woensdag 4 maart 2020
Greymouth-Christchurch, TranzAlpine Express
Om 10 uur moeten we uitschenken bij het motel. Om 13:50 uur inchecken bij de I-site van het station voor de TranzAlpine train. We struinen Greymouth af om ergens te kunnen ontbijten en iets langer te kunnen blijven hangen. Uiteindelijk na het ontbijt en een paar bakken koffie vertrekken we. Eerst maar alvast op zoek naar tape om de fietsdozen weer in orde te maken. Als deze nog steeds bij de garage van de busmaatschappij staan... Zo niet, dan moeten we nog improviseren. Maar dat is dan de zorg voor morgen. De tape was relatief snel geregeld aan de overkant van het station. Ondertussen werd het al druk bij het station met incheckende mensen met mega koffers. Onze fietstassen moeten gewogen worden, volgens de dame waar ik incheck. Maar wanneer we de tassen komen brengen wordt dat snel weggewuifd want die tasjes kunnen geen 20kg of meer wegen. En de fietsen moeten bij het fietsenrek staan, op slot. En t.z.t. gaan de fietsen mee in de trein. De trein heeft een half uur vertraging. Best wel knap. Er is sprake van het in Nederland beruchte rondje om de kerk. De trein vertrekt in de ochtend van Christchurch naar Greymouth. In Greymouth aangekomen gaat deze na het schoonmaken en omdraaien van de stoelen weer terug naar Christchurch. De rit gaat met een diesellocomotief. Iedere reiziger heeft een gereserveerde zitplaats, er is een restauratiewagon en er is een aantal open wagons waar je vrij kunt fotograferen. We vertrekken met blauwe lucht en zon. De uitzichten zijn mooi. Mooie groene bergen, stukken regenwoud met veel varens, meren. Bijzonder om te zien dat er mensen zijn die zich installeren voor een lang tukkie. En dat ook gewoon doen onder luid geronk. Voor Athur’s pass gaan we door de 8.5km lange Otira Tunnel. In Athur’s pass maken we een korte stop waar nog een groep mensen instapt. Arthur’s pass ligt 740m boven zeeniveau. Het weer is veranderd in fris en bewolkt. Maar de landschappen zijn nog mooier. Ruige kale bergen met dramatische wolken, rivieren en tunneltjes door bergen. Een mooie rit van 223km, ongeveer 4,5 uur. Het station is vlakbij het hotel waar we 6 weken geleden zijn begonnen. We sluiten de dag af met een lekker diner en een magisch dessert.
Morgen de fietsdozen ophalen en de fietsen inpakken voor de lange terugreis.
dinsdag 3 maart 2020
De haarspeldbochten van Queenstown naar Wanaka (over The Crown Range naar Cardrona)
Ride and seek tours was de afgelopen weken ook in NZ. Deze drone foto is afkomstig van Ride and Seek. De haarspeldbochten van Queenstown naar Wanaka over the Crown Range naar Cardrona.
Hieronder een foto gemaakt door onszelf.
Franz Josef Glacier-Hari Hari-Hokitika-Greymouth
Franz Josef Glacier
We staan vroeg op want we hebben, bij goed weer, een afspraak met een helikopter. Én het is goed weer! Een strak blauwe lucht zonder een wolkje. We zijn natuurlijk eerder aanwezig dan op het afgesproken tijdstip. De drie andere personen ook, dus we kunnen al om 8 uur de lucht in. We vliegen langs de gletsjer en landen in de sneeuw. En dit keer zijn wij de enigen. De as van de branden in Australië is nog steeds te zien. We zien ook dat de gletsjer in 10 jaar tijd behoorlijk kleiner is geworden. Wat ons betreft begint de ochtend heel erg goed. Doordat de vlucht eerder is dan in eerste instantie gepland hebben we nu meer tijd om rustig het laatste restje ontbijt weg te werken en op ons gemakje de tassen weer in te pakken. We fietsen langs een groot meer, Lake Mapourika. Het ziet er mooi uit in de zon, met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen. In Whataroa is bij een supermarktje een restaurantje. Voor de lunch hoef je eigenlijk ook niet te stoppen in dit gat, maar bij gebrek aan beter... Na 46km moeten we weer klimmen, 3% tot max 14%. Mount Hercules. Er is nog veel schade aan de weg van de overstromingen van december. Er is maar één rijbaan vrij, daardoor wordt het verkeer d.m.v. een verkeerslicht om de 10 minuten doorgelaten. Dat geeft ons mooi de ruimte om rustig te klimmen.
