Van Fang zijn we naar Tha Ton gefietst. In Tha Ton hadden we een bungalow aan de rivier. Vanuit het stadje zijn we een heuvel beklommen waarop een tempel staat. Het was een pittige en warme beklimming. Maar dan heb je ook Wat. Een mooie tempel met mooi uitzicht over Tha Ton en de vallei.
De volgende dag hadden we verschillende keuzes. We zijn uiteindelijk voor de variant "we zien wel hoever we komen" gegaan. De route begon na ongeveer 20km ook een stijgingspercentage van 20%. De hele ochtend was het bewolkt. Echter na een cola-tje onderweg brak de zon door. Drukkend warm. Toen het zweet uit al onze porieen tegelijk kwam hebben we besloten om deze berg liftend te bedwingen.
Daar stonden we aan de kant van de weg alla het tv programma Peking Express. We moesten liften met een handicap, namelijk met onze fietsen. In de route beschrijving stond dat er veel gele autotjes (taxi's) voorbij zouden komen. hm, op dat moment niet. Dus serieus liften... Na een aantal auto's stopte er een. De beste man wilde ons wel naar de top van de berg brengen. Tassen van de fietsen en hup de fietsen in de laadbak. Marcel erbij en Sandra voorin. De chauffeur bleek een kapitein van het leger te zijn. Vol gas de berg op.
Op de top van de berg aangekomen sprongen de militairen in de houding. De fietsen weer uitgeladen en de kapitein vriendelijk bedankt voor zijn lift. Een mooie afdaling stond ons te wachten. Allerlei soorten groen om ons heen. Veel bananenbomen. De rijst werd geoogst. En opeens waren we bij Nuttipont resort. Veel eerder dan we verwachten. We waren vroeg, de zon scheen. Een uitstekend moment voor een kliederwas. Op een groot waslijn van het resort mochten we onze spullen ophangen. Voor de rest in de schaduw boekje gelezen, het was verzengend heet.
De salamanders zijn hier 's avonds druk aan het muggen vangen. Toen we na het eten terugkwamen bij de bungalow zat een groter exemplaar boven onze deur en hield ons in de gaten. Na een tijdje hoorde we een kabaal op het dak. Waarschijnlijk onze vriend de salamander die op jacht was. Hij rende de hele avond en nacht over ons golfplaten dak te lawaaien.
We zien regelmatig slangetjes op de weg. Meestal dood, maar ook levend. Toen we vanochtend wegfietsen zag ik een vrij grote slang platgereden op de straat liggen. Ik moest denken aan gisteren. Op slippertjes door het gras naar de waslijn...
Vandaag naar Mae Sai gefietst. De meest noordelijke plaats van Thailand. Het is zowaar gelukt om van de route af te raken. Helaas konden de mensen ons niet helpen met het vinden van de route. Dan maar via de hoofweg. Jammer, maar helaas. In Mae Sai aangekomen pikten we de route weer op. De grensovergang naar Birma was niet te missen. We overnachten in een basic hutje aan de rivier.
We gaan de grens niet over. Birma doen we dit keer niet aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten