Addo Elephant National Park

Jeffrey’s Bay naar Sea View, Port Elizabeth, Addo Elephant National Park, terugvlucht Amsterdam

We hebben overnacht bij Supertubes. Dit is een deel waar veel wordt gesurfd. Golfsurfen. Leuk om naar te kijken. Er staan bankjes in de duinen. Op een bankje staat een tekst. Het is een ter nagedachtenis van een jongeman die op 5-2-2013 is overleden. We hebben het vermoeden dat het een golfsurfer is geweest. Er is geen sprake van een mooi zandstrand, maar allemaal rotsen. We kunnen ons zo voorstellen dat het wel eens mis kan gaan met het golfsurfen… Na het ontbijt vertrekken we uit Jeffrey’s Bay. Het is bewolkt. Na de eerste beklimming begint het te miezeren. We komen voor de keuze te staan om de Van Stadenrivierpas te gaan beklimmen of over de N2 te gaan. Aangezien het telkens regent kiezen we ervoor om over de N2 te gaan. Zelfde aantal km’s maar minder stijgingen. Met regenjas aan klimmen is geen pretje. Na 50km te hebben gefietst hebben we een mogelijkheid om iets te kopen. Er is een winkeltje. Waybee Farmshop. Heel apart. Zomaar in de middle of nowhere een winkeltje. Een man begroet ons en babbelt er vrolijk op los. Hij blijkt de eigenaar van het winkeltje te zijn. Hij gaat de winkel in via een zijdeur en wij via de voordeur. Er is weinig voorraad. Sigaretten, koekjes, tandpasta, frisdrank. Veel meer is het niet. De winkel bevat over de hele breedte een “toonbank”. Van de “toonbank” tot plafond zijn tralies bevestigd met een stuk open om de spullen te kunnen overhandigen. We kletsen wat en er komt een motor aangereden. Een jongen komt ook de winkel in. Hij koopt 1 sigaret en krijgt er lucifers bij. Na een colaatje en een “energy” bar stappen we weer op de fiets. Na de afslag richting Seaview krijgen we weer wind tegen. De omgeving is niet echt inspirerend. We rijden richting de zee. Een klein township staat in de duinen. De locatie van het township is mooi. Dat er sprake is van een township is triest. In het plaatsje Sea View gaan we op zoek naar een B&B. Na enig gezoek hebben we er een gevonden die een kamer heeft. Voor het avondeten moeten we een flink stuk wandelen. We spotten nog een paar springende walvissen in de verte. Na het ontbijt vertrekken we naar Port Elizabeth. Vandaag hoeven we maar zo’n 35 km te fietsen. De gastheer zit op de praatstoel. We hebben de tijd. Als het goed is hebben we de wind in de rug. We gaan naar het hotel dat voor onze laatste dag is geboekt. Hier willen we overnachten omdat we verwachten dat dit hotel de ruimte heeft om onze fietsen te stallen. We willen de laatste dagen met een auto op pad. We kunnen merken dat we een grote stad naderen. Het is drukker op de weg. We hebben het hotel gevonden. We kunnen nog niet inchecken. Housekeeping is pas om 14.00 uur klaar. Tijd om te lunchen. Het is inderdaad geen probleem om een nacht te overnachten en daarna onze fietsen een paar dagen te laten staan om op 13 november weer terug te komen. De fietsen gaan achter de balie in een kantoor. No problem. Met een gehuurde polo vertrekken we de volgende ochtend richting Addo. De kaart die we hebben blijkt iets lastiger te lezen dan we hadden gedacht. Het lijkt niet zo ingewikkeld, maar afslagen in de juiste richting komen we niet tegen. We dwalen eindeloos rond om uiteindelijk de weg te vragen in een onooglijk restaurantje. De eigenaresse spreekt geen engels dus vraagt ze een klant om ons te helpen. Die komt tot de conclusie dat het te ingewikkeld is om uit te leggen, dus moeten we maar even achter hem aanrijden. We worden een weg in gestuurd naar een plaats die gewoon niet op onze kaart staat, maar het blijkt wel de juiste richting naar Addo te zijn. Hoe is het mogelijk dat je ruim 1200 km door dit land fietst zonder te verdwalen en in een auto de weg niet kunt vinden…….;-) In het natonale park blijkt geen accomodatie meer beschikbaar te zijn, dus vinden we uiteindelijk onderdak in de paardenstal van The Elephant House. http://www.elephanthouse.co.za/gallery.asp De volgende dag hebben we een gamedrive in het Addo Elephant National Park. Onderweg naar het park komen we tot verbazing van onze “ranger” al giraffes tegen. Die had hij al een maand of twee niet meer gezien. In het park wemelt het uiteraard van de olifanten. Kudu’s, zebra’s, wrattenzwijntjes (pumba uit de Lion King) en hertachtigen zijn ook goed vertegenwoordigd. De mestkever is beschermd. Je mag niet door de olifantenpoep rijden. Daar maken de mestkevers hele mooie ronde ballen van. Leeuwen, luipaarden en neushoorns zijn wel aanwezig in het park, maar laten zich niet zien. Op het hoogste punt van het park mogen we op eigen risico de auto verlaten en hebben we een pick nick met een adembenemend uitzicht. Volgens de ranger vallen leeuwen mensen alleen aan als ze heel erg honger hebben, maar we kijken toch een keer extra over onze schouder….We sluiten de dag af met een heerlijk diner in het Elepant House. De volgende dag blijkt Port Elizabeth een stuk eenvoudiger te vinden dan Addo. Bij het hotel aangekomen blijken onze fietsen nog netjes achter de balie te staan, dus bereiden wij ons voor op de reis terug naar huis. De terugreis leek zo soepel te verlopen. In Port Elizabeth zagen we een medewerker van het vliegveld met onze fietsen in de hand naar het vliegtuig lopen. Je zou denken niets aan de hand. We hadden echter een tussenstop in Johannesburg. De baggage is doorgelabelled dus die krijgen we in Johannesburg niet meer te zien. Op Schiphol aangekomen blijkt dat de fietsen in Johannesburg zijn achtergebleven omdat een overijverige medewerker van KLM van mening is dat de fietsen plotseling niet volgens de voorschriften zijn ingepakt. Je kan met elke maatschappij de hele wereld over vliegen met je fietsje, maar alleen bij het oerhollandse KLM levert dat problemen op………. KLM doet nu zijn uiterste best om de fietsen alsnog in Nederland te krijgen, maar voorlopig staan ze dus nog in Johannesburg…..

