Thailand

Via the Friendship bridge zijn we de grens over gegaan. We hebben in Nong Khai bij Mud Mee overnacht. Mud Mee heeft allerlei kamers/bungalows. Het is mooi gelegen aan de Mekong rivier. Tussen allerlei bomen en struiken heeft de eigenaar allerlei zitjes met overkapping (tegen zon en regen) gemaakt.
Na twee overnachtingen zijn we naar Udon Thani gefietst. Udon Thani is ons eindstation. Een grote stad met shopping malls. De shopping malls doen een beetje Euro Disney aan. Over de top.
Na drie overnachtingen zit deze trip er voor ons weer op.
Onze fietsen en bagage worden in een pick up truck geladen. We worden naar het vliegveld gebracht. Vanuit Udon Thani vliegen we naar Bangkok, daarna naar Singapore. In Singapore moeten we vele uren wachten. We gaan daar een sightseeing tour doen om de tijd een beetje knap in te vullen.

Bijna weer in Thailand

We zijn een paar dagen in Vientiane gebleven. Even rustig de stad verkennen. Goede koffie gedronken bij Joma en lekkere fruitsalade's en fruitshakes genuttigd.

Het is vreemd. Je verwacht dat de hoofdstad mooie bezienswaardigheden heeft. Ze zijn er wel, maar niet zoveel en zo mooi als in Luang Prabang.

In de Lonely Planet staat dat wanneer je een paar pondjes wilt afvallen dat je niet op het juiste adres bent in Vientiane. Dat klopt. Veel restaurantjes en goed eten. Laotiaans, Frans, Indiaas en allerlei toeristenvoer.

Morgen gaan we de grens over. Via de Friendship bridge. In Thailand moeten we weer links fietsen. We gaan naar de plaats Nong Khai.

Vientiane

We zijn in Vang Vieng 's ochtends vroeg met de luchtballon geweest. We werden om 06.15 opgehaald. De luchtballon was al bijna gereed om op te stijgen. We hoefden alleen nog maar in het mandje te stappen. Het deurtje werd goed afgesloten en daar gingen we. Het was een beetje mistig. Uiteindelijk toch nog een mooie zonsopgang gezien. En daarna een landing midden in het plaatsje tussen de gebouwen.

De volgende dag zijn we naar Hin Heup gefietst. De weg was erg slecht. Net als toen we naar Vang Vieng fietsen ontbrak vaak het asfalt. De wegbedekking bestond uit stenen en zand. Ontzettend stoffig, dus. Afdalingen konden we niet in volle vaart nemen i.v.m. het slechte wegdek. Bij aankomst zijn we,na een douche,door het dorp gewandeld. Iedereen wist dat er weer Falang aanwezig waren. Falang betekent buitenlander. We worden zo ook vaak begroet onderweg. Falang, Hello.

De volgende dag zijn we een "resort" aan het Long Ngum meer gefietst. We hadden een prachtig uitzicht over het meer.
Hierna zijn we naar het Vansana Nam Ngum resort gefietst. Een dag die ons nog lang zal heugen. Normaal gesproken hebben we last van honden die ons achtervolgen. Nu hoorden we plotseling een hoop gespetter aan de kant van de weg. Even later geritsel in de bosjes. Marcel zag een waterbuffel uit het water komen. Nu zien we wel vaker waterbuffels, maar deze zette een sprintje in en kwam briesend achter ons aan. We wisten niet dat we zo snel konden fietsen zonder doping van meneer Armstrong. Na enige honderden meters bleef het beest gelukkig staan. Dat was  maar goed ook want om de hoek begon een zware beklimming.

Vandaag zijn we naar Vientiane gefietst. Vientiane is de hoofdstad van Laos. Onder het genot van een Pepsi cola vertelde een man ons dat het de afgelopen drie dagen erg heet was geweest. Ah, het ligt toch niet aan ons...
Vientiane ligt aan de Mekong rivier. De andere kant van de rivier is Thailand. We blijven hier een paar dagen rondhangen voordat we de grens oversteken naar Thailand.

Vang Vieng

We zijn drie nachten in Luang Prabang gebleven. Het festival bleek de viering van het einde van het regenseizoen. Elke Wat had een bootje gemaakt van bamboe en vliegerpapier. Op de avond van de 31 werd een parade door de hoofdstraat gehouden. De bootjes werden verlicht met olielampjes. De schoolkinderen hadden lampionnetjes met lichtjes. De bootjes werden te water gelaten in de Mekong rivier. De hele stad was uitgelopen. Menigeen had een soort drijvend bloemstukje aangeschaft. Deze werd verlicht door een kaarsje en werd ook in de Mekong rivier te water gelaten. Er werden ook allemaal geluksballonnen opgelaten. Je begrijpt de hele stad was een grote lichtbal.
Overdag zijn we met een Tuk Tuk naar de waterval geweest. Een ritje van ongeveer 35 km over een stoffige en heuvelachtige weg. De waterval was zeer de moeite waard.
De volgende dag wilden we de ergste bergen vanuit Luang Prabang gemotoriseerd overwinnen. Eerst maar eens gevraagd aan de Tuk Tuk meneer of hij die dag iets te doen had. Hij wilde ons uiteraard wel brengen. Toen hij hoorde waarheen moest hij erg lachen en maakte gebaren dat het erg heuvelachtig is. De miljoenen Kippen vlogen ons om de oren. Ze zijn niets waard, maar toch... Nu was het onze beurt om heel erg hard te lachen. Uiteraard kwam er daarna een boeiend spel van laten en bieden. De Tuk Tuk meneer kwam ons later nog achterna in een restaurantje.  Iedere Tuk Tuk chauffeur "kende" ons en vroeg waar we de volgende dag heen gingen.
De volgende ochtend kwam een mini busje voorrijden op de afgesproken tijd. De fietsen werden staand op het dak vastgebonden. En de race begon. Op naar Muang Phoe Khoung. De chauffeur gevraagd iets langzamer te gaan rijden. Hij leek wel een coureur. Blij dat we op de plaats van bestemming waren aangekomen. De fietsen van het dak erop gesprongen en op naar Kasi.

Van Kasi zijn we naar Vang Vieng gefietst. Een erg mooie tocht met uitzicht op het Karstgebergte. We kwamen nog een stel fietsers tegen met twee jonge kinderen. Ze vertelden dat ze de vorige dag een aantal maal een lift hebben gekregen om de bergen te bedwingen. Petje af. Ze fietsen met een karretje waar een van de kinderen in zit en een tandem. Op de tandem zit een kind voorop en kan meefietsen. Ze waren al vier maanden onderweg en hadden nog een mooie tijd voor de boeg.

Vang Vieng is een backpackers plaats. Hier kun je pizza's eten en in een tractorband (tuben) de rivier afdobberen met veel bier en geschreeuw.
Wij gaan niet tuben maar we gaan morgen vroeg uit de veren. We hopen een mooie zonsopgang te gaan meemaken in een luchtballon.