Hari Hari is klein. Een hotel met pub en campeerveldje en een motel. Én de b&b/Lodge waar wij een kamer hebben mét bubbelbad. Met handdoeken die in mooie zwanen zijn gevouwen. Althans één is gelukt. De andere is gemaakt door de heer des huizes (vrouw is er niet). Hij moet nog even oefenen, maar we moeten hem wel een beetje steunen in zijn vouwkunst ;-) Manmanman, wat krijg je van zo’n bubbelbad lamme benen... of zou dat door het gefietst komen? We eten in de pub, tussen de lokalen en een paar fietsers. Één fietser loopt de hele avond in wielerkleding. De volgende ochtend zien we hem op het campeerveldje mét dezelfde wielerkleding...Zou het uitgeweest zijn toen hij in zijn slaapzak kroop? We voelen ons wel een beetje bezwaard. Het contrast met onze gevouwen zwanen en bubbelbad is wel heel erg groot.
Hokatika
Na het ontbijt en een kort gesprekje met de man des huizes, vertrekken we. De b&b is een dingetje van zijn vrouw. Hij is meer van het jagen, vissen en klussen.
De weg is heuvelachtig met her en der klimmetjes tussen 4% en 8%. We komen langs een meer, Lake Iantha. We fietsen door een regenwoud (zonder regen;-)) We komen steeds meer fietsers tegen. De meesten rijden in tegengestelde richting. En gek genoeg zijn de bike-packers (heel, heel weinig bagage mee) vandaag in de minderheid. We zien meer de ouderwetse fietstassen zoals wij hebben.
In Ross stoppen we voor de lunch. De lunchroom is mega oude meuk met een chagrijnige eigenaresse. We zien af en toe de zee. Gek genoeg fietsen we de laatste 10km nagenoeg langs de kust. We horen de zee maar zien hem niet. Hokitika herinneren we ons nog en de kloktoren herkennen we. Ons motel is nieuw. En her en der is toch wel iets veranderd in Hokitika. De kustlijn is verstevigd omdat de zee steeds dichterbij de huizen kwam met overstromingen tot gevolg, de replica van een schip is er ook nog steeds. Maar nog steeds geen strand/zee om lekker in te badderen. Een ruwe golfslag en veel aangespoelde takken. Van die aangespoelde takken zijn dan weer kunstwerken gemaakt. Er zijn nog steeds maar een paar restaurants.
De motel-eigenaar babbelt er vrolijk op los. Er komt straks een bus met Amerikanen. Als we willen kunnen we morgen aanschuiven voor het ontbijt.
Greymouth
De weersvoorspelling is uitgekomen. Regen. Onze laatste fietsdag houden we het helaas niet droog. Én we hebben natuurlijk weer stevige tegenwind. De motel-eigenaar vindt ons een beetje zielig zo met de regen. Het ontbijt krijgen we daardoor cadeau. Het is een saaie weg. Af en toe zien we de zee. Het regent in vlagen. Maar al met al valt het ons toch mee. De temperatuur is niet slecht, zo’n 19 graden. Net na de middag zijn we in Greymouth.
Morgen zou het weer droog en zonnig moeten zijn. Dan gaan we met de TranzAlpine Express naar Christchurch. Volgens de Kiwi’s de mooiste treinreis ter wereld.
Abonneren op:
Posts (Atom)