Van Storms River naar Humansdorp naar Jeffrey's Bay

Op onze "rustdag" zijn we naar Storms River Mouth gefietst. Bij de ingang van het park moesten we eerst de nodige formulieren invullen. Toegang is geheel op eigen risico. Als je dan op je fietsje verder rijdt geeft dat toch weer een ander gevoel dan in een auto, maar behalve vogels en uit de kluiten gewassen "marmotten" (klip dassie) zien we vandaag geen wild. Na de ingang volgt een steile afdaling naar de kust. In het park zijn verschillende wandelpaden, maar 99% van de toeristen lijkt de kortste route te nemen naar de hangbrug over de rivier. Omdat wij op onze fietsschoenen zijn hebben ook wij voor deze optie gekozen. De hangbrug geeft een mooi zicht op de rivier en de zee. Als we weer terugfietsen blijkt de steile afdaling van vanochtend een 4 kilometer lange kuitenbijter van 14% te zijn. Gelukkig fietsen we vandaag zonder bagage.... De volgende ochtend waait het weer eens erg hard. Voor de verandering hebben we de wind vandaag echter in de rug en vliegen de kilometers onder onze wielen door. Al voor het middaguur hebben we onze beoogde bestemming bereikt. Het ligt echter in niemandsland dus overwegen we om door te fietsen. De volgende etappe is echter nog ruim 75 kilometer en onze routeinformatie geeft geen overnachtingsmogelijkheden voor onderweg. In een restaurantje doen we navraag naar de mogelijkheden en volgens de eigenaar zou in Humansdorp in ieder geval een hotel zijn. Humansdorp is nog 55 kilometer en we besluiten het maar te proberen in de hoop dat de windrichting niet zal wijzigen. De eerste kilometers gaan weer in sneltreinvaart, maar langzaam wordt het terrein heuvelachtiger en hebben we minder profijt van de wind. Zo'n 15 kilometer voor Humansdorp weten we al dat Humansdorp ons eindpunt gaat zijn voor vandaag. Als we in Humansdorp de main street in willen fietsen worden we ineens vanuit een auto aangesproken. "Zijn jullie Nederlanders? Hebben jullie zin in koffie?" Uhhh nou eigenlijk best wel.... "Wij wonen op nummer 41, tot straks!" Het blijken Nederlanders te zijn die al meer dan 10 jaar lang overwinteren in Zuid Afrika. Tot onze verbazing zijn we uitgenodigd terwijl ze net vers samen met twee nichtjes zijn aangekomen. Met ons in het kielzog betreden ze hun woning waar ze een half jaar niet zijn geweest..... De koffie smaakt prima, maar dan wordt het tijd om een plekje voor de nacht te zoeken. Dat blijkt niet heel erg ingewikkeld. De buren die een half jaar op hun huis hebben gepast blijken een B&B te hebben en dus verplaatst de optocht zich naar de buren. Die hebben elkaar een half jaar niet gezien en het weerzien wordt gevierd met wijn en bier. Het is net alsof wij hier ook al jaren over de vloer komen en ja natuurlijk we kunnen blijven slapen. Als vanzelfsprekend worden we uitgenodigd om samen uit eten te gaan. Na het eten wordt er thuis even in de drankvoorraad gezocht en komt er nog een fles brandy tevoorschijn. De man kan onderhoudend vertellen over allerlei handeltjes die hij heeft opgezet met de lokale mensen. Zaken doen gaat hier net even iets anders dan in Nederland. Alles lijkt fout te gaan, maar hij heeft er zichtbaar plezier in. De volgende dag is het nog maar een klein stukje naar Jeffrey's Bay. Het waait minder hard, maar nog wel steeds in de goede richting. Eigenlijk een soort halve rustdag dus.

