......hamburgers-pizza's) vreemd genoeg werd er een bordje voorgeschoteld waarvan we de meeste ingrediënten moeiteloos in het Spaans konden oplepelen, maar dat stond dus niet op de kaart. De volgende keer maar weer een woordenboekje mee...;-)

Morgen gaat de tocht voor ons pas echt beginnen en klimmen we, om de beentjes een beetje te laten schrikken, vanuit Angles gelijk naar ruim 1000 meter hoogte. 

Fietsen in Andalusië

Het aftellen is begonnen. We vertrekken binnenkort naar Girona. Van daaruit zullen we op de fiets via Sevilla naar Malaga fietsen. Hieronder het kaartje van de route die wordt gefietst. We maken gebruik van de route Andalusië van Paul Benjaminse, http://www.cyclingeurope.nl/routes/andalusie/index.php. 

Afhankelijk van hoe traag of snel we zijn zullen we bij Cazorla beslissen of we rechtstreeks naar Sevilla fietsen of nog een leuk ommetje gaan maken via Granada. 

Alles ligt open, alleen de terugvlucht niet.