Wilderness naar Knysna, Plettenberg en Stoms River

We verlaten onze B&B na een ontbijt dat buiten werd geserveerd. We hebben uitzicht over de lagoon. Het meer wordt gevuld door de zee. We hebben overnacht in een rond huisje met rieten dak. Grappig gevalletje. We gaan een stuk over een gravelweg. Het is mooi weer. We hopen dat er niet veel verkeer op deze weg rijdt want het stuift nogal... Wij stuiteren over ribbels en ontwijken de gaten. We gaan over de Touwrivier. Volgens de omschrijving loopt hier het Chootsjoe spoorlijntje. Hier zou een stoomtreintje rijden van Wilderness naar Knysna. Aan de hoeveelheid zand dat over de rails is gespoeld te zien hebben we een vermoeden dat het al een tijdje is geleden dat een treintje er heeft gereden. We rijden langs een paar meren. De gravelweg houdt op en we draaien de Nasionale weg (n2) op. We fietsen de Gonkammarivier over. Even later gaan we een brug over het Knysna lagune. Hier is zowaar een fietspad! Een tijdje hebben we trouw over het fietspad gereden maar we werden het gehobbel al gauw zat. Toch maar weer op de grote weg. Lekker op de "vluchtstrook". In Knysna geluncht aan de haven. De eigenaar van de B&B had ons eerder op de dag zien fietsen. Het was volgens hem een erg lange klim... Vanuit Knysna hebben we eerst een lange klim van 8 km. Het is al erg warm. De hele beklimming hebben we uitzicht op een township aan beide kanten van de weg. Stenen huisjes gebouwd door de overheid. Golfplaten en ander materiaal. Houten huisjes ter grootte van een trekkershut. Huisjes in aanbouw. Harde muziek, geroep en gepraat. Vrouwen die de was doen. Een drukke bedoening zo op de "vroege" morgen. We besluiten om van de Nasionale weg af te gaan. Ongeveer 8 km gravel. Het afdalen op gravel is even opletten geblazen. Zo'n 6% dalen is dan wel andere koek. De auto's die er rijden gaan met een behoorlijke vaart over deze weg. Een beetje steenslagschade meer of minder deert kennelijk niet. We komen langs het Plettenberg vliegveld. Meer een groot grasland. We komen nu eens niet via een township een plaats binnen. Grote huizen met genoeg ruimte voor een pony en met mooi uitzicht. Wat een contrast. Om het centrum in te komen krijgen we nog een lange en fikse (15%) klim voor de kiezen. Na de verlate lunch op zoek naar een B&B. Via onze routebeschrijving komen we bij ocean watch guesthouse. http://www.anoceanwatchguesthouse.co.za oké een beetje luxe maar we hebben de afgelopen nachten niet zo goed geslapen... En Plettenberg is niet de goedkoopste plaats tot nu toe... Judy, de gastvrouw, is zo onder de indruk van al dat gekke gedoe op een fiets en doet nog iets van de prijs af. We hebben de "captain's room" met kingsize bed. Heerlijk geslapen en verwend met een lekker ontbijt. Glen, de gastheer, vraagt nog het een en ander over de fiets en wenst ons een safe trip toe. Om Plettenbergbaai uit te komen rijden we over de hoofdweg. We hebben schitterend uitzicht. Daarna moeten we 4km klimmen. We gaan over de "oude" weg. Na ruim 20km komt een auto naast ons rijden. Het is Glen, de gastheer van ocean watch guesthouse. Hij stopt en geeft ons een handvol snoepjes. De natuur is hier volgens hem geweldig (klopt!) een mooie afdaling, maar daarna.... Even later komt hij ons weer tegemoet. Alles wat hij ons heeft belooft klopt. Na de afdaling komt alleen een fikse klim die hij even vergeten is. En dan krijgen we het toetje. Een mooi uitzicht over de kust. Ineens zien we meerdere malen een walvis boven water springen. Zo te zien zelfs meerdere walvissen! Dat was een echt toetje! We fietsen alweer een tijd in het Tsitsikamma forrest gebied. Na de oude weg komen we via een tolpoort weer op de n2. Bij de ingang van 's' werelds hoogste bungyjump strijken we neer voor een cola en een tosti. Na een grappig aanzetje begint de dame over een terroristische aap te vertellen. Betreffende aap heeft al eens via het dak haar restaurantje betreden en zich tegoed gedaan aan haar etenswaren. De aap had haar hele keuken over de kop gehaald maar gelukkig at hij wel erg netjes. Een plakje brood per keer;-) Even later steekt een groep bavianen over de weg. Het blijft een verrassing om ze te zien. We komen aan in het plaatsje Storms River, vlakbij het natuurreservaat Storms River Mouth. Morgen een rustdag. Maar even kijken wat we gaan doen.

Van Oudtshoorn naar George naar Wilderness

Omdat we een zware dag verwachtten vertrekken we vroeg na een uitstekend ontbijt met zelf gebakken brood. De weersverwachting is twijfelachtig maar we willen geen verdere vertraging oplopen. Na een kilometer of 5 lijkt de hemel op ons neer te vallen. Het water klotst in onze schoenen. Na de regen weer snel zonneschijn, maar ook weer snel regen. Het wordt een dagje waarbij we voortdurend van kleding wisselen. Regenjasje, T-shirt, regenjasje..... Afgezien van het water dat uit de lucht komt vallen hebben we net toevallig vandaag een ritje waarbij we vrijwel de hele dag op een "dirtroad" rijden. Op sommige stukken is het redelijk te doen, maar op veel stukken blijft de modder aan onze banden kleven en komen we bijna niet meer vooruit. Het voelt alsof er voortdurend iemand aan de bagagedrager hangt om de snelheid eruit te halen. Dat is niet echt nodig, om het feest compleet te maken, moeten we ook nog eens flink klimmen vandaag. Terwijl we stug doorstoempen worden we plotseling verrast door een kudde impala's. Zij blijkbaar ook door ons, want ze rennen snel de andere kant op. Als we de op een na laatste pas beklimmen worden ook de perioden van zon vervangen door regen en wordt het steeds kouder. Na de afdaling zou er "iets" te eten en te drinken moeten zijn, maar het onooglijke winkeltje blijkt dicht te zijn. Vier dronken Afrikanen wijzen ons de weg, maar we kunnen er geen chocola van maken. We besluiten de laatste pas ook via een "dirtroad" te beklimmen omdat dat korter zou zijn. Bij het "postkantoor" vragen we nog eens hoe de weg erbij ligt na de regen en iemand die deze weg net heeft gereden legt ons uit dat we op een plateau zitten, dat het misschien nog een beetje klimmen is en daarna alleen maar naar beneden. Dat beetje klimmen viel natuurlijk niet mee in de stromende regen. Op de top stond nog een bemoedigend bordje "Amanda's grave"........ De afdaling was koud, de weg was zeer slecht en vooral erg steil. We stopten regelmatig om weer wat bloed door onze vingers te laten stromen. Een groep van ongeveer 10 bavianen zat plotseling op de weg. Ze renden snel het bos in en toen konden wij passeren. Met half versleten remblokken kwamen we uiteindelijk vlak voor George weer op een asfaltweg uit. We kwartierden in bij een Nederlandse mevrouw die een B&B runde. We schaamden ons dood voor onze met modder besmeurde lichamen en dito fietsen. Een afgeschreven handdoek wist de eerste modder te verwijderen en we kregen speciaal een kamer met balkon zodat onze kleren buiten konden drogen. Bij de plaatselijke Italiaan een reuzenpizza besteld en tot de laatste kruimel weggewerkt. Dat lukte maar zelden.......tsja......... De volgende ochtend weer verwend met zelf gebakken brood en naar Wilderness gefietst. Dat was maar een klein stukje, de zon scheen en we hebben het er verder lekker van genomen. Wasje laten doen en heerlijk wild gegeten.